Graag zou ik jullie eerlijke mening willen vragen want ik zit met een groot trauma.
Onlangs is onze zoon geboren, een prachtig jongetje en hij doet het zo goed. Ook hou ik heel veel van hem.
Door ernstig slaaptekort, stress en een trauma tijdens de zwangerschap ben ik in een psychose beland aan het eind van mijn zwangerschap, op dat moment wist ik dat niet en ook niemand in mijn omgeving, kort na de bevalling is deze psychose geëscaleerd en heb ik medische hulp gekregen. Na een aantal dagen goed slapen, leek ik weer wakker te worden. Eindelijk, de stemmen in mijn hoofd waren weg.. wat een rust. Alleen nu komt de verwerking nog, ik raak op dit moment telkens in paniek als ik op plaatsen (winkels, bij mensen thuis) kom waar ik ook kort voor de bevalling ben geweest. Daarnaast raak ik in paniek als iemand de naam van onze zoon noemt. Wij hebben de naam van onze zoon gekozen tijdens mijn psychose. Ik heb hierover gesproken met de medisch specialisten, zij adviseren mij om zijn voornaam te laten veranderen. Ik heb intussen contact met een advocaat hierover en die zegt dat ik 100% slagingskans heb.
Ik denk zelf ook dat dit een oplossing is, mijn partner staat er ook achter.
Maar ik ben toch bang voor negatieve reacties uit onze omgeving of bang dat mensen het er altijd over zullen blijven hebben.
Ik heb ook te maken gehad met trauma rond mijn bevalling. Ik heb hiervoor EMDR gehad. Ik herken wat je zegt met het in paniek raken bij dingen die je je hierin triggeren. Dat heb ik zeker zo’n 10 maanden gehouden. Pas sins kort gaat het stukken beter. Mijn osteopaat gaf aan dat het met het zenuwstelsel te maken heeft. Blijkbaar duurt het lichamelijk bijna 2 jaar om het zenuwstelsel weer te kalmeren na trauma.
Ik moet zeggen dat ik geen triggers meer op dit moment. Dus het kan echt afnemen / weg gaan.
Wat betreft de naam. Ik zou die zeker veranderen als dat voor jullie goed voelt. Mocht je het wel een mooie naam vinden maar dat nu de trigger maakt dat je er niet mee overweg kan zou ik overwegen hem bij zijn tweede naam te noemen mocht dat beter voor je voelen. Of hem een tweede naam geven die je dan als roepnaam gaat gebruiken.
Wat maakt het uit wat je omgeving vind? Als jij en je man de naam willen veranderen dat doe je dat! Scheit aan iedereen en denk aan jezelf Zeker omdat dit zooo kan helpen met jou herstel ❤️🩹 ❤️🩹
Iedereen vind dus dat je dit moet doen. Waarom heb je dan toestemming van "ons" nodig?
En joh, dit heeft tijd nodig om te herstellen. Je bent nog niet klaar... Maar als dit van naam veranderen jouw leven op dit moment makkelijker maakt en je kindje is jonger dan 7 maanden, dan zie ik er geen probleem in...
Als jullie er beide achter staan, doen! Heel verdrietig dat je dit hebt moeten meemaken. Een nieuwe naam vind ik een dappere keus. En ik denk dat je omgeving dat ook echt snapt.
Wat ontzettend naar dat je dit hebt moeten meemaken, en nog steeds meemaakt. Heel veel sterkte en beterschap gewenst de komende tijd! In jou geval zou ik denk ik wel de naam veranderen. Het is je goed recht en misschien voor jullie ook wel een welverdiende tweede start met jullie kindje. De omgeving zal het heus wel begrijpen 😘
Ik zou het advies van je medisch specialisten volgen. Zeker omdat jij en je partner daar samen achter staan.
Wat anderen daar van vinden, zou voor mij minder zwaar wegen. De gevoelens die je daarbij hebt, zou ik wel bespreken bij je therapeut. Dat dat 'minnetje' bij de naamsverandering ook een goede plek krijgt.
Wat weegt zwaarder voor jullie? Mensen in je omgeving die het misschien wat gek vinden, of jouw gezondheid? Mensen die dicht bij jullie staan zullen hier alle begrip voor hebben, en het misschien hooguit even wennen vinden. Waarom zouden mensen die jullie liefhebben blijven praten over zijn eerste naam als ze weten wat dat met jou doet? Gewoon doen dus, de nieuwe naam went snel genoeg en voor je het weet is het gewoon normaal. Ik zou nu al beginnen met de nieuwe naam te gebruiken, dan kan je omgeving ook alvast doen. En dan straks als het officieel rond is, geef je een 'nieuwe naam feestje' (groot of gewoon met je gezinnetje). Ik ken een stel dat hun kind twee namen had gegeven, en na een paar weken een soort tweede geboortekaartje online zette met de uitleg dat ze zijn roepnaam veranderden naar zijn tweede naam omdat ze hadden gemerkt dat dat beter voelde. Toen dacht ik ook wel even: uh, oké... maar daarna: ach, waarom niet. Beter zo, dan zijn hele leven er mee blijven zitten toch? En eerlijk? Het is denk ik een jaar geleden en ik moest nu al heel diep graven om die eerste naam weer te herinneren.
In dit geval zou ik zeggen: doen! Jeetje wat lijkt me dit zwaar voor jou. Heb je een naam in gedachten die goed voelt... ga dan voor die naam. Je kindje is nog erg klein.
Doe wat jou verder helpt.En als dit de oplossing is.Ga er dan voor . En mensen zullen altijd hun mening geven . Maar daar niet je je niks van aantrekken
Mensen die hier negatief over zijn en dit uiten, zijn niet per se de mensen door wie ik mijn leven zou laten beïnvloeden.... Wat jij meegemaakt hebt is superheftig en wens ik niemand toe, als mensen daar kortzichtig op reageren hebben ze gewoon geen flauw idee. En sowieso hebben ze het er nooit voor altijd over, want daarvoor heeft iedereen het te druk met zichzelf en ander nieuws. Bovendien komt je zoon nog op heel veel plekken waar ze zijn oude naam niet kennen. Voor familie zal het de eerste keer even wennen zijn, daarna gewoon en weet men niet beter.
Je wilt met trots en blijdschap en liefde de naam van je zoon uitspreken, dat wil je zoon zelf vast later ook.
Ik denk niet dat het aan ons is om jou te adviseren. Dat kunnen deskundigen veel beter. Het gaat om het gevoel van jou en je partner. Wat anderen hiervan vinden zou helemaal niet moeten boeien. Jullie keuze, je omgeving heeft er maar mee te dealen.
Wat je ook kan doen als je de officiële naamswijziging te duur vindt, is je kind een andere roepnaam geven. Dat kost niets. Je laat alleen aan iedereen weten dat jullie kindje per heden zo genoemd gaat worden doen. Alleen blijft de naam gegeven bij geboorte in officiële documenten staan. Mijn roepnaam is ook anders dan mijn eerste naam. Ik gebruik mijn eerste naam nagenoeg nooit. Laatste keer was bij mijn huwelijk. Bij inschrijving basisschool bijvoorbeeld wordt naast de voornamen ook apart om de roepnaam gevraagd. Misschien iets om over na te denken.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Babynamen
reacties (22) Verversen