Autisme en bewust alleenstaande moeder

Alleen zou ik het niet hebben gewild, kinderen krijgen. Dan had ik het bij mijn paard gehouden.

Ik kan veel dingen heel goed, waaronder maskeren en snel verbanden leggen en leren. Maar de gewone dingen (eten koken bijv) daarnaast doen lukt me dan soms niet meer en dat is geen optie als je kinderen hebt. Met mijn man deel ik die last, we vullen elkaar aan.

Met ons kind zijn mijn grenzen sneller bereikt qua prikkels. Toch vond ik tot nu toe de babyfase met de constante afhankelijkheid van mama het lastigste. Hoe zelfstandiger hij wordt, hoe mooier ik het ouderschap vind.

Ik had daarnaast een prenatale en postnatale depressie, dus hou ook rekening met onverwachtse omstandigheden al tijdens de zwangerschap. Heb je dan iemand om mee te praten of te overleggen?

Mijn ouders helpen ook vaak mee door op te passen. Is er een vangnet?

En qua financiën doet het ook wat. Kan je dat in deze tijd alleen aan? In mijn geval zou dat betekenen dat ik 40 uur moet werken, opvang moet betalen etc. En dat zou ik niet trekken. En daarvoor wil ik ook geen kind om dan alsnog 5 dagen te gaan werken.

En geen enkele persoon met ass is hetzelfde. Dit kan je echt alleen voor jezelf bepalen met de zelfkennis die je hebt opgedaan. Succes!

Je ‘lichte’ vorm van autisme kan ‘erger’ worden met kinderen . Vooral in het begin bepalen de kinderen je hele dag (en nacht) en zelfs als ze pubers zijn moet je continue schakelen en onverwacht weer allerlei dingen regelen. Het is fijn om een vangnet te hebben vooral als je in je eentje bent .

Ik denk dat het van belang is te bekijken in hoeverre de diagnose jou belemmert in het dagelijks functioneren. En niet de diagnose opzich. Dus breng voor jezelf in kaart hoe je leven er nu uitziet en hoe het zal veranderen met een baby. Welke back up is er.

Ik heb ook een lichte vorm van autisme.

Altijd ook een super grote kinderwens gehad. Gelukkig vond ik een man en partner met wie dat samen lukte. We hebben een eigen huisje en nu 2 zoontjes (4 en bijna 2)

Hoewel ik hartstikke veel van ze hou, zijn ze beide ook hard werken, want ze brengen de nodige prikkels mee. De baby fase tot 1 gaat nog wel, maar daarna als ze een eigen willetje krijgen, voor iemand die niet altijd super prikkels kan verwerken is dat soms best lastig.

Mijn man is daarin de rots die mij gegrond houdt, zonder hem had ik dit niet gered als mama. Met 1 kind alleen red ik me prima hoor, maar met 2 alleen, is mentaal gewoon heel hard werken mentaal en kost een boel energie.

Laat je daarom niet teveel meeslepen in de 'roze' romantisch bril, die je hebt als wensouder met een beperking (dat had ik, en daar ben ik op terug gekomen)

Geen tips, maar wel ervaring als autistische moeder. Ik kreeg een huilbaby, daar ben ik totaal op ontregeld. Gelukkig heb ik een man, welke mij ontzettend goed ondersteunde. En nu nog steeds.

Ik heb een lichte vorm (zegt men) van autisme. Maar ik zou niet zelf mijn kinderen op kunnen voeden, laat staan een baby krijgen. Ik ben sinds het ouderschap sneller overprikkeld en hoog in de spanning. Dat heb ik voor die tijd, 2016, nooit gehad. Ik heb mijn diagnose in 2017 gekregen. Omdat het zo slecht ging na onze eerste. Daarvoor waren mijn klachten nog nooit zo erg geweest.

Dus niet om je je droom af te pakken, maar wel een ervaring hoe iemand met een relatieve milde vorm van autisme, die haar kinderen niet trekt. Een realistische kijk op hoe het kan gaan na het krijgen van een kind.

Als ik dit voor die tijd had geweten, dan had ik waarschijnlijk nooit voor het ouderschap gekozen.

De vraag is meer: ben jij in staat om een goede moeder te zijn. Autisme bestaat in zoveel verschillende gradaties. Kun jij zelfstandig leven en voor jezelf zorgen? Heb je een baan? Kun je samenwerken? Kun je met stress omgaan? Dat zijn zaken die veel belangrijker zijn dab wat een donorbank vindt. Het gaat namelijk om het welzijn van een kind... Dat is belangrijker dan jouw wens... Kun jij het welzijn van een kind boven jouw wens stellen?

Mijn broer heeft autisme. En ik zie hoe moeilijk dat voor zijn kinderen is: juist wanneer het moeilijk wordt, kan hij er niet voor hen zijn, want dan kan hij het niet aan...