Ik kan er vrij weinig over vinden. Soms maak ik me zorgen dat mijn zoontje van 8 maanden autisme heeft. Misschien is het stom en ik ben ook vooral op zoek naar herkenning. Hij slaapt goed, eet goed en is bijna altijd vrolijk. Hij lacht naar alles en iedereen maar houdt kort oogcontact vast en gaat weer verder met zijn dingetje. Hij speelt graag zelf, wat hij overigens goed kan, ontwikkeld zich ook erg goed. Wat mij het meeste zorgen baart is dat hij vaak niet wilt “blijven” kijken, alsof hij verveelt is. Ook reageer hij niet echt op thuiskomst van mij of mijn man, kijkt een keer op maar dat is het ook. Bij “vreemden” blijft hij wel kijken.. is dit normaal? Ook is hij niet heel handtastelijk haha, als hij in bed ligt en ik geef hem een kusje pakt hij mijn gezicht maar voor de rest heeft hij daar geen behoefte aan. Zijn er ervaren mama’s die dit herkennen.. is het normaal? Dankjewel voor de reacties!
Als moeder voel je vaak aan als er ‘iets’ is met je kind. Dat hoeft overigens niet zo te zijn, mijn zoon met autisme ontwikkelde zich voor een autist onopvallend tot en met zijn derde levensjaar. En hij is wel knuffelig en maakt ook oogcontact.
Mijn tip: Maak veel filmpjes en houd een dagboek bij van de dingen die je ziet. Daar wordt later bij het diagnostisch onderzoek naar gevraagd. Een arts wil dingen zelf kunnen vaststellen daarom werken filmpjes beter dan ‘moeder zegt dat’.
Je hebt nu een vermoeden, blijf nu opletten en aan de bal. Hoe jonger autisme wordt geconstateerd hoe beter, er wordt gewerkt aan een methode om autisme al vroeg te herkennen. Echter wordt op de meeste plaatsen nog met de oude methode gewerkt waarbij ze autisme meestal niet vaststellen tot een kind tussen de 4 en 6 jaar is.
Zoals elders al vermeld zou je verhaal ook kunnen passen bij de korte aandachtsspanne van een baby. Zaak is dus vooral om goed te blijven observeren. En evt je zorgen uiten bij professionals die de ‘vroege diagnostiek’ aanhangen.
Wordt vanzelf erger als het echt zo 🤣😅. Heb er 2. Allebei compleet verschillend . Dus om met bepaalde kenmerken autisme te constateren is lastig . Tis gewoon een overall ding. M’n zoon worstelt met dingen waar m’n 2e dochter niet mee worstelt en zij worstel met dingen waar ik hem niet over hoor . Tenen lopen , in circles rennen , zichzelf slaan en eigenlijk de hele dag door veel huilen , super bang voor harde geluiden is m’n dochter, houdt niet van aanrakingen waar ze niet om vraagt
.Moeite met contact leggen , woede-uitbarstingen, over prikkeling, hypersensitive zingtuigen , slechte motoriek en taalontwikkeling is weer m’n zoon en hij is weer een knuffelbeer. Echt heel anders
Ik vind dit niet perse klinken als autisme. Het wegkijken kan ook zijn omdat ze op deze leeftijd nog niet lang kunnen focussen, ze willen graag alles kunnen zien😉
zelf 2 kindjes met ass en ik zelf heb ass . mijn oudste is een meid daar is het pas ontdekt bij de 13 ze word dit jaar 16 . me jonste is 9 en ik was met 6 maanden al met hem bezig . ook ik heb toen hier de vraag gesteld over mijn zoontje . 8 maanden is vroeg om echt iets vast te stellen maar je kunt hem wel in de gaten houden . ons zoontje kon absoluut niet van ritme verandering . als de kinderen bijv eerder of later opgehaald moesten worden van school ( schoolreisje , ziek ) dan was hij helemaal van slag . als ik bijv eerst na winkelcentrum liep ipv na de school van de kinderen dan had ik drama thuis . en dit hield dan 2 dagen aan waarbij driftbuien , snel huilen de hele dag door ging . aanraking is bij me zoontje ook echt een no go behalve als hij wil . oogcontact is zeer beperkt . als hij wilde slapen had zijn vaste bedtijden . dan moest hij na bed en alles moest stil zijn boven geen wasmachine niet douchen ( water buis liep door zijn kamer ) we hebben zijn bed anders gezet , andere slaapkamer . dit wilde allemaal niet lukken want hij kon niet wennen dan . echt niet slapen dus nachten met hem op de arm op de overloop lopen . tot hij weer op zijn vaste plek op zijn kamer sliep . wapperen met zijn handjes als er iets gebeurde wat hij niet wil ons zoontje is met 2 jaar en 1 maand gediagnoosd bij ggz . ik ben toen 1.5 jaar bezig geweest . van huisarts , consultatiebureau . niemand luisterde . wij zaten toen bij de neuroloog voor onze jongste die moest een fles hebben die heeft ceberale parese en dat werd toen gediagnoosd en terwijl wij zitten te wachten bij de neuroloog op zijn kamer . kijkt de neuroloog na me zoontje . die was licht knop aan lichtknop uit zo 10 min . daarna ging ie de kabel zwieren . zeg tegen de dokter sorry ik zal hem weg halen daar . nee zegt de dokter laat hem maar even . en hij obseveert hem . en hij zegt ik weet dat we over de jongste hebben maar ik wil even opmerken dat ik een briefje ga maken zodat hij geholpen kon worden . ik heb gehuild daar in de kamer van blijdschap . de dokter zegt luister ik vermoed hier echt autisme bij . ik had al gegoogled en via hier op tips gevragen . dus was zo blij dat iemand die er verstand van heeft het zei . vanaf dat moment duurde het 1 maand voordat op papier stond . ze hebben 1 videohome training gedaan van ca 10 min en de vrouw wist al genoeg in die 10 min had ie al 3 driftbuien gehad 2 x gewapperd en wilde abosoluut geen oogcontact maken op dat moment .
hou je zoontje in de gaten . schrijf het desnoods op van alles wat je ziet gebeuren . mijn zoontje werd op een gegeven moment onhandelbaar en moest de juiste hulp krijgen . nu is hij 9 jaar en zit op speciaal onderwijs . het is de liefste kind die je tegenkomt . lief , rustig en vooral erg aanhankelijk tenminste na mij . echte mama kindje . en ik heb er totaal geen last van hem . hij doet geweldig op school en gaat met sprongen vooruit veel s6 en het komt goed ;)
Ik heb even meegelezen. Zelf ben ik nieuw op dit forum. Graag wilde ik deze keer wel reageren. Bij mijn oudste had ik ook altijd een onderbuik gevoel. Elke keer liet hij me dan toch weer versteld staan. Als ik hem "vergelijk" met de andere twee zie ik wel dat hij zich anders heeff ontwikkelt. Hij was wel een kindje dat heel graag knuffelde. Denk zeker dat de andere gelijk hebben dat je er nu nog niet teveel over kan zeggen Wat ik je wil meegeven is stop niet teveel tijd in je te druk maken over dingen Ik weet dat dit makkelijk gezegd is Ik heb dat bij hem wel gedaan en heb daar echt spijt van Dingen gaan zoals ze gaan. Als hij ouder is en je hebt nog steeds een onderbuik gevoel kun je dit altijd met je arts bespreken
Ik lees zo geen bijzondere dingen. Dat blijven kijken bij vreemden is omdat hij ze in de gaten hout. Want de zijn vreemd en onvoorspelbaar. Jullie zijn zijn ouders, hij kent jullie en jullie zijn voorspelbaar. Dat groeten bij thuis komst wisselt heel erg per leeftijd Soms hebben mijn kids en enorm behoefte aan soms amper. hij is nog maar 8 maand he! Jou gezicht pakken bij een kusje met 8 maand is echt vroeg! soms geeft moeder gevoel idd aan dat er iets mis is en soms is het er zo vroeg al uit uit te halen. Maar met jou korte beschrijving zou ik zeggen nee.
Klinkt als normaal. Ik heb een zoontje met autisme. Hij was een tevreden baby. En met 8 maanden zou je het nog niet kunnen merken eigenlijk,tenzij hij heel afwijkend gedrag toont.
Vreemden zijn gewoon interessant, kleintjes blijven dan juist vaak kijken. Het gezicht in hun opnemen en herkenning zoeken. En op die leeftijd hebben ze nog niet zo'n lange aandachtsspanne, er is ook zoveel te ontdekken.
Dus fixeer jezelf niet op een label. Het is gewoon jouw kind en die ontwikkeld zichzelf zoals hij zich ontwikkeld, het is ook geen wedstrijd hè? De een is met dit sneller en de ander met dat en dat hoeft niks te betekenen. Geniet gewoon van hem en doe leuke spelletjes met hem, dat is ook goed voor zijn ontwikkeling.
Is ook zo! Dankje voor je reactie, ik probeer me er inderdaad niet meer zo aan vast te houden. Besef me wel dat ik me misschien onnodig druk zit te maken en te zoeken
Niet te druk om maken hoor, dit zijn ontwikkelingen die komen en gaan. Vergelijken maakt veel ouders onzeker, zo zonde ! Het zijn mensen met hun eigen karakter. 😘
Er komen nog zat van deze momenten .. een 1.5 jarige die zijn of haar vader ineens niet wil zien of knuffelen .. een 4 jarige die alleen maar aan papa hangt .. niet willen eten niet willen drinken .. deze leeftijd zijn dit soort dingen normaal .. laat het los
Dat is echt nog veel te vroeg om iets over te zeggen. Al het gedrag kan ook gewoon bij hem horen. Ik ken een hoop autisten en ouders zeggen altijd dat ze al vroeg herkende dat hij/zij 'anders' was, maar een diagnose is op zo een leeftijd echt niet aan de orde. Het enige wat je nu kan doen is je kindje de aandacht geven die hij waardeert en waar hij zich comfortabel bij lijkt te voelen.
Hier hebben we kind met autisme. Als baby voelde ik dat er 'iets' was. De dingen die jij nu benoemd, had mijn dochter niet. Zij maakte juist helemaal géén oogcontact. Keek je nooit aan en draaide haar hoofd weg. Knuffelen kon nooit, behalve als ze ziek was. Na 7 jaar hebben we de bevestiging gekregen dat zij autisme heeft. Maak je geen zorgen, want ieder kindje ontwikkeld op zijn of haar eigen manier. Ook al mocht je kind ooit de diagnose autisme krijgen, dan nog kan hij het meest fantastische kind zijn, met een enorme fantasie, geweldig goed gevoel voor humor en een top prestatie op school leveren. Geniet van je kleintje!
zo'n stempel mag je echt een baby niet opleggen. Omdat jouw baby iets doet wat hij niet kent of vreemd vind is niet meteen autistische. Dus als een baby druk is zou het betekenen ADHD...
Vind er niets vreemd aan hij vindt vreemden wellicht gewoon spannend. Jouw man is veilig en een vreemden niet... Als er een inbreker in jouw huis staat reageer je ook anders toch. Plus de ene baby is afhankelijker dan de ander. Je zou zelf graag willen dat hij dit wel zou doen wellicht en daarom denk je dat er iets zou moeten zijn. Zou echt niet van dit soort dingen opzoeken en helemaal niet voor een baby
nee, dat zijn niet bepaald de symptomen die mijn moeder benoemd als ze het over mijn broertje als autistische baby heeft. Zij gaf aan dat lichamelijk contact een issue was, hij moest 'verplicht' leren knuffelen, affectie leren ontvangen.
Onze eerste was net zo ... toonde weinig interesse als ik dr op kwam halen bij oma, lachte amper , speelde t liefst zelf , was ook niet van t knuffelen .... Inmiddels een drukke peuter die (op haar tijd) houd van knuffelen , helemaal blij word als ik dr kom ophalen en houd van samen spelen met papa en mama. Helemaal goed gekomen! De jongste is weer totaal het tegenoverstelde nu (11m bijna) dus ben benieuwd straks 😀
Maar autisme is niet vast te stellen als baby zijnde . Er gaan nog zoveel ontwikkelingen en ervaringen volgen dat dat niet vast te stellen is op zo’n jonge leeftijd
Ik denk dat jouw verwachtingen van je baby niet kloppen: het is een baby... Wat jij verlangt hoeft hij niet te kunnen... Het ene kind is aanhankelijker dan het andere... Dat betekent niet dat er iets mis is.
Ja het is mijn eerste kindje. En nee heb ik echt een reden? Die probeerde ik te beschrijven. Vergelijken is moeilijk in deze Corona tijd dus nee dat doe ik niet.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (34) Verversen