2023, het jaar van de aanpak

Hallo iedereen,


Eerst en vooral een (laat) gelukkig nieuwjaar! Ik wens jullie allemaal een fantastisch jaar met een goeie gezondheid en waarin dromen en wensen mogen uitkomen. Een jaar met een vlotte manier van zwanger worden aan degene die dit wensen, een jaar van vlotte bevallingen aan de zwangere dames en aan alle andere mama's (en papa's) veel genot van hun kleine schat(ten)! Ik hoop alvast dat iedereen het jaar goed heeft kunnen inzetten...


Verder even een update hier: Ik ben hier een tijdje bewust weggebleven. Even mezelf de tijd gegeven om de 'nee' die ik kreeg van de fertiliteitskliniek een plekje te geven, weg van babytalk en negatieve commentaren. Dat is nu gebeurt dus en ik ben klaar voor het nieuwe jaar en weer wat meer activiteit hier op de site. Een nieuw jaar, een nieuwe start, nieuwe poging(en) en nieuwe kans(en)... Zoals mijn psychologe het heeft verwoord: "2022 was het jaar van de verandering, 2023 het jaar van de aanpak. Het jaar waarin de rups een vlinder word."


En met die aanpak ben ik vol op bezig. Ik ben los van het hele zwanger-worden-verhaal begonnen met het afbouwen van mijn medicatie, onder begeleiding van mijn neuroloog natuurlijk. Mijn antidepressiva zijn al sinds begin Augustus weg en dat loopt zonder problemen. Binnen 7 weken zou ik van 2 zware medicamenten af moeten zijn indien mijn lichaam goed reageert zonder. Het zou ook al veel oplossen moest ik met een veel lagere dosis kunnen verder doen (tot ik eventueel zwanger ben natuurlijk). Het is wel al heftig na zo veel jaren van hoge dosissen. Ik ben nu week 2 ingegaan en mijn lichaam is best wel onrustig, maar dat lijkt me ook normaal. Afkicken hé... Verder ben ik ook bezig met het regelen van een aanvraag voor een elektrische scooter. En heb ik het plan opgemaakt om op 17/01 mijn ouders eindelijk op de hoogte te brengen van mijn kinderwens. Zenuwslopend maar hoognodig! Ik heb een brief geschreven die ik hen wil voorlezen om toch zeker te zijn dat ik alles zeg wat ik wil zeggen, op een juiste manier en ook een houvast heb tijdens dat stressvolle moment. Mijn broer heb ik eind November al op de hoogte gebracht toen hij in het land was. Pleegzorg en een nieuwe poging voor mijn eigen kinderwens schuif ik voorlopig nog een paar maand voor me uit. Ik heb er nog geen vaste richtdatum opgezet want wil eerst die medicatie op orde krijgen en die scooter en mijn ouders op de hoogte brengen dus. Maar ik ben wel nog steeds van plan dit jaar zeker nog een nieuwe poging te doen in een andere fertiliteitskliniek. Binnen een goeie maand ben ik immers al 34! En een week later zit ik 14 jaar thuis... en voor het eerst in 14 jaar (of misschien wel heel mijn leven) heb ik echt het gevoel dat ik zo veel sterker ben dan ooit en dat het allemaal wel goed komt. Zolang er niets word geforceerd door anderen, ik naar mijn lichaam blijf luisteren en ik alles op mijn eigen tempo doe.


Op 24/06 staat er ondertussen een optreden van K3 op de agenda, als kerstcadeau voor mijn metekindje. Wat straalden haar oogjes toen ze mijn kaart las met het nieuws. Ik kijk er ook wel naar uit, mijn metekindje zien stralen (ze is een mini-Julia) en ook wel om eens te zien hoe die nieuwe K3 het live doet want de laatste keer dat ik ze zag was nog met Karen, Kristel en Kathleen! 


Tot later!

1548 x gelezen, 5

In Overig

reacties (10)


  • Dame68

    Ook voor jou een gelukkig nieuwjaar!

  • Assiral

    Klinkt allemaal positief! Ga zo door.

  • Greyhound

    Ik heb bewondering voor hoe je telkens weer zo positief terug komt❤️laat de negatieve commentaren maar mooi langs je heen gaan,ik weet hoe het is want ik wijk ook af van de norm en mensen willen nu eenmaal een ander in een hokje stoppen,ik wens je al het geluk van de wereld 🍀

  • Yune

    Ben benieuwd naar hoe t voor je gaat lopen dit jaar. Blijf iig dicht bij jezelf.

    Mensen zullen wel dingen blijven zeggen en vinden, maar het is immers jouw beslissingen en leven :)

  • Florien84

    Kijk en dat is niet zo. Het is dan niet enkel haar leven, maar ook het leven van een onschuldige kind.

  • Nog-even!

    Een kind dat haar zal forceren om alles anders te doen dan nu ze alleen is...

  • Jvb

    En in dit geval ook nog best een belasting op haar vangnet/netwerk.

    Ik bewonder het optimisme en als alles zo mooi zou uitwerken als ze het voor zich ziet, zou dat prachtig zijn. Toch houd ik m'n hart vast. Ook voor haar zelf, er lijkt niemand te zijn die haar met beide benen op de grond houdt, en dat kan dan hard vallen zijn als het niet uitpakt zoals gehoopt. Dat gun je ook niemand. Maar goed, wij kunnen en hoeven niet voor een ander bepalen, gelukkig niet.

  • Maria7

    Ik snap jullie reacties echt, want als je met je verstand kijkt en denkt, dan vind ik ook dat het niet echt een houdbare situatie is en dat er veel mis kan gaan. Maar toch, snap ik Snoezelke ook. Het is ‘makkelijk’ praten voor ons moeders, die elke dag de liefde van onze kinderen meemaken en waarbij de wens (deels) vervuld is. In principe is Snoezelke ongewenst kinderloos, wat een diepe wond kan dat achterlaten. Een wond ook nog is die ‘zelf aangebracht’ is. Oh oh, we weten toch allemaal hoe vurig die kinderwens kan branden? Ik voelde hem vanuit mijn tenen tot mijn kruin en alles daartussen. Het moeilijke is dat Snoezelke zelf die keuze moet maken.. bewust ongewenst kinderloos. En ja verstandelijk gezien is dat de meest verstandige oplossing maar ik denk ook oprecht dat het heel moeilijk is als je er (niet) zelf voor staat. Ja puur vanuit het oogpunt van het kind denk ik ook dat het beter is van niet. Maar vanuit de wens voor verbinding, er toe doen, liefde willen voelen en geven, we kunnen allemaal zeggen je kan het ergens anders uit halen maar de liefde die ik voel en geef aan mijn kinderen is niet te vergelijken met wat anders.

    Dus lieve Snoezelke ik ben het er mee eens, als mijn visie er wat toe doet, dat het niet verstandig is. Maar ik begrijp je ook. Ik hoop alleen maar dat je ergens de kracht vindt om te doen wat goed is niet alleen voor jou maar voor een ander mensenleventje.

  • Dame68

    Zo is het. Het is ook makkelijk oordelen als je zelf een kindje of meerdere hebt mogen krijgen. Maar zodra kinderen er zijn, is er geen weg meer terug. Het ouderschap is naast mooi ook pittig. En er zullen dagen komen dat je denkt, pfoe, dit valt me tegen. Een kindje krijgen en verzorgen/opvoeden 24/7, dat is ook gewoon moeilijk voor te stellen hoe het écht zal zijn. Dat is niet alleen een roze wolk. Toch zou ik, als mensen me zouden waarschuwen en ik in Snoezelke haar schoenen zou staan, denk ik ook mijn eigen wens volgen. Dat grote verlangen, die wens, herkennen we toch allemaal wel? Wij hebben de kennis omdat we al kinderen hebben, als je vanuit die gedachte redeneert, zou je het afraden, maar wisten jullie voordat je een kindje kreeg hoe het echt zou zijn? In mijn omgeving hoorden wij altijd alleen maar die roze wolk.

  • Nog-even!

    En dat is precies waarom er zoveel kinderen bij jeugdzorg belanden: er zijn teveel vrouwen die in hun hoofd denken dat ze een prima moeder zullen zijn, ook al wijst de praktijk uit dat ze zelfs niet voor zichzelf kunnen zorgen... Als je 14 jaar thuiszit en nu pas eraan denkt om iets zelfstandiger te worden dmv een scootmobiel, dan geeft dat weinig hoop voor de toekomst...