Eerste gesprekken fertiliteitskliniek en super meevaller

Ik wou eigenlijk pas een blog schrijven na alle gesprekken bij de fertiliteitskliniek in het UZ Gent maar vandaag een super meevaller gehad dus toch maar besloten te schrijven.

Mijn beste vriendin en haar man zijn vandaag langsgekomen met de hele babyuitzet van mijn metekindje. Ze hadden mij gezegd dat het ging om de babykamer (bedje omvormbaar naar 1-pers. bed en grote commode) maar ze hadden alles bij: buggy, kinderwagen met maxi cosi en draagmand, bad, matrasjes, sterilisator, box, ververskussen, kampeerbedje, knuffels, donsdeken, complete luiertas, een speeltentje voor in de tuin en nog wat kleine spulletjes. Allemaal top kwaliteitsmateriaal en in goeie staat want sommige dingen zijn zelfs nooit gebruikt. Wat mij, ALS ik een kindje mag verwelkomen, ongelofelijk zal helpen... toch zeker financieel. Ik weet het, het klinkt super vroeg gezien ik nog geen ja kreeg in de fertiliteitskliniek en voel sommige dames hier al steigeren en klaar staan met commentaar maar wacht daar even mee want er is een reden voor. Eind dit jaar trekt mijn beste vriendin haar moeder in bij hen thuis dus moet die kamer vrij worden gemaakt en daar stonden dus alle babyspullen. Dus het was nu reeds alles naar hier verhuizen of zij moesten alles weg doen en zou pas zonde geweest zijn. Ik moet jullie niet vertellen hoe duur al die spullen nieuw of zelfs tweedehands zijn natuurlijk. Ik ben hen zo dankbaar want ze wouden er niets voor in de plaats omdat ze het me zo hard gunnen mama te mogen worden en omdat ze vinden dat dit is wat vrienden doen.

Verder nog even over de eerste 2 gesprekken in UZ Gent: De eerste was met de psychologe op 05/10 en dat ging best wel goed naar mijn gevoel. Die psychologe was veel begripvoller en open-minded dan die in Kortrijk vorig jaar en naar mijn aanvoelen eigenlijk wel positief. Ze zat constant te lachen en instemmend te knikken maar ik blijf liever voorzichtig want je weet nooit wat ze echt denkt en ze beslist niet alleen natuurlijk. Maar de schriftelijke akkoorden van mijn huisarts, pijnarts, kinesiste en psychologe zouden in mijn voordeel moeten zijn. En deze week probeer ik ook nog die van mijn neuroloog te bemachtigen. Hij had beloofd er eentje te schrijven maar is erg druk en tot nu toe heb ik nog niet gekregen. I.p.v. 1 uur duurde het gesprek 1,5 uur en ik kreeg ook super veel informatie i.v.m. kostprijs en wat alles inhoud rond donorschap en behandeling. Ik kreeg ook een aantal vragenlijsten mee naar huis om in te vullen. Allemaal dingen wat ze in Kortrijk nooit hebben gedaan. Komende vrijdag (03/11) is mijn volgende gesprek met haar en daar kijk ik eigenlijk wel naar uit. Puur omdat het dan niet zo heel lang meer duurt om te weten of ik een ja, nee of misschien te krijgen in Gent.

Een week later (13/10) had ik een gesprek met een gynaecoloog al was dat een beetje verwarrend. Beiden wisten we niet waarom ik daar was en zij kon niet in de dossiers van de doorverwijzende arts. Zij heeft ook niets te maken met de fertiliteitskliniek en behandeld enkel vrouwen die reeds zwanger zijn en een moeilijke zwangerschap doormaken. Ook is mijn plan om, mocht ik zwanger mogen/kunnen worden, de opvolging van mijn zwangerschap dichter bij huis (dus waarschijnlijk Kortrijk) te doen en niet in Gent. Dus zie ik deze gynaecologe hoogstwaarschijnlijk nooit meer terug. Dan besloot ze mijn medicatie die ik nu nog neem (1 pilletje en mijn pijnpleister + medicatie indien nodig) even door een site te halen waar je op kon zien wat die medicatie met een zwangerschap / pasgeboren baby zou doen. Handig om te weten al plan ik sowieso alles te stoppen als ik mag zwanger raken. Afsluiten deed ze met te zeggen dat ze op zich geen negatief advies zou geven.

Ondertussen ben ik voor mezelf ook grote stappen aan het zetten. Ben ondertussen al 6kg kwijt en dus nu onder een BMI van 35 wat behandeling al mogelijk maakt op dat vlak. Ik fiets om de 2 dagen 1,5 uur op de hometrainer en kook nu sinds enkele weken ook vers voor mezelf met HelloFresh. Ik voel mijn lichaam beter en sterker worden. En ook anderen zien dat. Gisteren ging ik nog naar een optreden en daar spraken verschillende mensen mij aan om te zeggen dat ze 'schrokken' van hoe goed het met me gaat, hoe goed ik er uit zie en dat ze trots zijn op welke stappen ik gezet heb op relatief korte tijd (een goed jaar). 

Zo volgende blog komt later deze week na mijn laatste gesprek. Maar ik ben voorzichtig hoopvol en positief!