We hebben de termijn gehaald!

En zomaar ineens waren alle zorgen voor de bevalling verdwenen.. Niet in de zin van de pijn en niet wetend wat komen gaat, want dat vind ik superspannend! De zorgen dat ze te vroeg is zijn weg, want ze mag komen, we hebben het gered! We hebben de veilige termijn gehaald en op dit moment zal ze alleen nog in grammetjes aankomen voordat ze zal komen, alles is klaar. Ze is sterk genoeg om buiten mijn warme buik te leven.

Wat een gigantische opluchting, laatst voelden we ons al zen in de zin van dat we een spannende mijlpaal hadden gehaald, maar we hebben nu de termijn gehaald en dat voelt nog vele malen beter.

Hormonaal ben ik ineens een gieter, alles wat ik niet heb gevoeld of heb toegelaten komt er nu ineens uit.. Soms zit ik wel een uur jankend op de bank, door de onwetendheid c.q. onzekerheid en nog veel meer andere dingen.

Ik mis mijn moeder.. Oh wat mis ik haar nu erg. Ik mis mijn vader ook, maar een moeder die weet hoe het is om te bevallen.. Ik heb geen idee hoe dat is om te hebben, geen idee hoe het is om te ervaren wat een moeder doet en of tegen je zegt als het even tegenzit. Ik heb een helse zwangerschap gehad en met de wetenschap in het begin dat ik dat zonder moeder moest doen, was draaglijk omdat ik haar al jaren moet missen, maar met de realiteit van de intensiteit en de heftigheid van mijn zwangerschap was en is het soms ondraaglijk om haar te moeten missen en dan beginnen de tranen.. Ik word dan weer dat kleine meisje van amper veertien dat net gehoord heeft dat mama nooit meer thuiskomt, dat dat het einde van de lijn was. Altijd alles alleen moeten doen, in je achter hoofd houden wat zij er van zal vinden of wat zij zal zeggen wat je zou moeten doen. Geen richtlijnen die ik kan volgen, geen tips of trucs die ik zou kunnen gebruiken, geen opbeurende woorden en geen knuffels als ik er even helemaal doorheen zat en wat heb ik er vaak doorheen gezeten de afgelopen maanden. Ook is het pijnlijk te beseffen dat er nu niemand op de wereld rondloopt die mij van kleins af aan hebben zien opgroeien en me zeggen dat ik het zo goed doe of soms iets beter niet kan doen en geen onvoorwaardelijke liefde voel van de mensen die er destijds zoveel moeite hebben gedaan om mij op de wereld te zetten. De droom die ik laatst over mijn vader heb gehad betekende gelukkig niets in de zin van dat de bevalling aanstaande was, maar rond die datum kwam er wel extra spanning op de zwangerschap en doe ik het nog rustiger aan en heeft het nu zijn vruchten afgeworpen, dus wie weet hebben zij onbewust hun steentje bijgedragen op hun manier. Hopelijk wordt het gat in mijn hart straks grotendeels weer gevuld door de liefde voor onze eigen dochter.. Een dochter, op het moment dat ik dit typ loopt de kraan weer over.. We krijgen binnen nu en over maximaal ongeveer 2 weken een dochter! Zo gewenst en al zo geliefd, terwijl we haar nog niet eens hebben gezien. Ik hoop dat mijn dochter dit gevoel wat ik heb moeten ervaren over het missen van haar ouders nooit zo vroeg hoeft mee te maken.

37 weken zwanger! Dat betekent echt hoogzwanger toch? Sinds een week heb ik ook ineens een opleving, zal dat wat over een aanstaande bevalling zeggen? Ik durf weer alleen naar buiten, ben niet meer bang dat teveel doen de bevalling in gang zet, in plaats van dat ik tijdens een harde buik denk laten het hopelijk geen weeën zijn denk ik nu zal het?! Ik ben inmiddels ook alweer een aantal keer op de fiets naar de winkel gegaan voor een boodschap en wat was manlief dan trots dat ik het gedaan had en hij dat niet hoefde en dat het eten dan ook al klaar was als hij thuis kwam! Heerlijk om dat weer te durven en te kunnen doen.. Ik vind het heel fijn dat die angst weg is en het nu over ons heen laat komen, als het gebeurt gebeurt het en mag het ook.. We zijn er klaar voor, denk ik haha.

Gisteren had ik weer een controle bij de verloskundige, dezelfde meid die bij ons thuiskwam en die tijdens onze eerste kennismaking meteen een inwendig onderzoek moest doen haha. Ze was blij me te zien en bij binnenkomst zei zei; Je mag ! waarop ik antwoordde; Ik wil !

Mijn bloeddruk was weer aan de hoge kant, maar voor mij acceptabel zei ze.. Kennelijk is dat inmiddels een leidraad geworden en doe ik het op die bloeddruk ‘prima’. Tijdens het voelen naar de positie van mevrouw voelde dat ze nu echt vast met d’r koppie in mijn bekken ligt en vertelde ze dat ze niet te klein en niet te groot was, een prima maatje zei ze.  Ook heeft ze me goed uitgelegd wanneer ik moest bellen, want door alles hebben we die hele bevalling nog nooit besproken tijdens controles haha. Ik mocht bellen als ik bijna niet meer kon praten en het geen gezellig telefoontje werd, een gezellig telefoontje waren nog geen weeën zei ze. Haha, ik hou wel van die nuchterheid! Ik hoefde haar ook niet midden in de nacht wakker te bellen als mijn vliezen zouden breken, gewoon proberen verder te slapen als het vruchtwater er goed uitzag en wachten tot 7 uur ofzo zei ze. Verder wist ze zeker dat ik een wee zal herkennen, omdat ik aangaf dat ik al die harde buiken inmiddels gewend was en niet wist wat ik kon verwachten aangezien die ook soms best pijn doen. Ik zal het echt weten zei ze en wanneer er 4-5 minuten tussen zit en het langer dan een uur aanhoudt moet ik dus bellen, ook midden in de nacht haha, dan wel. Het was een fijne, luchtige controle.. Een keertje wat anders dan alleen maar zorgen en doorsturen naar het ziekenhuis.

Volgende week dinsdag mag ik weer op controle en dan gaan we misschien bespreken of we een consult gaan inplannen bij de gynaecoloog in de 39e week om opties te bespreken, aangezien we dus al zolang aan het kwakkelen zijn en ik ook nog moet bevallen wil ze me niet overtijd laten lopen en ik ben blij dat ze dat zelf aangaf want ik durfde dat zelf niet zo goed. Het gaat dus sowieso deze maand gebeuren, alleen wanneer is de grote verrassing!

*Liefje, wat ben je geweldig! Wat ben je sterk en wat ben je druk! Ik denk dat we je maar meteen gaan aanmelden voor baby dansen of iets, dan kan je straks al je energie kwijt hihi. We hebben het samen geflikt lieverd, we hebben de zwangerschap samen goed doorstaan! Nu mag jij bepalen wanneer je wilt komen, maar je bent best eigenwijs dus ik denk dat dat zomaar nog wel eventjes kan duren. Je hoeft niet bang te zijn hoor, mama en papa zijn er helemaal klaar voor! Papa kan echt niet meer wachten en is zo zenuwachtig dat ie mama soms wel 3 keer per dag belt om te vragen hoe ik me voel. Hij wil met je knuffelen en met je kroelen, hij wil je zien! Mama ook wel, maar mama moet eerst ook nog bevallen en dat vind mama wel een beetje spannend! Dat komt vast ook goed, maar het niet precies weten wanneer is best lastig, neem je wel je tijd straks als je besluit te komen? Niet dat het ineens binnen no time gebeurt en mama en papa niet weten wat hun overkomt. Tot snel allerliefste <3*