Te weinig tijd :)

eindelijk neem en heb ik weer eens de tijd om even iets te schrijven over mijn super leuke kinderen :) meestal dan. we hebben weer een bewogen tijd achter de rug en we zijn er nog niet maar goed we blijven positief vooruit kijken en gaan door met de gang van zaken. ondertussen is ons kleine meisje al weer 16 maanden en echt een dametje. sinds een maand loopt ze lekker het huis door en is ze ook veel meer gaan babbelen. ze doet heel erg haar best om woorden na te zeggen maar zelfs zonder echte woorden kan ze heel goed vertellen wat ze wil maar vooral ook wat ze niet wil. 

papa en mama zei ze al een tijdje maar nu zegt ze ook nando.., nou ja tado en guilliano is tjuu. opa en oma lukt haar ook al en als ze goed geconcentreed is kan ze al veel na zeggen vaak is dit eenmalig en word er daarna een soor verbastering van het woord egmaakt. maar vos en hond( hot) lukken haar aardig goed. ook begrijpt ze heel goed de kracht van het woord nee..gaan we naar bed sofia..schud ze nee. geef maar terug sofia.. schud ze nee. en dat dat smoetje erbij haha stiekem is het echt genieten hoe stout ze kan zijn. die kleine kraaloogjes die dan glinsteren en toch doorgaan met datgene dat je haar net verboden hebt :P ze slaapt nog altijd bij ons op de slaapkamer. dit omdat ze nog 1 keer een voeding drinkt bij me.. nou ja niet een echte voeding meer even een comfort samen momentje. en dat dat dan snachts is maakt mij eigenlijk niet zo heel veel uit. ik haal haar uit bed ze drinkt en negen van de tien keer vallen we samen weer in slaap. al denk ik wel dat het volledig stoppen met bv er wel aan zit te komen ze drinkt steeds minder lang wat op den duur natuurlijk inhoud dat er na genoeg niets meer te drinken valt. en dat is ook goed zo. ze doet het op haar manier en als het stopt, ja dan stopt het. prima. 

nando en guilliano zijn ook echte grote mannen. die draaien wel door. school is spannend maar ook echt erg leuk en ze gaan graag. opstaan blijft voor de meeste in huize van veen een dingetje maar na de langzame start knallen ze de dag door. 

guilliano blijft een heel gevoelig mannetje. het lijkt vaak alsof dingen net even heftiger over komen bij hem. er was even een dingetje op school waarin hij het gevoel had gepest te worden. nou hebben het gehad over het verschil tussen pesten en plagen maar we hebben dit na verschillende keren aangeven van guilliano toch ook aangeven bij de juf. gelukkig zijn ze hard tegen pesten en zijn er wat gespreken gevoerd me de desbetreffende kinderen. en van de week zei guilliano uit het niets.. mam het pesten is een stuk minder..fijn he. nu mag ik gewoon meedoen met hun en zijn ze zelfs aardig tegen me. dan gaat mijn hart toch een beetje harder slaan, 1 omdat hij het toch heftiger ervaren heeft als dat ik dacht en 2 natuurlijk omdat hij zich nu dus wel beter in erdoor voelt. verder kan guill ook erg boos zijn en doen, niet iets wat lang blijft hangen maar vaak wel even een explosie van gevoelens en na wat rust of even babbelen en troost is dat wel weer over. het is ook moeilijk om met bepaalde zaken en gevoelens om te gaan zeker als je pas 7 bent. hij is echt een grote kerel nog even en hij stijgt al boven mij uit :) ik zou hem zo graag nog even wat langer klein bij me houden maar je moet ze de vrijheid geven om te kunnen ontwikkelen en groeien zonder dat mama op hun dak hangt. gelukkig krijg ik de dagelijke dosis mamaliefde nog wel. en ook op school mag er gewoon geknuffeld en gekust worden ( ik zie zoveel andere dingen op school dat ik daar heel blij mee ben ) we zijn nog op zoek naar een leuke goede sport oid voor hem. hij vind alleen zoveel leuk dat we er geen wijs uit worden en hij is dingen vaak ook zo snel weer zat dat hij na 3x kan zeggen jah mam ik heb er geen zin meer in en wil niet meer. dus er moet een weloverwogen keuze gemaakt worden. 

en dan nannie..mijn kleine bollie. allang niet meer zo klein en ook al lang niet meer mijn bolletje. hij is hard de hoogte in gegaan en ook geestelijk gaat hij hard vooruit. na het stoppen met logopedie waren we erg benieuwd naar zijn vooruit gang.. zou die er wel komen. maar hij heeft mij op meerdere punten enorm verrast. kinderen in de klas hadden zelfs gezegt,, nee nu praat nando gewoon ( ze vonden het wel gaaf zn eigen taaltje en deden gewoon leuk met hem mee ) ook groep 3 vond ik een hele spannende stap. vooral door de gesprekken of hij het wel zou redden en of hij uberhaubt wel door zou moeten naar groep 3. ik ben super blij met de keuze om hem wel door te laten gaan. wat doet hij het goed. hij leert lezen en schrijven is super wel willend en doet heel hard zijn best. de snelheid waarbij de letters etc erin gestampt moeten worden nekt hem soms maar door een super leuke gedreven juf en een beetje hulp van ons trekt hij dat allemaal heel snel recht en okmt hij eigenlijk prima mee met de rest van de groep. wat ben ik trots op zijn vooruit gang. hij is nauwelijks meer heel boos en we hebben ook veel minder bozige momenten en strijd met hem. als ik wat vraag word het negen van de tien keer direct gedaan door hem, super behulpzaam en mega lief voor sofia. guilliano ook hoor. beide mannen dragen hun zusje op handen. 

als het zo goed gaat met je kinderen en hun ontwikkeling kan je niet anders dan trots zijn en je geweldig voelen. maar toch ben ik vaak onzeker over hoe ik het doe. ben ik de moeder die ik wil zijn en doe ik wel alles wat in mijn macht ligt om het voor mijn kinderen goed mooi en veilig te laten zijn. 

charles en ik lopen niet helemaal lekker syngroom. hij zit zichzelf een beetje in de weg en ggz is niet heel behulpzaam, en als ze er zijn dan duurt het een eeuwigheid voor er verdere stappen genomen worden. ik merk heel erg dat mijn emmertje vol is,,..veel te vol en elke druppel erbij kan hem over laten lopen. maar we moeten door. er is geen vang net, alleen ik en charles en wij moeten het samen weten te rooien en er samen zijn voor de kids. afgelopen donderdag waren we al weer 8 jaar getrouwd en 10 jaar samen. wat een tijd en wat is er veel positief maar ook negatief verandert. de wil om samen door te gaan is er wel, het houden van is er ook zeker nog, nu alleen nog een weg vinden die we samen kunnen bewandelen. dat wij buiten de kids ook weer wij zijn en samen 1 kunnen zijn. het word hard werken en het zal met vallen en opstaan zijn, maar we komen er wel. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ow even een dingetje.. ik denk dat dit het laatste jaar is dat guilliano in de sint gelooft. er waren dit jaar teveel dingen waar hij zijn vraagtekens bij had. en bij een sinterklaas show in het castellum riep hij  keihard toen de sint op kwam.. zoo die is nep mam!! ik siste sssttt zachtjes joh!. ja maar mam kijk dan hoe euh.. rond en dikkig hij is ( dit ging gepaard met een ronde beweging bij zijn buik ) en bij nando twijfel ik. nando kwam thuis en zei mam..op school zeiden ze sinterklaas bestaat niet etn je ouders kopen gewoon alle cadeau's .. het overviel me en ik vroeg hem alleen.. ow en wat denk jij dan?... nou nee hoor sinterklaas bestaat want jij kan echt niet zoveel cadeau's kopen :) hahah mama hartje smolt weer. 

de mannen hebben ratjes gekregen voor de sinterklaas. eerst een zak met speelgoed waar de sint de namen op was vergeten maar wow wat regelde ze dat goed onderlig. en toen werd er weer geklopt.. ze geloofde hun ogen niet toen ze de deur van de gang openede. de voordeur stond open en daar stond een grote kooi met 2 ratjes!! wowww die koppies dit was het alles beste wat ze ooit hadden gekregen en hoe wist sinterklaas het dat ze ratjes wilde hebben??! de mannen heten bob en jay ( de coole gast) en ze zijn al heel tam. bob is van nando en die kakt zodra je hem op schoot heb, dus nando noemt hem grote schijterd. en jay is iets kleiner en heel makkelijk. super goede leerweg voor de mannen. schoonmaken eten geven water geven vasthouden. ik ben wederom trots!! echte kanjers.