Hoe begin ik dit verhaal, voel mij behoorlijk radeloos. Driekwart jaar geleden ben ik uit elkaar gegaan van de papa van mijn 3 kinderen. Mijn kinderen zijn 9,6 en 4 jaar oud. Na de strubelingen die een scheiding met zich meebrengt in het begin. Hebben we een goede verstandhouding co ouderschap en dit verloopt allemaal heel goed ook voor de kinderen. Waar ik natuurlijk heel blij mee ben. Nu heb ik het leuk met iemand gehad wat heel pril was en totaal niet de bedoeling dat ik zwanger zou raken. Wat nu dus gebeurd is. Daarbij komt dat hij ook nog een stuk jonger is 9 jaar om precies te zijn ik ben 34. ( ik weet het hier zou ik ook wel commentaar op krijgen, beoordeelde eerst zelf vrouwen hier ook over) maar het gaat hoe het gaat blijkbaar. Hij weet het ook, en wil het liever niet. Ik wilde dit natuurlijk ook helemaal niet, mijn ex was gesteriliseerd het was dus niet de bedoeling dat er uberhaupt nog kinderen zouden komen. Maar nu ben ik dus zwanger, en merk dat ik heel veel moeite mee heb, om deze zwangerschap af te breken ook al zijn er natuurlijk genoeg redenen. Hoe worden mijn kinderen aangekeken bv, en met mijn ex wat nu heel goed verloopt voor iedereen wat natuurlijk vooral belangrijk is voor mijn kinderen. Wat voor invloed heeft dit allemaal. Hoe is het dat hun de helft van de tijd naar papa gaan en dit kindje bij mama blijft. En de vader die het eigenlijk niet wil. Maar zegt dat als ik het hou hij wel een rol wil spelen maar weet dit nog niet goed in te vullen hoe en wat. Op zich kunnen we het hier goed over hebben en steunt hij mij wat ik ook beslis. Maar voor hoelang, dus wil het echt enkel de beslissing maken dat ik het helemaal alleen zou moeten doen. Omdat je het nooit weet en tenslotte hebben we geen relatie. Ik weet dat hier niets perfects of uberhaupt hoe iets hoort aan is. Verre van zelfs. Maar toch denk ik eraan om het te houden. Ik voel mij er al verbonden mee mijn hart zegt iets anders dan mijn verstand. Ik ga van links naar rechts. Veel gepraat hier ook al over. Maar kom er niet uit. Ik heb op mijn 17 ooit een abortus gehad en als ik iets kon wissen van mezelf was het dat. Heb gezworen naar mezelf dat nooit meer te doen. Verder kwa basis zou ik genoeg te bieden hebben kwa huis inkomen enzv. Maar is dit eerlijk naar iedereen gekeken en wat weegt zwaarder Kortom zit met mijn handen in het haar.. ps ben nu ongv 6 weken zwanger
Het zal misschien niet makkelijk worden, maar zelfs de meest, "ideale" situatie kan altijd wijzigen.
Misschien helpt het als je op een avond tegen jezelf zegt ik houd het en je gaat slapen en kijken hoe je de volgende dag jezelf voelt?
Ik ben op mijn 19e door de pil heen zwanger geraakt mijn vriend toen beloofde me de wereld en meer hij bleek de duivel zelf te zijn en ik heb letterlijk voor me leven gerend om weg te komen als ik daaraan denk zou ik zeggen ik zou niet nog een keer doen, maar als ik aan mijn zoon denk wel. Die moeilijke tijd heeft me wel tot de sterke moeder die ik vandaag ben gemaakt.
De enige mening die belangrijk is is die van jou vind ik, het is jou lichaam en leven waar het de meeste impact op zal hebben.
Succes met je keuze, maar wat de keuze ook zal zijn als het jou keuze is, is het de juiste keuze
Is het eerlijk naar iedereen gekeken.. bij die zin hoort ook het kindje in je buik.. is het eerlijk om hem/haar weg te halen waar genoeg te bieden is? Jij kunt dit💪🏻
Weetje wat je eens moet doen... Kijk eens naar jezelf wat wil jij!? Vergeet de rest van de wereld even en wat iedereen er van zal vinden en volg je hart! 😘
Je weet hoe je een kind moet opvoeden dat is niks nieuws voor je en als ik je verhaal lees weet je stiekem al wat je wil.
Lieve Aimee85, Ik lees vooral onzekerheid over hoe de toekomst zal verlopen. Door je woorden heen lees ik zekerheid over de route die je wilt bewandelen, je weet alleen nog niet HOE het zal gaan. Probeer in je kracht te gaan staan. Je bent 'n moeder van 3 geweldige kinderen. Je bent in staat om liefde te geven. Vertrouw op alle mooie dingen die er zijn en die jij in je hebt. Dat vertrouwen zal je helpen om je hart te volgen. Welke weg je ook kiest, er zullen altijd mensen zijn die je veroordelen. Ook daar kan je beter mee dealen als je vertrouwen voelt in jezelf. Focus op de mensen die positief zijn, naar je luisteren en je steunen. Veroordeel vooral niet jezelf vanwege deze situatie. Het is niet nodig want je hebt niks verkeerd gedaan en het helpt je niet. Probeer je niet in de war te laten brengen door andere mensen. Je hebt genoeg ervaring en wijsheid om te weten wat je wilt en kan. Zet 'm op.
Ik zou er niet mee doorgaan, je hebt al 3 kinderen bij een andere man, en je zegt dat die jongere man het eigenlijk niet wil. Uit je verhaal maak ik op dat jullie geen relatie hebben alleen een gezellige tijd. Straks gaat ook dat over en ben je moeder van 4 kinderen van 2 verschillende vaders waar je allebei geen relatie mee hebt... Wil je jezelf en je (dan) 4 kinderen dat aandoen? Dat lijkt me namelijk best heftig...
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, ik hoop dat je een voor jezelf goede beslissing kunt maken ❤️
Tuurlijk heb je vooraf niet voor ogen verschillende vaders te hebben voor je kinderen. Maar om een zwangerschap af te breken omdat je dan 2 verschillende vaders zou hebben, weegt dat zwaarder dan het afbreken van een zwangerschap (waarbij ze zelf aangeeft zich al verbonden te voelen met het kindje) ? En hoezo het jezelf en je kinderen aandoen? Op welke manier zou je hier je kinderen iets aandoen ? 🤷♀️
Ik ben 2x pril in een relatie zwanger geraakt. Bij de eerste wist ik het direct. Ik ga er voor. Mijn toen vriend was het er niet mee eens. Me grote gevolgen. Die mij voor mijn leven hebben getekend. Ik ben vrijgezel moeder geworden.
Na wat aanscharrelen uiteindelijk echt een leuke man gevonden. En raakte al snel zwanger. Kan je vertellen mijn tante dacht echt dat gedaan was met me. Alweer Dacht ze, einde toekomst! Hoe de mensen er ook over dachten ze hebben dat pas achteraf geventileerd en me nooit laten vallen... Ik zelf. Stond huilend bij mijn net vriend. We konden elkaar al wel jaren. Maar relatie was super pril. Ik wilde niet weer alleenstaand worden. Hij wilde het houden absoluut geen abortus. Dus ben er toch "maar" voor gegaan. Zonder steun had ik dit echt niet nogmaals willen doen. Ondertussen zijn we bezig voor een 3e. En ruim 8 jaar samen 3 jaar getrouwd.
Ik begrijp je wel !
Wat andere vinden moet je wel opzij zetten. Draait om jou en je kinderen. Kunnen jullie het aan? En de vader van het kind? Blijvertje ongeacht zijn leeftijd. Of vertrekt hij als jij het houd. Wil je het met of zonder hem. Of maakt dat niet uit.
Belangrijkste is jij zelf. Je moet met welke keuze dan ook verder leven !
Pfff wat heftig wat je doormaakt zeg! Ik zou luisteren naar wat je jezelf beloofd hebt toen je 17 was. De vader in kwestie gaat vast enorm veel van z’n kindje houden als het er eenmaal is, net als je andere kids. You can do this!!
Tjee wat een heftige tijd. Als ik het zo lees ben je aardig bezig om alles op een rijtje te zetten. Wat betreft de vader, is het een idee om met hem te gaan zitten en te vragen hoe hij het voor zich ziet om deel uit te maken van zijn/haar leven? En bedenk dan ook dat hij nog geen kinderen heeft (of wel, ik zie het eigenlijk niet terug). Als hij geen kind(eren) heeft weet hij ook niet wat de impact is. Daarnaast kan je ook kijken hoe het gaat als jullie afspreken dat jij het alleen doet en hij langzaam aan meegroeit in het leventje van de kleine. Het blijft lastig want ik zie dat jullie hem relatie hebben. Wat betreft de vader van de oudste 3 kinderen, hij zal begrijpen dat je leven anders is nu jullie uit elkaar zijn. En dit zal waarschijnlijk even aankomen maar dat doet het bij jou ook een ook bij de vader van dit kleintje. Je kan een afspraak maken bij een kliniek en als het nodig is nog een extra gesprek aanvragen, maar dat weet je denk ik al. Ik wens je veel succes met je beslissing, het is niet makkelijk.
Leuk toch een nieuwe liefde nou fijn dat hij jonger is heeft niemand wat mee te maken en dat er een baby komt ook zeker niet is jullie keus. Heel leuk toch ook voor je nieuwe partner. Je kinderen gaan een baby ook wel heel leuk vinden
Overal is een oplossing voor. Welke beslissing je ook neemt. Ik zou zelf geen abortus doen. Je zegt zelf dat je het prima voor elkaar hebt. Ik heb zelf ook te maken gehad met een prille relatie en toen zwanger geraakt. Ik had een koopwoning en goede baan. Ik heb gekozen om het kindje te houden. De vader wilde abortus. Ik niet. Tuurlijk kan je een kind krijgen met een afwijking of iets dergelijks maar dat kan ook als je met partner bent. Ik heb toen wel gezegd als ik een gehandicapt kindje krijg dan vind ik dat te zwaar in mijn eentje. Dus daar moet je wel over nadenken denk ik. Alles is goed gekomen. Daarom zeg ik overal is een oplossing voor. Mijn zoon wordt in september al 13. En nu met een lieve partner toch nog een tweede kindje. Ik wens je alle wijsheid toe!
als ik het verhaal lees, staat het antwoord er voor mijn gevoel ook in. Jij wil dit en ik weet zeker jij kan dit. Mensen praten en oordelen altijd. Maar jij weet van jezelf beter. Je oudere kindjes zouden er vast en zeker aan moeten wennen, maar 100 % zouden ze verliefd zijn op hun broertje of zusje. Aangezien de verhouding met je ex goed is, zou ik het ook bespreekbaar maken met hem.
Daarbij ben ik degene die heilig hierin geloofd. “Alles in het leven gebeurd met een reden”
Succes met de keuze en alles wat je doet is goed. Het is jouw leven en jouw lichaam.
Ik snap dat het heel moeilijk voor je is. Maar jij bent 34 jaar, de man in kwestie is 25 jaar. Volgens mij valt het verschil nog wel mee hoor. Jullie zijn beide volwassen.
Het klinkt hard, maar zo bedoel ik het niet. Maar als hij het eigenlijk niet wil en jou er dus mee wil laten zitten, dat kan écht niet. Hij was er toch zelf ook bij?
Uiteraard geldt het bovengenoemde niet helemaal als je zwanger bent geraakt en jullie een condoom gebruikte. Maar deze zonder jullie weten om is geknapt. Oké, dan heeft hij meer redenen om er vanaf te willen zien.
Maar mocht de zwangerschap zijn ontstaan omdat jullie geen condoom hebben gebruikt dan heb ik zoiets van, jammer voor hem. Volwassen mensen weten immers de risico's van vrijen zonder condoom toch?
Ik zou als ik jouw was heel goed gaan nadenken wat je nu wilt. Je gaf aan dat je je vorige zwangerschap ooit hebt afgebroken en je hier enorm veel spijt van hebt gehad.
Daarbij komt ook nog eens dat er hier tal van vrouwen zijn die heel graag een kind willen maar waarbij het niet lukt.
Ik bedoel ermee te zeggen dat jij de keuze moet maken. En als jij er wel voor kiest om het te houden en je zwangerschap is dus ontstaan doordat er geen condoom is gebruikt, dan moet hij dat accepteren.
En wat de ex betreft, het is je ex. Hij mag het je niet afrekenen. Je kinderen zullen er vast blij mee zijn!
Dank je wel die wijsheid kan ik idd goed gebruiken. En ja we hebben risco gelopen, dit wist hij ook idd. Heel naief en dom van ons allebei. Daarom neem ik dit zeker ook niet zo luchtig, maar heb het gevoel dat ik mijn verantwoordelijkheid dan ook moet nemen
Geen dank. Begrijpelijk. Maar ik vind dat de man in kwestie net zoveel verantwoordelijkheid moet nemen als je je zwangerschap voort zet. Kijk, het is aan jouw waar je je het fijnst bij voelt. Maar kies wel met je hart en je verstand. Een zwangerschap duurt maximaal 9 maand, een kind (als alles goed gaat en dat hoop je altijd) je hele verdere leven lang. En dat is iets waar je héél goed over na moet denken. Zelf ben ik in principe tegen abortus. Tuurlijk als een bekend meisje van 12 jaar verkracht word of gewoon zwanger raakt, oke dan zou ik abortus juist adviseren. Of als ik weet dat ik of iemand een ernstig beperkt kind zou krijgen. Dan denk ik ook dat abortus misschien beter is. Of als ik zeker weet dat de ouders er niet voor kunnen zorgen vanwege geldproblemen, ernstige beperkingen o.i.d.
De reden dat ik normaliter tegen abortus ben is omdat je niet weet of je ooit, op het "juiste" moment, zwanger raakt. Kijk ik ben nog nooit zwanger geweest maar ik heb wel veel zwangerschappen mee gemaakt. Zelfs van meisjes die 15 jaar waren. Dat zette mij wel aan het denken.
Ik hoop gewoon dat jullie er uit komen en jij je keuze kunt maken. Laat je me, desnoods privé. Weten wat je besluit?
Je oudste 2 zijn straks waarschijnlijk gewoon enorm gek op hun broertje of zusje!! De papa is straks ook verliefd en zo niet jij bent sterk. Als hij een rol op afstand gaat spelen dan is dat alleen maar super fijn. Hij zal dan niet beter weten en van beide liefde ervaren. Hij geeft aan je te steunen in zijn beslissing dus pieker niet over zijn wereld op zijn kop zetten. Hij was er zelf bij toen het gebeurde. Jij hebt het al in je hart gesloten, dus ik denk dat je het antwoord al weet en hebt ♥️
Heel verstandig dat je alle opties overweegt! Kijk ook naar de belasting voor jou: ga je het psychisch en financieel redden zonder hulp? En wat gebeurt er als de vader van dit kindje zich bedenkt en bijvoorbeeld zijn familie het kindje wil zien? Hoe voel jij je daarbij? Het gaat hier om zowel jouw belang als dat van het kindje, maar ook je eigen kinderen wegen mee in dit verhaal. Kun je ze bieden wat ze nodig hebben aan aandacht en zorg als er een baby bij komt? En wat als het nieuwe kindje niet gezond is? Hoe dan ook heel erg veel sterkte, wat een moeilijk beslissing. Maar ik heb begrip voor je, ongeacht welke keuze je maakt. ❤🍀🍀🍀
Ik weeg idd echt alles af, het zou ook niet makkelijk zijn idd als het kindje er zou zijn, maar je krijgt er idd ook weer liefde van daar ben ik van overtuigd. Weet immers hoe het is om 3 schatten van kinderen te krijgen. En idd wat als het niet gezond is wat dan kan idd altijd maar normaal sta je daar met zijn tweeen voor. En wat is dan de belasting voor de rest van mijn kinderen. Zoveel vragen soms is het antwoord alleen zo moeilijk. Bedankt in elk geval😇
ik ben ook gescheiden 2 kinderen uit die relatie. ik ben toen ook ongepland zwanger geraakt iedereen zei weg laten halen maar ik kon dat niet. ik heb nu 3 zoons 12,10 en 17 maanden. En ik ben alleenstaande moeder. mijn 3 jongens zijn gek op elkaar en ik red het prima alleen de jongste ziet zijn vader niet meer. Ik ben blij dat ik nooit de keuze heb gemaakt tot abortus. Je kinderen zouden er nooit raar op aangekeken worden tegenwoordig komt het vaak voor. sterkte ik zou voor het kindje kiezen
Dank je wel bambi84 voor je reactie, heeft de vader nooit wat met het kindje te maken willen hebben. Of eerst wel geprobeerd een manier te vinden. Zit daar namelijk ook erg mee van hoe zouden we dat moeten doen, regelen een baby kan je niet gelijk meegeven of een omgangsregeling voor regelen..hier kom ik dan ook niet uit. Soms denk ik laat het mij dan maar helemaal alleen doen maar dat is niet eerlijk naar het kind of de papa
Een niet zo populaire mening maar ik zou denk ik wel een abortus kiezen. Je bent net gescheiden, je hebt geen relatie met degene met wie je het gezellig hebt gehad, zijn leven zet je op zijn kop en het was überhaupt niet de bedoeling om zwanger te raken, etc etc. Begrijp me niet verkeerd: ik snap heus dat het voor mij makkelijk praten is, maar dit is mijn idee erover.
Eens. Dat zou ook mijn keuze zijn, als ik dit verhaal zo lees. Eigenlijk gek, want ik ben zelf ook ongepland zwanger geworden van mijn dochter en heb ook heel serieus abortus overwogen, maar haar uiteindelijk toch gehouden. Het was wel een ander soort situatie dan bij jou. Aan de andere kant: ik ben wel bang dat je echt spijt krijgt als je voor een abortus kiest. Lastig hoor...
Ik begrijp je zeker, daar denk ik namelijk zelf ook allemaal aan ik heb een afspraak staan voor een abortus, denk " dat" ik het niet kan. Maar wat weegt zwaarder idd. Kijkend naar heel de situatie en daarin staan mijn 3 kids voorop uiteindelijk maar weeg alles mee. Vraag mij ook af of ik mij vooral zo voel door de hormonen...
Volgens mij weet jij heel goed wat je wilt: geen abortus meer. Voor alle praktische problemen komt altijd een oplossing. Bel anders eens met erishulp.nl of Siriz.nl Dan kun je je verhaal kwijt en evt hulp krijgen...
Hoi dit heb ik ook al gedaan, maar kom er niet uit..meestal denk ik zet de zwangerschap verder. Maar het klinkt allemaal zo onrealitisch, en de vader zijn leven zet ik hier ook behoorlijk mee op zijn kop. Het is ook niet hoe hij het vaderschap wilde.. En ja daar hou ik ook rekening mee. En mijn kinderen al denk ik natuurlijk dat hun er van zouden houden enzv. Maar meer daar omheen enzv..wat doet dat. Hun leventje is nu behoorlijk goed ondanks een scheiding. Is natuurlijk al een hele aanpassing voor hun geweest.
En het kindje zelf op de wereld komen met ouders die niet bij elkaar zijn. Hij wil een rol zegt hij maar weet niet welke. En hoe is het voor mijn kids dat mama ineens nig een kindje krijgt. En van wie dan bedoel hem hebben ze nog nooit gezien, stel ik kies ervoor hoe ga ik dit allemaal regelen kwa de vader ook en mijn kinderen. Alleen op dagen laten komen wanneer mijn kinderen er niet zijn. Klinkt ook raar. En als het net geboren is kwa hechting..
Ik denk dat ieder mens blijer is met leven bij een moeder en broertjes en zusjes die van hem/haar houden dan geen leven Misschien eerst focussen op alles wat er wél is...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (45) Verversen