Mijn ouders ingelicht

Na een goeie 7 maand (en na gesprekken met een 50-tal anderen) heb ik nu ook mijn ouders ingelicht i.v.m. wat ik bezig ben rond mijn kinderwens. Best wel een dingetje voor mij gezien mijn ouders en ik totaal geen emotionele band hebben en in heel mijn leven ook nog nooit over een emotioneel thema hebben gesproken. Maar ik moest het zeggen, alleen al omdat het heel veel energie vroeg van mij om alles verborgen te houden. Maar ook omdat de fertiliteitskliniek waar ik vorig jaar bij ging viel over het feit dat mijn ouders niet op de hoogte waren en ik toch vaak reken op hen voor bepaalde dingen. Kunnen ze dat bij een volgende poging al niet meer als reden geven om me te weigeren...

Ik had een brief geschreven die ik dinsdag aan hen heb voorgelezen. En waar ik ten eerste verwachte dat ik super zenuwachtig zou zijn was ik dat absoluut niet. Ik was zeker van mijn stuk en kwam blijkbaar ook zo over. Ten tweede had ik verwacht dat mijn ouders erg negatief zouden zijn en dat ook verbaal heel erg duidelijk zouden maken maar ook dat was niet het geval. In tegendeel, ze zeiden niets en ik kon ook niets uit hun reactie aflezen. Mijn vader zei dat ik het goed gedaan had om zo'n brief te schrijven... Wat? Iets zeggen over die manier waarop maar geen woord over de inhoud? Maar geen nieuws goed nieuws dan maar... Al was ik, eens thuis, toch best benieuwd naar wat ze aan het zeggen zouden zijn. Ik was op dat moment heel graag een vlieg op de muur geweest bij mijn ouders.

Gisteren zat ik in totaal meer dan een uur in de auto met mijn moeder en geen woord over mijn kinderwens! Tot ik dan maar zelf de vraag heb gesteld of ze er nog over hadden gepraat met elkaar. En blijkbaar hadden ze dat wel gedaan. Ze begrepen dat de wens heel erg groot is, vonden dat ook normaal en hebben daar alle begrip voor maar stelden enkele vragen bij alles. Super normaal natuurlijk, ik had het raar gevonden moesten ze geen vragen hebben gehad. Ze vroegen zich af wat ik van hen verwachte omdat ze vooral hun vrijheid niet kwijt willen. Toen zei ik dat het wel de bedoeling is dat als ik een kindje op deze wereld zet ik er wel voor wil (en moet) gaan zorgen. Ik ga geen kind in deze wereld brengen om een ander voor de zorg te laten opdraaien! Ze vroegen zich ook af hoe ik het fysiek zag en wees er mij op dat een kind 24/7 is en dus ook 's nachts. Tuurlijk weet ik dat! En dat een kind gezonde en verse voeding nodig heeft... weer een vanzelfsprekendheid voor mij. Geen idee waarom mijn moeder zou denken dat ik dat niet wist. En ik heb haar ook verteld over wat ze in de fertiliteitskliniek hadden gezegd en dat ik aan hun 'breekpunten' aan het werken ben en hoe ik dat doe. Ook daar kwam geen commentaar meer op dan. Op de vraag of ze nooit iets hadden gemerkt, ze brachten me immers naar iedere afspraak bij de fertiliteitskliniek, antwoorde ze "Nee, wij brengen jou waar je moet zijn en wat daar gebeurt is jou zaak." Oké dat was dan ook duidelijk...

Dus nu mijn ouders op de hoogte zijn is dat ook weer van de baan! Op naar de volgende stap...