1e kwam met krap 35wk, ik had heel erg het hellp syndroom. We hadden het héél makkelijk samen niet meer na kunnen vertellen. Daarna het een prematuur en dysmatuur kindje thuis was een hel. Ze huilde min 21uur op een dag. Zelf enorme paniekaanvallen gehad, bij psycholoog gelopen. Was het vertrouwen in mijn lijf kwijt. Na een jaar kreeg ik groen licht voor een 2e. Dacht gelijk ervoor gaan, anders durf ik niet meer. 2e ging beter. Het kon ik onze ogen niet erger dan bij de 1e. Daarna volgde kind 3 en kind 4... En vorig jaar kind 5. Echt, als je erin staat dat het niet erger kan.. dan valt het mee.. dat is onze ervaring.
Toen mijn oudste 6 was werd haar zusje geboren, ik heh de eerste niet als pittig ervaren omdat ze super makkelijk was.. De 2de was ook een makkelijke baby, alleen had ze kma waardoor sommihe dingen net iere lasriger waren.. Hier wad de 3de heeeeeeeel pittig, de eerste 3 jaar alleen maar in het ziekenhuis gezeten met hem, en dat wad zwaar omdat je er nog 2 hrb rond lopen, en je wilt bij alle kinderen zijn, maar ik kon mijn zoon niet achter lsten in het ziekenhuis. En ondanks dat tich nog voor een 4de gegssn, bang waren we wel hoor soms, dat er dslijk weer iers was oid, maar onze 4de is een heerlijk makkelijk kind.
1e kwam met krap 35wk, ik had heel erg het hellp syndroom. We hadden het héél makkelijk samen niet meer na kunnen vertellen. Daarna het een prematuur en dysmatuur kindje thuis was een hel. Ze huilde min 21uur op een dag. Zelf enorme paniekaanvallen gehad, bij psycholoog gelopen. Was het vertrouwen in mijn lijf kwijt. Na een jaar kreeg ik groen licht voor een 2e. Dacht gelijk ervoor gaan, anders durf ik niet meer. 2e ging beter. Het kon ik onze ogen niet erger dan bij de 1e. Daarna volgde kind 3 en kind 4... En vorig jaar kind 5. Echt, als je erin staat dat het niet erger kan.. dan valt het mee.. dat is onze ervaring.
Onze eerste is geboren met 26,3 wkn en verbleef daarna nog 3,5 mnd in het ziekenhuis.. hij kwam daarna thuis maar lag nog aan de zuurstof en monitor.. het was zwaar, zeker ook omdat hij alleen maar met ons sliep.. alleen niet. Overdag dus hele dagen met hem gezeten en gelegen. Zelf ook moeite om te herstellen van het hellp syndroom. Wij hebben het pas na 3 jr aangedurfd. En dat leeftijdsverschil vond ik heel fijn, de oudste kun nu al aardig wat zelf en ging na een half jaar naar school. De jongste is qua slapen ook niet makkelijk geweest maar ging er prima bij. Je wend snel aan een nieuw situatie
Onze eerste was als baby makkelijk sliep snel die, in zichzelf prima vermaken, vond alles wel best. Vanaf 1 jaar werd hij echt pittig(toen was ik alweer zwanger🙈). Onze tweede was als baby moeilijker, vooral qua slapen en ze is echt een mamahanger, maar qua karakter echt makkelijker en minder pittig dan haar broer.
Geen kind is gelijk. Je zal nooit nog een kind krijgen met hetzelfde karakter of met dezelfde pittigheid in zich(ook al krijg je er tien, ze zullen nooit gelijk zijn, zoals mijn moeder zegt) En ja, ook bij een tweede/derde enz. zijn er vast dingen die je pittig of lastig gaat ervaren(zoals hier het slapen bij onze tweede), maar dat is vaak iets totaal anders dan bij de eerste. Mijn moeder heeft hetzelfde ervaren. Ik was een echte huilbaby(huilde 1gemiddeld 17 uur op een dag), werd overal wakker van, sliep slecht, at slecht enz. Mijn broertje was en is totaal het tegenovergestelde. Sliep heel goed, huilde haast nooit, at alles wat los en vast zat enz. Maar echt, geen kind is gelijk en er zullen altijd dingen zijn waar je tegenaan loopt of waarvan je zegt daarmee zou je wel meer op je broer/zus lijken(of juist niet🙈) of andersom. Het komt vast goed.
mijn zoontje tot zijn 1,8 jaar alleen verzorgd, qua baby vond ik hem niet heeeel erg pittig (op slecht slapen na..) alleen vanaf zijn 2e ongeveer tot nu nog steeds een heel erg pittig karakter.. Zijn ik ben 2 en zeg nee fase is nooit overgegaan denk ik🤦🏼♀️ Alles van de afgelopen 2 jaar, heeft ons wel tot na denken gezet dat we hopen dat de baby die er aan komt wat makkelijker is🙈 Misschien helpt het dat de baby van een andere vader is. Maar soms vraag ik me wel af, als me zoontje zo moeilijk doet van waar we ons aan gewaagd hebben om voor de baby te gaan😂 Natuurlijk zijn we wel mega blij dat ze mag komen!🥰
Eerste was pittig, huilde aan het begin veel. Kan zich moeilijk zelf vermaken. Werd snachts veel wakker, rond 2jaar sliep hij voor het eerst door. Dus de hele 2e zwangerschap riepen we: de nachten kunnen straks alleen maar meevallen. Niet dus, onze dochter slaapt nog slechter. Verder was ze wel een makkelijke baby, als ze bij me was was ze altijd tevreden. En inmiddels kan ze heerlijk zelf spelen.
Ondanks de slechte nachten van zowel nummer 1 als nummer 2 nu toch zwanger van nummer3. Maar we gaan ervan uit dat we de komende jaren slecht zullen slapen..
Eerste was een droombaby en kind. Altijd goed geslapen, helemaal niet ondeugend, zichzelf goed vermaken enz. Toen hij 2 jr 4 maanden was is zijn zusje geboren. Een jaar lang slapeloze nachten gehad en deze dame had een erg pittig karakter (de "ik ben 2 en zeg nee fase" heeft 2 jaar geduurd). Het waren pittige jaren maar ze hebben een fantastiche band met ernaar. Vanaf dat mijn dochter bijna 3 was is ze heel goed gaan slapen en is rustig geworden. Toen ze 3 jaar en 8 maanden was en de oudste bijna 6 is hun zusje geboren. Zij sliep meteen erg goed. Ze is nu 10 maanden en ze draait makkelijk mee in het gezin
Onze eerste was een droom baby, 14 mnd later kregen we een hele moeilijke huilebaby ( is goed gekomen) inmiddels 7 en 8 jaar. En na 6 jaar gekozen om voor eenderde te gaan. En weer een droom baby tnt hij is nu 12 wkn.
1e kwam met krap 35wk, ik had heel erg het hellp syndroom. We hadden het héél makkelijk samen niet meer na kunnen vertellen. Daarna het een prematuur en dysmatuur kindje thuis was een hel. Ze huilde min 21uur op een dag. Zelf enorme paniekaanvallen gehad, bij psycholoog gelopen. Was het vertrouwen in mijn lijf kwijt. Na een jaar kreeg ik groen licht voor een 2e. Dacht gelijk ervoor gaan, anders durf ik niet meer. 2e ging beter. Het kon ik onze ogen niet erger dan bij de 1e. Daarna volgde kind 3 en kind 4... En vorig jaar kind 5. Echt, als je erin staat dat het niet erger kan.. dan valt het mee.. dat is onze ervaring.
Lijkt mij heerlijk zo'n 'groot' gezin. Maar wel erg pittig en veel praktische obstakels. Ik denk dat ik eindelijk mijn roeping heb gevonden, ik geniet zo van het moederschap. Al ik het vaak zwaar. We hebben het steeds vaker over wanneer we willen proberen voor nog een kindje. Maar de kleine is pas bijna 4 maanden en mijn lijf moet nog herstellen. Maar het verlangen is er al wel! Ik maak de laatste tijd ook af en toe een grapje over de zolder ombouwen voor een extra kamertje. Dan kan mijn man alvast aan het idee wennen haha!
Is een 'groot' gezin erg onpraktisch qua auto en ruimte in huis, kosten, weinig individuele tijd voor de kinderen? Gaan jullie bijvoorbeeld wel eens op vakantie? En wat is er leuk/fijn aan een groot gezin? Behalve dat je natuurlijk veel van al je kindjes houdt.
Ik ben erg nieuwsgierig en er in mijn hoofd veel mee bezig, maar ik ken niemand in mijn omgeving aan wie ik het kan vragen.
Beetje late reactie. Sorry. Het is maar net wat je onder onpraktisch verstaat. Wij hebben een 7zits seat Alhambra, en hebben daar zelfs nog kofferbak ruimte in. Dakkoffer erop en gaan met die banaan. Wij zijn vorig jaar gewoon jaar Denemarken geweest, fantastisch! (We gaan meestal om het jaar op vakantie, maar dan wel het liefst 3 of 4 weken) We wonen in een kleine eengezinswoning, 2 jongens slapen samen, 2 meiden slapen samen, en de jongste van net 1 jaar slaapt alleen. Wij liggen op zolder. Kids hebben een stapelbed en 2 persoonbureau. Prima te doen hoor. Het belangrijkste is dat je ze liefde geeft. Een eigen kamer is pure luxe. We doen regelmatig 1 op 1 of 2 op 2 dingen met de kids. Met de oudste 2 naar leerzame musea, met kind 3 en 4 naar monkey town of gewoon een ijsje eten in de stad. Samen sporten doet mijn man vaak. Want ze zitten alle 4 (de oudste dan) op atletiek en mijn man loopt veel hard. En soms samen boodschappen doen is ook al een feestje, ze mogen iets lekkers te snoepen kiezen, of wat we die avond eten. Het zijn de kleine dingetjes die het doen.
Bedankt voor je reactie, leuk om te lezen! Zo te lezen hebben jullie de onpraktische zaken waar ik tegen aan zou lopen, prima opgelost. Met een beetje creativiteit kom je natuurlijk ook een eind. Jullie gaan zelfs nog meer op vakantie dan wij, wij gaan elk jaar een week. Voorlopig blijft het voor mij nog bij dromen. Eerst maar eens van het eerste jaar genieten van de kleine. En de bekkenfysio raadde af om alweer zwanger te worden..
Zeker eerst je lichaam goed laten herstellen. Daarna zie je wel weer verder. Echt waar, je word steeds creatiever naar mate er meer kinderen komen. Haha. Geniet van je kleintje!
Mijn eerste was wel als intensief te beschrijven als baby, en dreumes, en peuter. Deed 'ie natuurlijk niet expres, maar sliep niet langer dan twee uur achter elkaar, wilde eigenlijk gewoon het liefste 24/7 aan de borst en autoritten? Oh boy, mijn gehoor wordt nooit meer hetzelfde.
Tweede baby? Engeltje. Die kon je zo vergeten. Sliep veel, altijd vrolijk, nooit gedoe. Nu ze drie is, begint ze e.e.a. in te halen, maar dat is een stuk beter te doen dan een hysterische baby ;)
De oudste is nu met 5 overigens echt een heerlijk kind. Nog steeds heel mama-plakkerig, maar lief en beleefd en super vrij en sociaal. Dus dat geeft misschien hoop.
Maar je weet het natuurlijk niet, elk kind is anders met een eigen karakter en eventuele ziekte, klachten of wat er dan maar loos kan zijn. Zou me er in ieder geval niet door laten tegenhouden :)
Een tweede kindje , een tweede eigen persoonlijkheid . Je weet het niet van te voren.
Vriendin van me heeft een zoon, dramatische eerste 2 jaar. Sliep niet, ze kon de deur niet uit want zoon at Dan niet . Huilen onrustig altijd gedoe . Ze werd echt geleefd door hem. Toch bewust voor een tweede gekozen, ze heeft een burn-out gekregen. Ik denk meer omdat dr eerste nog steeds drama was en dr tweede ook niet makkelijk .
Eerste was als baby echte huil (krijsbaby). Ik zag alleen maar in mijn omgeving zalige baby's dat enkel huilde als ze honger hadden mijn had koe en soja melk allergie en fel reflux. We kregen altijd als reactie van ik wist niet dat een baby zo kon huilen. Zelf in het ziekenhuis zeiden de verpleegsters we hebben hier nog geen baby gehad dat zolang op een dag blijft krijsen en zeiden mij ook hoe hou je het vol.. hoe ik het heb gedaan geen idee ik weet gewoon dat ik mezelf helemaal niet meer was ..was echt helemaal eronder door depressief helemaal op ze sliep nog geen 4 uur op een dag en moest heledag rondwandelen op mijn armen toen riep ik nooit meer ! Na de eerste jaar was ze een super gemakkelijke peuter kleuter en kind heel braaf en gemakkelijk en nu is ze 9 en nog steeds heel braaf ..
.. nu de 2de na 9 jaar ze is 4 maanden en zalige en gemakkelijke baby ook weer aan zoeken naar het juiste melk maar ze is meestal heel tevreden! Slaapt super goed snachts
Mijn oudste was een huilbaby en werd daarna een vrolijke dreumes en peuter, maar wel eentje met een sterke eigen wil (dat vond ik niet vreemd, dat hebben zijn beide ouders ook) en hij viel nooit alleen in slaap, wat het geheel wel arbeidsintensief maakte. Wat ik toen nog niet wist, was dat hij autistisch is en dat het ergste nog moest komen.
Mijn jongste is al vanaf zijn geboorte de makkelijkste baby/peuter/kleuter van onze stad en omstreken. Echt! Lief, makkelijk, luistert goed, ongecompliceerd, vindt alles wel best. Werd prematuur geboren en moest onder een blauwe lamp. Waar zijn broer 4 dagen en nachten het ziekenhuis bij elkaar krijste, ging mijn jongste er lekker voor liggen en vond het helemaal prima. Zo ging het met alles. Jongste kon ik wakker en tevreden in zijn bedje leggen, hij keuvelde nog een paar minuten innig content en viel dan in slaap. Dit terwijl oudste in paniek raakte zodra hij mijn nabijheid niet voelde, nooit alleen in slaap viel en de eerste maanden zelden langer dan 20-30 minuten sliep om daarna weer 2-3 uur te krijsen.
Maar ja, dat het bij mij met de tweede zo meeviel, geeft uiteraard geen garanties.
Bedenk je wel dat je hormonen je een flink stuk meehelpen in het zorgen voor je kind. Onderschat dat niet. Die hormonen maken het makkelijker. Anderzijds heb je er nu wel al 1 rondlopen en dat maakt het op heel wat fronten zwaarder. (Ook leuker, ze kunnen je ook helpen en straks als de jongste iets ouder is kunnen ze elkaar bezighouden in plaats van constant jouw aandacht als entertainment op te eisen.)
Volg je gevoel! Ik ben blij dat ik uit de luiers ben, uiteindelijk moeten jullie het doen. Een baby betekent toch weer aan de bak.
Van de hormonen wist ik niet! Maar ik herken het helemaal. Idd dan is het weer aan de bak. We moeten daar wel voor instaan. Nu nog maar even genieten van hoe het nu is
Hier een pittige baby en nu nog steeds intensieve peuter, hoewel een stuk makkelijker in vergelijking met toen. Hij is nu 2,5. Nu ook een dochtertje van bijna 4 maanden en zij is zoveel makkelijker. Ik zie het wel als een voordeel dat de oudste pittiger was/is. Ben je al wel wat gewend. Wij stelden ons in op nog zo’n baby’tje maar tot nu toe vinden we haar dus super relaxed. Het is natuurlijk altijd afwachten want de tweede kan ook een huilbaby zijn.. maar hoe de eerste is hoeft dus niets te zeggen over de tweede. Zou wel pas voor een tweede gaan als je het wel leuk zou vinden en er allebei klaar voor bent.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (22) Verversen