Niet in mijn hum?

Soms lijkt het alsof ik mezelf voor de gek kan houden. Ik voelde me zo positief... en ergens nog steeds wel... maar vandaag...? Ik voelde me de hele dag al niet in mijn hum. Verveelde me te pletter, wat ik ook deed. Heb veel te veel gegeten (crackers, aantal keer cappucino en chocolade). Ik heb vandaag in bad de CD van The IVF Companion geluisterd, maar ik kon mijn gedachten er niet bij houden. Ik bleef met mijn gedachten afdwalen. Na die CD werd het steeds erger. Ik werd zelfs chagrijnig terwijl ik mijn vinger er niet op kon leggen. Mijn man was lief, hij zei dat hij best met me wilde praten, maar hij zei (terecht) dat hij niet kan helpen als ik zelf niet eens weet waarom ik me zo voelde... Tot vanavond. Een kennis is erg bezig met kindjes krijgen/maken. Ze weet van onze situatie af... en midden in haar verhaal begon ik mijn gevoelens te uiten en natte ogen te krijgen. Kennelijk ben ik best verdrietig ookal had ik het niet echt door. Ik weet niet waarom en ik weet niet om wat precies, maar kennelijk wel over onze proces, want ze heeft wel iets losgemaakt. Misschien zie ik wel enorm tegen het gesprek met de directrice over de ICSI op. Misschien voel ik me gewoon zo omdat ik vrijdag een beetje ziekjes was en ik te veel tijd heb gehad om te piekeren. Misschien is het omdat ik vannacht slecht heb geslapen. Ik werd namelijk midden in de nacht wakker en bleef maar piekeren. En misschien (waarschijnlijk?) is het een combinatie van alles en daardoor lijkt alles veel zwaarder dan het eigenlijk is. 

Een vriendin zei zojuist iets tegen me waarop ze wel eens gelijk kan hebben: elke vrouw heeft wel eens van die dagen waarop ze zich niet in haar hum voelt. 
Ik denk alleen dat ik het nu dit soort dagen in kan vullen met de zorgen die ik heb over de ICSI. Best logisch.