Intens verdriet

Wat kan je als mens toch intens verdriet hebben, en wat doet dat intense verdriet toch pijn.
Je voelt het in je ziel, je hart, je botten, overal..

Na vijf weken had ik gehoopt dat het verdriet wel minder zou worden, maar het tegendeel is waar. Het wordt niet minder, het lijkt zelfs op momenten heftiger te worden. Zo heftig dat je je afvraagt of je het echt allemaal nog wel aankan. Moet je niet hulp zoeken hierbij?

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet minstens drie keer per dag een huilbui krijg, en ik ben er zo klaar mee! Als ik me momenten goed voel, ben ik alweer bang voor het volgende moment. Want ik weet dat het machteloze en rotte gevoel weer terug zal komen.

Daar zit ik dan, weer een zondagavond alleen in ons koophuis. Tussen onze spullen, met onze poezen en ons kindje wat boven lekker ligt te slapen. Maar ik ben alleen, en jij bent er niet..
Voor mijn gevoel klopt dat nog steeds niet. Jij hoort hier naast me op de bank te zitten en je hoort straks naast me te liggen in bed.

Maar nee, ik ben echt alleen….                                     

Dingen aan het regelen nu. Verkoop van het huis, verkoop auto’s, ouderschapsplan en noem maar op. Elke dag verdrink ik in mijn verdriet, maar ondertussen moet ik wel zo sterk blijven om dit soort dingen te regelen. En alhoewel ik echt veel hulp krijg, valt het allemaal niet mee.

Het liefst zou ik me een paar weken opsluiten in huis en alleen maar huilen en slapen. Maar ik laat me er niet onder krijgen, ik moet door. Ook voor mijn kleine mannetje. En wat kan ik gelukkig veel blijdschap en geluk uit hem halen. Hij is echt mijn alles!

Ik moet me vast blijven houden aan de gedachte dat er straks echt een moment gaat komen dat het verdriet niet meer zal overheersen.  Maar ik heb dat moment liever gisteren dan vandaag. Want mijn tranen hebben genoeg gevloeid, en ik wil me nooit maar dan ook nooit meer zo rot voelen.

Ik weet dat ik een vent verdien waar ik alles voor ben, en daar gaan we dan ook maar naar op zoek. Maar eerst moet ik over hem heen komen, en wie had gedacht dat dat zoveel moeite zou kosten…..

Hoofd omhoog en hou me vast aan alle leuke dingen. En die zijn er gelukkig nog genoeg!