Ik heb vroeger een tijdje op dit forum gezeten toen ik graag zwanger wou worden en ik kom nu even terug met een vraagje.
Bijna drie weken geleden ben ik bevallen van een zoontje. De bevalling op zich is goed gegaan maar er is 1 ding wat me enorm blijft dwars zitten en dat ik even van me af wil schrijven. Misschien zijn er wel andere dames die zich herkennen in mijn verhaal.
Net voor ik mocht gaan persen kreeg ik het gevoel dat ik dringend moest plassen. Ik heb dit toen aangegeven aan de VK, maar die zei me dat het mijn persweeen waren en dat het gevoel wel zou overgaan. Dat deed het echter niet. Nogmaals gevraagd of ik even kon plassen, weer geweigerd.Toen mijn zoon bijna ter wereld kwam hield ik het niet meer en heb ik dus letterlijk tijdens het persen de VK ondergeplast. Achteraf gezien haar verdiende loon maar ik zakte toen bijna door de grond van schaamte. Ik heb achteraf gezien echt last gehad met het persen omdat ik tegelijk ook met het ophouden van mijn plas bezig was, en ik echt geen ongelukjes wou. Had ik even kunnen plassen ervoor, dan was het gevoel dat ik had tijdens de bevalling helemaal anders geweest.
Ik weet niet of dit iets is waar anderen zich in herkennen? Komt dit wel meer voor?
Mijn vk wilde juist dat ik probeerde te plassen tijdens persen omdat het niet opschoot. Misschien was jij dan al te ver om nog te gaan plassen, dat ze je niet durfde laten gaan
Even korte reactie: Ik had ook aandrang om te plassen, ben gegaan en op de wc wist ik het zeker: ze kwam eraan! Snel op bed gaan liggen en binnen 10 minuten was ze er! Schijnt dat volle blaas de ontsluiting en verder indalen kan belemmeren dus kan me goed voorstellen dat het persen daardoor ook lastiger wordt..
Ach wat naar zeg! Ik heb me tijdens m’n eerste bevalling ook niet gehoord gevoeld, heb er heel lang last van gehad. Maar voor het plassen hoef je je echt niet te schamen. Poepen en plassen tijdens de bevalling is heeeeel normaal. Ik ben in bad bevallen en achteraf hoorde ik pas dat ze met een netje tussendoor wat poep heeft opgevist😂 Ik zei nog ‘oh sorry, wat erg!!’ Maar toen zei ze dat meer dan de helft van de vrouwen in bad poept tijdens de bevalling. Dan is plassen veel minder erg! ;)
Ik had het andersom. Ik had een weeën storm en ik had het niet in de gaten. Ineens plaste ik in het bed. Toen ik dit tegen de verloskundige zei ze dat zijn waarschijnlijk je vliezen, ik ga het even controleren. Maar op dát moment braken m'n vliezen pas. Dus het was wel degelijk plas. En dat verschil had ik toch ook echt wel opgemerkt 😅
Heel vervelend, maar als je al tegen persen aan zit, kun je echt niet altijd meer even gauw gaan plassen, dan zit het hoofdje al zo diep. Dan kan jij waarschijnlijk dat bed niet eens meer af, maar ook niet even op een po gaan zitten ofzo. Kan zijn dat ze je daarom gezegd heeft dat het persdrang was, om jou de gedachte aan laten plassen te helpen loslaten. Het is net als met poepen tijdens de bevalling, kan je als heel genant ervaren maar het gebeurt en is iets normaals. Bespreek het even met de nacontrole, het kan jou helpen als je haar beter begrijpt waarom het niet kon en kan haar helpen als ze weet hoe jij het ervaren hebt
Een vriendin van mij moest tijdens het persen naar de baarkruk en weer van de baarkruk naar het bed. Waarom kan dat dan wel? Ik zou graag in bad willen bevallen, maar stel het lukt met persen niet in het bad, kun je er dan ook niet meer uit? Ik heb nooit in de gaten gehad dat je zodra je begint met persen (of vlak daarvoor) niet meer van houding kan veranderen. Kun je nog wat uitleg geven, zodat ik het wat beter begrijp? 🙈
Als het hoofdje echt al in het geboortekanaal zit, dan ben je vaak niet erg flexibel meer, misschien was je al zo ver. Van een ziekenhuisbed afklimmen is dan best een onderneming. Bovendien heb je risico als je dan gaat lopen dat je onderweg bevalt of op de wc. Ik ben bij een bevalling heel laat in het zh aangekomen (of de bevalling ging snel, tis maar hoe je het bekijkt) en toen zat ik al met persdrang in de rolstoel naar de bevalkamer, daar aangekomen moest ik het bed op en dat kon ik niet meer omdat het hoofdje al zo laag zat. Ben toen staand aan het bed bevallen. Maar ik ben geen prof en ik was er niet bij he, geen idee of je al zo ver was, maar het is maar om aan te geven dat het best kan dat ze haar redenen had om je niet naar de wc te laten gaan.
Volgens mij heb ik tijdens mijn natuurlijke bevalling (bij de ingeleide bevalling met ruggenprik had ik een katheter) ook gewoon geplast. Ik heb er niet eens wat van gemerkt. Later begon ik urine te ruiken dus ik vroeg het aan de arts en die bevestigde dat ik inderdaad tussendoor geplast had. Niemand die zich daar druk over heeft gemaakt. Alles - inclusief jezelf - wordt goed schoongemaakt. Misschien heeft je vk je plasdrang niet erkend als echt plassen. Bespreek het met je nacontrole. Kortgezegd: ja, plassen komt geregeld voor. Na mijn ingeleide bevalling had ik het opvangzakje heel goed gevuld.
Pasgeleden stond er een artikel in het AD over dat er vaak niet goed geluisterd wordt naar bevallende vrouwen.
Hier een stukje van het artikel:
Zorgverleners moeten in de spiegel durven kijken en zien of zij onderdeel van dit probleem zijn. Niet zomaar de vliezen breken, vrouwen niet toespreken alsof ze kinderen zijn, hen de mond snoeren, controle willen blijven houden, het zorgplan negeren. Dit is een paternalistisch patroon: wij plaatsen die arts boven alles en vrouwen die bevallen zeggen te vaak ja. Later hebben ze daar spijt van: waarom ben ik daarin meegegaan, waarom zei ik niks? Dat is een overlevingsmechanisme. Je wilt alles veilig houden en zegt ja op alles, je gedraagt je sociaal meegaand, want veiligheid staat op nummer 1.
Belachelijk! Overigens niets om je voor te schamen. Ik zou echt een gesprek aanvragen met de verloskundige om je verhaal te vertellen en hoe je het hebt ervaren. Wellicht lucht het op en kan de VK haar/zijn excuses aanbieden.
Wat ontzettend naar dat er niet naar je geluisterd werd! Ik moet nog gaan bevallen, maar heb sinds ze zwangerschap wel wat blaasproblemen, waardoor ik me hier soms zorgen om maak mbt het bevallen. Maar als je het aangaf en niet mocht vind ik het wel echt hun eigen schuld en niets om je voor te schamen. Jij kan hier toch ook niets aan doen. Je had het zelf liever ook anders gezien. Probeer het los te laten.
Kreeg uiteindelijk een katheter, omdat het persen met volle blaas niet vorderde (bijna 2 uur aan de gang geweest)....heb een paar keer aangegeven dat ik nodig moest plassen vanaf 7-8 cm. De gyn zuchtte nog net niet geïrriteerd toen ik dit bleef volhouden. Uiteindelijk bleek mijn blaas ontzettend vol te zijn en nadat ik “leeg” was, was mijn zoontje er binnen 2 minuten. Ik hing ook vast aan allerlei toeters en bellen en was het te veel moeite om me te laten plassen. Ben ervan overtuigd dat dit het persen onnodig heeft verlengd.
Ik had identiek hetzelfde. Aandrang, toch niet mogen gaan omdat het wellicht mijn weeen waren en geen plas. Tegen het einde van de bevalling moest ik zo dringend dat ik gewoon alle urine er in 1 keer uitduwde tijdens het persen. De straal schoot letterlijk tot tegen de overkant van de kamer. Helaas de VK niet geraakt, maar eens ik leeg was ging het persen een stuk vlotter.
Wat erg dat er niet naar jou werd geluisterd. Ik vind dat echt verschrikkelijk, dat je als barende vrouw geen stem lijkt te hebben. Jij kiest altijd nog zelf of je gaat plassen of niet. Ik moest met persdrang ook, ben naar de wc gegaan en heb geprobeerd maar helaas lukte het mij niet. Ik kreeg toen een katheter omdat ik echt het gevoel had dat het in de weg zat.
Dat is ook verschrikkelijk!!! Echt met partner vtv afstemmen dat hij dan maar een vuist maakt als je ergens mee zit. Dat heeft bij de tweede heel goed gewerkt.
Jaa had ik ook! Maar bij mij al vanaf 8 cm ontsluiting. Daarna kwam de placenta niet los vanwege een te volle blaas en hebben ze er direct een katheter in gezet. En met poepen net zo. Het drukt natuurlijk enorm op je darm, dus ik zei met 7 cm al: ik moet echt poepen. Toen zeiden ze: nee onzin, je blijft liggen, dat is de baby. En later zeiden ze: dat is persdrang. (Ze hadden geen zin om m'n infuus los te maken of mee te nemen) Maar tijdens het persen kwam toch de boel er gewoon uit (wat vrij normaal is) maar toen dacht ik ook: eigen schuld dikke bult. Had je me maar moeten laten gaan. Ik vond het alleen vervelend voor m'n partner want hij vond het echt vreselijk om te zien. Dus aan iedereen die nog moet gaan bevallen: ga gewoon als je wilt gaan, liever voor niks proberen dan lastig persen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (22) Verversen