De grote dag

Daar zat ik dan in de wachtkamer, wederom alleen want vriendlief moest een dag eerder met spoed naar de kaakchirurg om een verstandskies te trekken en je weet hoe mannen dan zijn, en ik was heel erg zenuwachtig. In gedachten verzonken had ik al allemaal beelden van doomsday in mijn hoofd en had al spijt dat ik (weer) alleen was gekomen. Ik wilde deze afspraak juist niet verzetten, omdat ik ook uitslagen van mijzelf zou krijgen. Ik had het warm/koud en had geen rust in de kont en ineens werd ik vriendelijk geroepen als mevrouw (naam van vriendlief). Ik reageerde eerst een beetje van huh, dus ik zei al ik ben mevrouw (mijn eigen naam) & de fertiliteitsarts moest lachen.

Ik ook, alleen dan als een boer met kiespijn, het leek wel of ik bij de kaakchirurg was geweest. Deze zenuwen waren niet leuk.. Bij binnenkomst vroeg hij uiteraard waar vriendlief was en ik vertelde dat hij met enorme pijn in bed lag & maakte nog een grapje dat hij tenslotte wel wist hoe mannen waren met pijn. Het ijs was weer gebroken en een heen en weer gelachje over het mooie weer en back to buisness.

Op het moment dat ik ging zitten zei hij meteen; ‘Uitslagen van zaad zien er supergoed uit, ik ben dan ook zeer tevreden. Beweeglijkheid van 65% en 29 miljoen per ml.’ Hij ratelde nog wat uitslagen en ik hoorde alleen maar dat hij zeer tevreden was! Dus dan moest ik dat ook zijn, toch?!

Hij keek naar mijn temperatuurkaarten en zei dat ik duidelijk een eisprong heb en de uitslagen van mijn bloed zagen er ook goed uit. Hij ratelde maar door en ik dacht, oke maar wat nu verder dan?

Hij vertelde dat vriendlief nu definitief is geelimineerd is en dat zijn productie top is, de reden dat ik nog niet zwanger was moesten we gaan zoeken in het feit dat vriendlief misschien pas maar 2 maanden vruchtbaar zaad heeft, daar we sinds afgelopen oktober de juiste dosis medicatie gebruiken. Hij vertelde ook over een studie online en dat daar berekend kon worden op de kans op zwangerschap binnen 1 jaar, gerekend vanaf afgelopen oktober. Hij vulde de informatie in en we hebben een kans van 36,9% op een spontane zwangerschap tot en met a.s oktober. (Is dat veel?)

Hij vertelde dat we dus tot en met oktober het moeten blijven proberen, ben ik in september nog steeds niet zwanger dan moet IK een afspraak bij hem maken en mij aanmelden als nieuwe patient, want dan ga ik in de molen.

Wait, what?!

Ik keek hem met grote vragende ogen aan en vroeg aan hem wat hij bedoelde. Hij vertelde dat als bij vriendlief niks meer aan de hand is omdat hij de medicatie goed gebruikt en alles goed is qua uitslagen hij bij mij wil kijken of mijn eileiders wel open zijn en ook een baarmoederfoto wil maken. Ik kan me ook nog iets heugen over een kijkoperatie met vloeistof dat ingebracht wordt? Mijn hoofd sloeg meteen op hol en ik gaf aan dat ik cystes op mijn eierstokken heb gehad en dan ook nog dat slechte uitstrijkje. Dat had beiden niks met de eileiders te maken zei hij en hij lachte. Oktober duurt nog een half jaar en je bent nog hartstikke jong zei hij!

Hij wenste me veel succes en zei dat hij me gematst had de uitslagen te vertellen terwijl ik alleen was, want wat als ik helse ruzie met vriendlief had gehad en gewoon gegaan was voor de uitslagen. Ik zei dat ik dat begreep, maar dat dat niet aan de orde was. Ik bedank hem en wens hem nog een fijne dag.

Ik hoor blij te zijn, uitzinnig te zijn van vreugde maar in plaats daarvan twijfel ik ineens aan mijzelf. Ik ben blij voor vriendlief en hij was erg blij! Logisch, hij is geelimineerd en aan hem zal het nu niet meer liggen. En ik dan, mijn lijf, mijn gevoelens, mijn gedachtes? Ik voel een knoop van emoties in mijn maag en deze wil ik niet bij vriendlief neerleggen, want hij is blij & heel erg terecht! We hebben eindelijk de juiste medicatie en het werkt allemaal, het werkt!

Vanochtend na stage de stad in en ik ben meteen de drogist ingegaan en heb tarwekiemolie en zwanger worden capsules van de etos ingeslagen. Elke ochtend neem ik braaf mijn temperatuur op en ik vind het mooi om al die curves per maand te bekijken, ik leer mijn cyclus te begrijpen en dat is prettig. Ik heb een eisprong, dus dan zal het wel moeten lukken toch. Gelukkig moet ik veel stage lopen en werken en nog meer stage lopen en naar school en en, genoeg dingen om mijn gedachten mee te verzetten dus.

Terwijl ik eigenlijk intens blij moet zijn, ben ik ineens intens onzeker over mijn eigen lijf! Wat nou als het tot en met oktober niet gelukt is, blegh wat nou als! Wat nou als het deze ronde gewoon gaat lukken!

Hoop blijven houden,want hoop doet leven. :-)