Dag lief sterk dapper mannetje

Ik ben enorm boos en verdrietig.
Donderdag had mijn zusje een normale vk controle.. helaas liep alles anders. Ze is 30 weken zwanger we schelen zn 6 weken. Voor de 3de keer samen zwanger maar nu dit.
Bij de controle konden ze mijn neefje mauro zijn hartslag niet vinden..niets nergens..enkel stilte.
Ze moesten door naar het ziekenhuis, ik heb ondertussen hun andere zoo tje opgehaald en bij ons laten spelen. En na een klein betje tijd kregen we het aller stomste verdrietigste nieuws dat ik tot n u toe gehad heb.
Mauro zijn hartslag was er echt niet meer, hij is met 30 weken zwangerschap overleden.. er werden gesprekken opgestart met mijn zusje en zwager over welk pad nu te volgen.
Smiddags kwamen ze verslagen hun zoontje halen, wat hebben we staan huilen. Het is niet eerlijk
En vrijdag moet ze nog zn drama dag, want ze moet natuurlijk van hem bevallen.
Ik ga stuk enmijn hormonen helpen daar niet bij. Waarom..
Vrijdag duurt lang mijn neefje is weer bij ons en gelukkig vermaakt hij zich prima, ik kan enkel janken
Mijn zusje is sterk en mijn zwager ook. Maar de dag duurt lang, het inleiden verloopt langzaam en er volgen nauwelijks centimeters.
Uiteindelijk krijgt ze toch weeen en vrijsnel achter elkaar, ze zouden er in het ziekenhuis alles aan doen om
Het zo pijnloos en snel mogelijk te laten gaan, maar die belofte lijkt niet te blijven staan wamt de gewenste ruggeprik kon niet gezet worden.
Uiteindelijk na wat trekken en duwen van de zusters kreeg ze de ruggeprik toch. En na een half uur en 2x persen kwam mijn kleine neefje in een stuit
Ter wereld.
Hij is perfect, hij is compleet heeft een koppie met haar en is gewoon zoals het hoort.. alleen
Leeft hij niet meer. Ik wil hun zo graag helpen maar er is niets wat ik kan doen om het te veranderen.
Zaterdag ochtend zijn we naar het ziekenhuis gegaan en heb ik niets anders kunnen doen
Dan mijn zusje vasthouden en samen huilen.
Ik heb gekeken naar mijn neefje, hun prachtige kleine wondertje.
Er was een fotograaf van de make a wish foundation er ze hebben hand en voet afdrukjes, haartjes en zoveel mogelijk
Tastbaars verkregen van hem.
Ook ik heb hem vast ogen houden, wat is hij nog klein.. ondertussen huilen we door en voel ik mijn
Kleine jongen trappelen in me buik. Het is allemaal zo niet eerlijk.
Ook onze kinderen hebben kleine mauro gezien en zijn dekentje geaaid..
Wat heb ik een knappe kinderen, die dit zware proces aan durven en er echt met kinder ogen naar kijken
Maar wel met zoveel liefde compasie en gevoel.
Zelf mijn kleine zonnestraaltje sofia voelt de sfeer goed aan, ze knuffelt mijn zusje en wijst naar de baby.
Kiki.. baby popje aaien?? Koekel geven? Ja meisje je mag hem aaien en knuffelen.
We zijn er kapot van allemaal, maar ik kan me niet voorstellen hoe zij zich moeten voelen.
Smiddags moeten ze mauro achterlaten en zelf naar huis. Ik ga kapot bij de gedacht daaraan maar ook aan mijn zusje.
We zijn super close, ze is mijn bestie, maar boven alles mijn kleine zusje... ik zou haar moeten helpen.
Ik zou haar moeten beschermen, maar er is niets minder waar.

Vandaag zondag weet ik niet wat ik met mijn gevoel moet, ik weet niet wat ik voor hun kan doen,
Ik weet niet hoe ik me.moet voelen of moet gedragen, me hoofd is vol.
Ik kan me zo voorstellen dat ze niet zit te wachten op dr nog wel zwangere zus.. maar ik weet ook dat we elkaar meer dan
Ooit nodig zullen hebben de aankomende dagen.
Dinsdag zal de crematie van dit geweldig dappere sterke kindje zijn.
Geen idee hoe dat gaat verlopen en ik moet er ook maar nog niet aan denken.
Ik weet ook niet hoe wanneer en ik of dit alles een plekje gaat krijgen, en vertrouwen in mijn zwangerschap ik met 100% gedaald...
Wie verwacht dat nou... wie ziet dit nou aankomen. De dag voor echo was hij nog druk aan het wiebeln..

Dag lieve kleine mauro.

Je vleugels waren al klaar, mijn hart nog lang niet💙