Intakegesprek fertiliteitskliniek, eerste stap is gezet

Gisteren, donderdag 1 september was het zo ver, om 15u30 had ik mijn afspraak bij de fertiliteitskliniek voor mijn intakegesprek. Mannekes, wat was ik zenuwachtig! Er hangt ook zo veel vanaf, dit zijn de mensen die zullen oordelen of ik mama kan/mag worden.

Om 15u50 kwam een super vriendelijke en lieve gynaecologe mij halen uit de wachtzaal. Ze vroeg me even waarom ik in een rolstoel zat (dit is enkel voor langere afstanden) en we overliepen mijn medische geschiedenis. Ze zouden ook mijn neuroloog nog even contacteren voor zijn opinie. Daarna luisterde ze naar mijn verhaal en mijn motivatie om aan dit traject te beginnen. Toen ik mijn voorbereidingen uithaalde reageerde ze best wel verrast op het feit dat ik op eigen initiatief al zo veel (en ver) had nagedacht over alles wat bij het traject, behandeling, zwangerschap en een kind kan komen kijken. Daar moet ik de (vriendelijke) dames die hun bezorgdheden en eigen ervaringen hier uitgespraken ook voor bedanken want dat deed me stilstaan bij een aantal dingen waar ik nog niet onmiddellijk aan had gedacht. Van die papieren heeft ze dan een kopie genomen om in mijn dossier te stoppen. Als laatste gaf ze mijn een eerste uitleg over het traject. Blijkbaar werken ze met donoren uit Spanje en Denemarken. Mijn (mogelijke) donor zal normaal uit Denemarken komen gezien ik qua huid- en haartype meer het Scandinavische type ben en ze natuurlijk kijken naar de kenmerken van de wensmoeder. Nadat ze mijn laatste vragen nog had beantwoord gaf ze mij nog het telefoonnummer van de psychologe mee. Ik mocht haar vandaag bellen maar toen ik belde bleek ze net vandaag in verlof te zijn dus dat is dan maar iets voor maandag.

Ik heb best wel een goed gevoel overgehouden aan dit gesprek. Gezien ik toch het idee had dat ze mij begreep en daar alle begrip voor had. Na mijn afspraak bij de psychologe zie ik haar dan terug zei ze. Ook deed het best goed dat ik, zowel voor als na de afspraak, berichtjes kreeg van vrienden om me succes te wensen en om te weten hoe het was geweest. Erg fijn dat ondanks hun bedenkingen in het begin ze me wel steunen en meeleven met mij nu ze weten hoe ik er over denk en hoe ik het aanpak. Ook vind ik het super handig dat ik nog steeds mijn psychologe als klankbord heb. Zij heeft ook gezegd dat de mensen van de fertiliteitskliniek haar altijd mogen bellen. Mijn psychologe heeft ook cliënten met chronische pijnklachten die ze begeleid tijdens de zwangerschap, fijn meegenomen voor als het zo ver komt bij mij.

Mijn ouders zijn nog niet op de hoogte. Al vermoed ik dat het niet lang meer zal duren voor de puzzelstukjes ook voor hen in elkaar zullen vallen. Onlangs wou ik even een kostenraming maken voor een kinderuitzet en deed dit via de 'geboortechecklijst' van dreambaby. Toen ik die ging uitprinten bij mijn ouders werkte de printer niet en kwam mijn vader kijken. Hij heeft 20 minuten op die site en op het document staan kijken en heeft wel 25 keer 'geboortechecklijst' gezegd maar het leek niet door te dringen waar hij eigenlijk op aan het kijken was. Hehe... effe een pak van mijn hart!

Maandag moet ik weer voor mijn covid-test naar de huisarts, ben benieuwd hoe ze zal reageren als ik haar vertel wat ze eigenlijk in gang heeft gezet enkel door mij de vraag te stellen "Hoe zit het nog met je kinderwens?". Woensdag word ik dan terug opgenomen in het ziekenhuis voor mijn baxter en hoop ik mijn neuroloog te zien en nog eens met hem te kunnen overleggen ivm plan van aanpak als het over de afbouw van mijn medicatie gaat.

Ik heb even getwijfeld om hier verder te schrijven door de vele negatieve reacties maar ik heb besloten me er niets meer van aan te trekken. Dit is mijn pad, mijn verhaal en er zijn mensen wel oprecht geïnteresseerd zijn en voor hen wil ik dit schrijven + het is een leuke herinnering voor mezelf en mijn eventuele kindje later natuurlijk.

Zo, dit was het weer... Fijn weekend allemaal! X