Andere moederdag

Lang geleden voelt het niet dat ik mijn blog ‘ik ben niet alleen’ schreef. Exact een jaar geleden slingerde ik mijn geschreven woorden het wereldwijde web op, om andere vrouwen tot steun te zijn. En om zelf ook troost te zoeken.
Want hoewel het niet lang geleden voelt dat ik zei me niet alleen te voelen, is het een jaar later, op Moederdag 2015, geheel omgedraaid.

Moederdag blijft wringen. Blijft pijnlijk en vooral lastig. De dag waarop moeders in het zonnetje gezet worden om te laten weten dat er van hen gehouden wordt en blij zijn met wat ze doen. En of je nu wilt of niet, je kunt er niet omheen. Weken van te voren verschijnen de reclames op tv, in de kranten en folders. Zelfs deel- en like berichten op facebook maken je alert op de tweede zondag in mei.

In mijn kinderjaren vond ik moederdag erg leuk. Met al mijn 7 zussen een ontbijtje op bed brengen, waarbij uiteraard vers geperste sinaasappelsap hoorde, gedichtjes voorlezen, bij mijn moeder kruipen en meegenieten met alles wat zei kreeg. En ze was altijd blij!

Jaren verstreken, en bij het krijgen van al mijn neefjes en nichtjes, bleef het Moederdag ritueel intact.  Ontbijt op bed, gedichten en gezelligheid blijven centraal staan. Ik keek uit naar de dag waarop ik zelf moeder kon worden, om zelf met mijn kroost de waardering uit te spreken naar hun oma, en mijn moeder. En mijn kinderen zullen ook hun werkjes presenteren aan hun (overgroot)ouders. Het zou een gezellige boel zijn, met onze hele familie.

Totdat je beseft dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is. Dat je in de medische molen terecht komt en moet afwachten of je ooit moeder zult worden. Of het moment dat je weet dat je misschien wel nooit kinderen zult krijgen, dat je ongewenst kinderloos blijft, Dat je geen gefluister zult horen bij jet maken van een ontbijtje voor jou als mama, of je cadeautje uitpakt.

Moederdag heeft na al die jaren een hele andere lading gekregen. Het is een dag geworden waarop ik extra geconfronteerd word met dat wat ik zo graag zou willen en iedere dag gemist wordt. Een dag waarop de knutselwerkjes via social media mij  tegemoet komen, omdat elke moeder aan de wereld wil tonen wat haar kind voor haar gedaan heeft. En terecht. Elke trotse moeder mag dat aan de wereld laten weten.

Net zoals elke ongewenste kinderloze vrouw, een moeder-in-haar-hart, op zulke dagen haar gevoel mag tonen. Een gevoel dat er net zo goed mag zijn als een ander haar Moederdag.