IVF/ICSI

En toen werd het zomaar ineens heel erg snel 1 oktober.

Deze dag was er sneller dan we doorhadden en dat was fijn, we wilden allebei gewoon de intake voor de IVF achter de rug hebben.

Ik was inmmiddels weer wezen bloedprikken en die uitslagen bleken nog steeds niet helemaal in orde, ik heb verhoogde leverwaarden en teveel witte bloedcellen. Het was ten opzichte van juli wel gedaald, maar niet goed genoeg dus over 4 weken mag ik nogmaals bloed gaan prikken. Bloed prikken gaat me steeds meer tegen staan omdat het 9 van de 10 keer mis gaat. :(

Toen ik deze uitslag weer kreeg bekroop me het gevoel dat dat misschien wel iets te maken heeft met het feit dat het zwanger worden niet wil vlotten.. Dus met veel vragen gingen we afgelopen donderdag op weg naar Amsterdam.

Klinkt misschien gek, maar de dag ervoor zei ik tegen manlief;

‘Ik ben gewoon zo zenuwachtig, omdat het voelt alsof we morgen moeten ‘solliciteren’ om papa en mama te mogen worden’.

De nuchterheid zelve als hij is had hij me alweer snel met beide benen op de grond, haha. Zelfs toen we er bijna waren ik zei; ‘Wat nou als we alle recepten e.d. al mee gaan krijgen?’ zei hij dat ik me niet zo druk moest maken en er niet zoveel van moest verwachten.

Die zenuwen!! Wat verschrikkelijk, alsof je continue met een baksteen in je maag rondloopt.

We waren veel te vroeg en bij binnenkomst van het IVF centrum moest ik nodig naar de wc en manlief liep meteen door om ons te melden. Toen ik uit het toilet kwam stond hij al met de arts te babbelen en had ie al verteld dat ik ontzettend zenuwachtig was en we konden meteen met haar doorlopen.

Ze gaf aan waarom we nu aan de volgende stap gingen beginnen en dat het ontzettend jammer is dat het via de IUI niet gelukt is. Daarna toverde ze allemaal papieren op tafel met informatie over embryo’s, overgebleven zaad en eicellen en ze kwam met een schema over het stimuleren e.d.

Wauw, dat praten over embryo’s was ineens heel gek, want bij de IUI heb je alleen maar de hoop dat het allemaal samenkomt en uit gaat groeien tot iets moois en nu weet je zeker dat er iets terug geplaatst wordt wat al helemaal in de maak is… Dat was best heftig om te horen.

Toen ging ze het over de punctie hebben en gaf ik aan of ik daar ook een pilletje voor kreeg? Haha ik kon gewoon niet op een andere formulering komen.. Ze vertelde dat ik dan een tabletje met dornicum krijg en een morfine infuus? SAY WHAT! Dus ik ben dan gewoon half afwezig? Ik weet er natuurlijk wel wat vanaf en heb vaak dingen erover gelezen, maar nu praat de arts tegen jezelf in kwestie en dan komt ie best wel hard binnen.

Manlief schrok er ook van en zei dat ie het heel erg knap vond dat ik dat allemaal moest doorstaan en hij blij was dat het voor de man allemaal eigenlijk wel meeviel. Het was fijn om dat compliment te krijgen waar de dokter bij was.

We moesten beiden ook nogmaals bloed prikken voor een laatste check up en we kregen inderdaad ook het recept al mee om op te halen.  Een hele tas vol met medicatie en de koelkast is gevuld! :) De verhoogde leverwaarden moest ik onder controle bij de huisarts houden, zij wilden vooral weten of ik geen bloedarmoede heb. Maar dat heb ik niet, want die bloeduitslagen waren vorige week prima gelukkig.

Het bloed prikken bij manlief ging natuurlijk hartstikke prima en toen ik het kamertje binnenliep stonden er best veel mensen en grapte ‘goh wat een publiek, maar ik ben moeilijk te prikken hoor’ en toen mocht ik naar iemand anders lopen.

Naald in de linkerarm; Kwam niks uit… Naald in de rechterarm; Ook niks.. Toen kwam er weer iemand anders en die heeft me op de zijkant van mijn pols geprikt en mijn pols is nu zo blauw dat het lijkt of ik flink hard vastgepakt en geknepen ben..

Vorige week tijdens het bloedprikken hetzelfde verhaal op links en rechts en toen is er uiteindelijk bloed uit mijn vinger ‘gemolken’… Dus dat bloed prikken vind ik steeds meer een straf worden..

Dunne vaatjes zeggen ze.. :(

En nu is het dan wachten tot mijn menstruatie gaat komen, die verwacht ik met een kleine 2 weken.

SPANNEND!

Ik moet eerst 21 dagen aan de pil, vanaf dag 17 daarvan beginnen met de decapeptyl, dan is er een nieuwe onttrekkingsbloeding en dan doorblijven gaan met decapeptyl en dan vanaf dag 3 ook gonal erbij, dan de ovitrelle en vanaf na de punctie starten met utrogestan. 

Het wordt dus het lange protocol en daar zijn we heel erg blij mee! De punctie zal volgens mijn berekeningen dan ergens half of eind november plaatsvinden en dan hopen op een hele fijne decembermaand!

Het enige echte nieuws dat we kregen was dat wanneer de zaadopbrengst op de dag van de punctie niet genoeg blijkt voor IVF of dat het niet genoeg beweeglijk is ze dan meteen ICSI gaan toepassen. Dus we hebben dus geen idee of uiteindelijke bevruchting via IVF of ICSI gaat plaatsvinden, dat horen we dus pas na de bevruchtingen als die mogen plaatsvinden..

We zijn vertrokken, we gaan beginnen!

Liefje, papa en mama hebben er heel erg veel zin in en hopelijk vind je ons nu heel snel.. We kunnen bijna niet meer wachten X