Op naar de laatste IUI poging

Na twee maanden pech gehad te hebben, vandaag na twee maanden weer een follikelmeting. Ik merk spanning bij mezelf, alsof ik niet weet wat me er te wachten staat. Op dag tien van mijn cyclus ben ik nieuwsgierig wat er zoal te spotten valt.

Om 13:20 ben ik aan de beurt. Ik loop de gang door en aan het eind staat een gynaecoloog al op me te wachten. Hij geeft me een hand en zegt dat we meteen ‘maar even gaan kijken.’ Zo, de vaart zit er lekker in!
Ik trek mijn broek en ondergoed uit en neem plaats. Hij begint direct aan de echo.
‘Wat we hier zien is het slijmvlies. Het heeft al een nette dikte bereikt van 9 millimeter.’
‘Dan bekijken we nu je rechter…’
Hij stopt midden in zijn zin, want mijn rechter eierstok laat zich, wederom, niet meteen vinden. Na wat heen en weer gedraai met de echostang vinden we toch wat we zoeken. Een groot zwart gat laat zich zien op het beeldscherm. Woehoee, een follikel!
De gynaecoloog meet de follikel op. 16 mm! Dat gaat de goede kant op!
Mijn linker eierstok laat zich sneller vinden.
‘Hier zie je er meerdere, maar allemaal wel klein. Hier zit er eentje van 7 mm, en hier eentje van 10.
Nadat ik me aangekleed heb geef ik de man een hand en loop ik door naar de balie.

Dat belooft een korte cyclus te worden. Morgen een nieuwe meting en mogelijk zaterdag of zondag de laatste IUI poging.

Laat het alsjeblieft drie keer scheepsrecht zijn. Alsjeblieft! Want IVF vind ik zo’n grote stap…