Cocktail van emoties

Van jongs af aan hebben we allemaal  in meer of mindere mate geleerd om onze gevoelswereld in te delen in goede en slechte gevoelens, positieve of negatieve. De positieve willen we voelen, de negatieve proberen we te onderdrukken. In de psychologie wordt dit splitsen genoemd. Eigenlijk is splitsen een manier om je gevoelsleven te managen. Je bent of gelukkig of verdrietig. Je bent of blij of boos. Dit mechanisme van splitsen treedt sterk op als je te maken krijgt met ingrijpende situaties zoals vruchtbaarheidsproblemen. Allerlei heftige gevoelens die we als negatief hebben leren bestempelen komen nu juist op: boosheid, angst, verdriet, jaloezie, onmacht. Dit is een lastige en pijnlijke cocktail die in strijd is met hoe we ons willen voelen en op de ander willen overkomen: gelukkig, hoopvol, sterk, in controle, blij voor de ander. Dit zijn de gevoelens die we positief noemen. We proberen uit alle macht ons gevoelsleven te managen door te splitsen.

Wanneer de mensen met en de mensen zonder kinderen elkaar ontmoeten spelen al deze gevoelens door elkaar heen. Het kan denk ik niet anders en is gewoon heel menselijk. Ook voor de mensen met kinderen spelen gemengde gevoelens; natuurlijk ben je blij om je eigen geluk en verdrietig om de pijn van de ander. Natuurlijk verscheurt het je hart als moeder als jouw ene kind wel en je andere niet zwanger kan worden. Natuurlijk zou je alles willen doen om de ander te helpen en voel je jezelf tegelijkertijd zo machteloos. Zeker als je elkaar nabij staat krijg je te maken met een mix van emoties. De negatieve emoties kunnen weer allerlei andere gevoelens met zich meebrengen: b.v. schuldgevoel over de jaloezie die je voelt, afwijzing omdat je zo vaak moet huilen, schaamte omdat je jezelf niet groot en sterk kunt houden.

Het probleem ligt erin dat we samen niet goed in staat zijn om met de cocktail van emoties om te gaan. We splitsen met zijn allen: spelen goed weer, proberen de sfeer leuk te houden, het feest niet te bederven, elkaar moed in te spreken, het positieve te benadrukken, ons sterk te houden. Ook goedbedoelde opmerkingen als: ‘’ het komt heus wel goed, de nicht van de buurvrouw..., je moet het van je afzetten dan zal je zien, kinderen zijn ook niet alles hoor…’’ Het zijn allemaal manieren om de splitsing tussen wat we positieve en negatieve emoties zijn gaan noemen, in stand te houden.  Het zijn in feite allemaal pogingen om de pijn buiten de deur te houden.

Ik heb besloten om niet meer met dat spel mee te doen. Mijn gevoelens en emoties zijn meer dan welkom. Natuurlijk zal ik me anders willen voelen, maar door het te miskennen voel ik me alleen maar ongelukkiger. Emoties geven me duidelijkheid hoe het er op dat moment met mij aan toe gaat. Ze geven lucht, ruimte en inzicht.

Dat wil ik toch niet missen?