Kinderen klein mooiste tijd van he leven???

Nou we zijn een tijdje verder gekukkig gaat het beter... de nachten zijn nog niet super want ze komt nog 1 a 2 keer s nachts. Mijn schildklier waarden waren niet top dus een hogere dosering gekregen ==》 hopelijk minder moe straks. Ik heb nu elke week een schoonmaakster die in 3 uurtjes de grote klussen in huis doet echt een aanrader!!!! Mijn moeheid blijft een dingetje ben mijn BV aan het afbouwen... blijf ik moe en mijn schildklier waarden zijn straks weer ok.. dan wil ik graag laten testen of ik misschien tekorten aan vitamines heb ofzo 😘

Persoonlijk vind ik iedere periode zijn leuke en minder leuke kanten hebben maar als ik eerlijk ben vind ik de periode zo tussen 4 en 9 het relaxte denk ik,nog wel overzichtelijk qua activiteiten en gedrag en niet meer zo bewerkelijk als daarvoor.Vond t met mijn oudste 2 met 2 jaar ertussen trouwens ook meer aanpoten dan met later meer leeftijdsverschil tussen de kinderen onderling.

Denkt dat je moeder bedoelt dat je moet proberen zoveel mogelijk van je kinderen te genieten,als ze zo klein zijn gaan ze zo hard in hun ontwikkeling en dat is naast heel vermoeiend ook zo prachtig.

En als ze gaan puberen,je huis altijd te vol of te leeg is,de koelkast sowieso altijd leeg is, je portemonee ook trouwens en je zorgen maakt over school/stages/weggaan/vriendjes ed dan kijk je echt met weemoed terug haha,al heb ik ook altijd geprobeerd om van de puberfase te genieten(ondertussen kind 3 van mij en 5e van ons samen aan het puberen,nog 1 te gaan...)suc6

Ik snap wel wat ze bedoelen. Kids zijn nu nog blij met naar speeltuin gaan en vragen "kleine" dingen als billen vegen en drinken. Straks zal dat anders zijn, ben je de hele nacht stressen omdat je kind NOG niet thuis is of bang verkeerde beslissingen neemt in het leven.

Ik weet dat het zwaar is en ervaarde het net als jou, maar nu denk ik stop.. geniet ervan want deze tijd komt nooit meer terug ♡

De eerste stapjes, de eerste schooldag, schoolreisje.. dat loslaten vind ik nu al moeilijk met 4,3 en 1 jarige kindjes laat staan straks..!

Ja ik begrijp je heel goed. Jij bent gewoon eerlijk!

Ik denk dat vele moeders dat niet durven zeggen.

Mijn grootste wens was een kindje, heb nu een dochter van 5 maanden en heb al veel tranen gelaten omdat ik het zwaar vind, laat dit ook niet altijd aan de buitenwereld zien

ja het is zwaar!! Vooral met slaap gebrek. Verder weet je zeker dat je geen tekorten hebt? Dus vitamine of mineralen? Ik dacht ook dat bv en slaapgebrek de ergste oorzaak was. Bleek ik gewoon enorme te korten te hebben..... Ja gek he dat je je dan zo slecht voelt. Als ik niet moe ben vind ik het geweldig maar ja... de keren dat dat gebeurt zijn op 1 hand te tellen helaas

Met terugwerkende kracht, denk ik dat je straks makkelijker momenten eruit gaat pikken die zo mooi waren. En als kinderen opgroeien rouw je altijd een beetje om de dingen die je toen niet zo besefte. En vaak kun je achteraf ook wat beter romantiseren.

Ik wil vooral zeggen dat er niks aan de hand is met je. Dat je niet zwak of vreemd bent. Je hebt 3 kinderen, een huishouden en je werkt. Je moet je leven inrichten op een gezin draaiend te houden. Sta eens heel even stil en bedenk eens wat jouw takenpakket is. En vraag dan nog eens of je je aanstelt. Vraag dan nog eens of het gek is dat je lichamelijke en emotionele lasten ervaard.

Als je leven vol gebouwd is, is stilstaan en genieten gewoon heel lastig. Als je moe bent,is genieten erg moeilijk. Als je energie op is,op het moment dat er een klein beetje ruimte is om even je eigen behoeftes te vervullen..dan is genieten niet echt het juiste woord.

En hoe andere het doen? Waarschijnlijk met dezelfde gevoelens als jij. OF met de lat te verlagen.

Zorgen dat je op kunt laden, is zo belangrijk.

Uitspreken dat je het zwaar vind, is zo belangrijk.

Er rust zo een taboe op het uitspreken van de impact die het heeft op je,als je moeder bent.

Het zou zo mooi zijn als moeders wat ruimte zouden krijgen en wat minder veroordeling als ze het soms even niet trekken. Het zou zo mooi zijn als het gewoon mag. Dat het beeld niet door iedereen geschetst hoeft te worden alsof je het allemaal zo lekker makkelijk aankan. Dat zou het veel makkelijker maken om af en toe even te spuien en begrip te krijgen. Dat zou even perspectief brengen over wat de norm zou moeten zijn.

Dus ik vind het zo fijn om te lezen dat je zo eerlijk bent over jouw gevoel. En ik hoop dat dat andere moeders ook naar zichzelf laat kijken en laat denken: ja, hallo..zeker ben ik moe! Ik heb ook nogal een eisenpakket dat ik en de maatschappij mij oplegt.

En door allemaal te doen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is..word die norm in stand gehouden.

Hulp vragen is prima, je hoeft geen gelikt huis te hebben. Je mag ruimte voor jezelf nemen en tot rust komen. Als je soms heel even je eigen zorg voorop zet..dan is dat in het voordeel van de moeder van jouw kinderen. En toevallig is dat belangrijker dan een gelikt huis en voldoen aan alle verwachtingen waarvan jij denkt dat je aan moet voldoen.

Zorg dat je tot rust gaat komen. Zorg dat he op krachten komt. Zorg dat je heel kritisch word naar jouw taken pakket. Wat wil je nou echt? Wat vind je ECHT belangrijk? Wat doe je,puur omdat het zo hoort? Is dat wat jij ook het belangrijkste vind?

Waar kun je op besparen,om op krachten te komen? Wat heb je nodig om even alertheid en spanning los te kunnen laten?

En dan, dan ga je vanzelf vaker genieten, want er komt ruimte om stil te staan.

En dankje, voor dit bericht en de kwetsbaarheid die je daarmee laat zien.

Oh ja, en wat ik ook nog wilde zeggen.

Mijn moeder zei tegen mij ooit..

Oma zijn is zo anders. Totaal los van hoeveel ik van jullie hield..de rust die ik nu heb om echt met de klein kinderen bezig te zijn...zonder dat mijn leven gewoon doorgaat..laat me zoveel dingen zien die ik bij jullie niet gezien heb. Als oma geniet je meer. En misschien is jouw moeder een beetje sentimenteel en kan ze niet meer zo goed terug naar hoe zwaar het echt was toen jij klein was. En brengen jouw kinderen,fijne herinneringen omhoog.

En dat is dan natuurlijk wel heel mooi.

Ik herken dit zeker wel. Mijn oudste is 20 en jongste bijna een jaar. Met daartussen nog twee van 5 en 7 jaar. Die oudste heeft mij niet meer nodig zoals de jongste kinderen. Straks gaan ze allemaal hun eigen weg. Dan ben ik niet meer hun nummer 1. Nu ben ik dat wel en daar geniet ik zeker van. Ook gaat de tijd zo razendsnel, en die kan je niet terugdraaien. Die kleine onschuldige wezentjes veranderen straks in eigen individuutjes die ouder worden en zich los gaan maken.

Je moeder heeft gelijk, geniet van ze!

In de tijd dat jij klein was werd er misschien niet zoveel verlangt van de mensen.

Dat is het eerste wat in mij opkomt.

Zelf heb ik het wel als fijne tijd ervaren maar mijn kinderen schelen veel en ik heb zolang ze niet op school zaten ook nooit buitenshuis gewerkt.

Maar als ik jou verhaal lees dan wil ik best geloven dat het zeer pittig is.

Sterkte.

Whahaha, misschien bedoelt je moeder dat in deze fase je kinderen altijd lekker dichtbij huis zijn met vrij weinig invloeden van buitenaf. Dat is veilig. Dus heb je weinig zorgen. Alleen slaap te kort en een druk huishouden.

Als je kinderen groter zijn, wordt hun wereld groter en zijn ze kwetsbaarder en jij dus ook. Dan zou je willen dat je grootste ongemak je slaap te kort zou zijn.

Dus dat.....denk ik....

Heel heel heel herkenbaar.

Ik heb er dan maar twee. Twee jongens van 2 en 3 jaar.

Maar pittig is het zo wie zo.

Doorslapen snachts wat is dat?

Kennen we hier helaas ook nog steeds niet.

Moet zeggen mijn oudste is nu 3,5 jaar en nu vind ik dat wat makkelijker worden. Dus ben ook zeker geen kleine kinderen moeder. Laat ze maar 3+ zijn.

Echt wat een drukte. En er wordt gewoon zoveel verwacht. Mijn moeder kan dat ook zo goed zeggen. Geniet van deze tijd. Ik zeg dan ook altijd . Ik ben geen baby moeder. Laat de maar ouder zijn. Altijd maar dat zorgen. Laat ze maar kunnen zwemmen. Lekker zelf ff spelen etc. Heerlijk lijkt me dat die tijd wat we nog toegemoed gaan. 😉

Dus is echt niet bijzonder hoe jij je voelt.

Komt vast goed.

Het lijkt wel of ik mijn eigen gedachten neergeschreven zie. Wij verwachten binnenkort ons derde kindje, en kan soms wel huilen omdat ik het nu al zo vermoeiend vind, dat ik denk, lukt het ons wel nóg één erbij?! Soms lukt het wel om te denken 'we doen het best wel goed' en 'het hoeft niet perfect te zijn', maar andere dagen kan ik ook echt droevig worden van het idee dat ik gewoon als een zombie probeer te overleven tot het makkelijker wordt..

Ik denk dat je zéééééker niet de enige bent die zich zo voelt, en het belangrijkste is dat je er toch nog wel van kan genieten af en toe.. de rest hoort erbij

Gelukkig zijn ze het waard met hun (meestal) schattige snoetjes

Misschien bedoelt je moeder: ik zie dat je druk bent en het zwaar hebt, maar probeer ook te genieten en je bewust te zijn van deze bijzondere fase. Ja, het is zwaar en er moet van alles. Maar probeer af en toe los te laten wat er eigenlijk niet toe doet ( huishouden volgens een bepaalde standaard, ongeschreven regeltjes uit de maatschappij, wat je denkt dat anderen van je verwachten) en te kijken naar wat er wel leuk is met zulke kleintjes.

Daarnaast is het persoonlijk. Ik houd het meest van alles onder de 1, de buurvrouw vindt ze hoe groter hoe leuker. Ik probeer in elke fase te blijven kijken naar waar ik wel blij van word en neem het zware, minder leuke dan op de koop toe.

Succes!!

Ps. Mijn man zat laatst ineens te huilen midden in alle drukte ( huilt echt noooooit), omdat hij zich realiseerde dat ze voor hij het weet de deur uit zijn.

Ik ben soms blij dat ik naar mn werk ga 🙈 ik houd echt van mn meiden, maar soms word ik ook helemaal lijp van ze... Soms heb ik alles schoon voor ik naar mn werk ga en als ik dan weer thuis komt is het gewoon alweer een rommel overal. Manlief maakt ook lange dagen en heeft geregeld alleen de meiden bij het avondeten en is dan ook blij als om half 8 alles rustig is...

Dat lijkt me super persoonlijk. Ik vind het pas leuk als een kindje 3+ is. Maar ken ze ook die echt de babytijd het geweldigst vinden. Maar eerlijk, ik denk dat je moeder het in haar herinnering misschien de mooiste tijd vond. Dus mooie herinneringen maken en houden is waarschijnlijk haar boodschap, niet perse dat het daadwerkelijk de mooiste tijd is.

Denk dat iedereen dit anders ervaart en je je zeker niets van anderen hun mening daarover moet aantrekken. Daarbij worden t niet voor niks de tropenjaren genoemd.

Persoonlijk vind ik dat van iedere leeftijd wat te zeggen. Mijn oudste word bijna 8 en is aardig zelfstandig aan het worde , maar de grote mond die daarbij komt kijken.. dat doet mm 2 jarige dan weer niet..

Iedere leeftijd heeft zo zijn ding. Ik zelf denk dat het wel makkelijker word, maar ook een stuk pittiger.

Het is haar mening en iedereen beleeft de dingen toch anders. Zo vond ik de overstap van 0 naar 1 kind gigantisch en de overstap van 1 naar 2 een eitje. Maar genoeg vrouwen due dat anders hebben!

Sommige mensen zijn baby/kleine kinderen mensen en andere weer niet, bestaat allemaal en het ene is niet beter dan het andere.

Verder wat hieronder al genoemd is: als je kinderen ouder worden, dan valt in de herinnering het zware misschien wel wat weg. Wie weet bedoelde je moeder dat zij er zo van genoot dat kleine kinderen zo knuffelig zijn en je zo nodig hebben en grappige uitspraken hebben. Als moeder ben je voor je kleine kinderen het middelpunt. Je hebt nog niks echt los hoeven laten. Zoiets?

En wat hieronder ook al staat: het was een andere tijd. Bakjes koffie bij de buurvrouw, heel normaal om kinderen gelijk in een eigen kamertje te laten huilen (ik vermoed dat ze daar sneller van doorslapen). Kinderen sliepen op hun buik (slapen dan dieper). Voeden op de klok (dus tijd om van alles echt in te plannen) Veel losser met kinderen (zoals al genoemd: spelen op straat, koffer bak, ranja, koekjes, etc), moeders die meestal niet werkten. Kortom minder druk om het 'goed' te doen, minder angst en minder ballen om in de lucht te houden en dus niet te vergelijken

Je doet het prima en het is af en toe (en soms wat vaker) zwaar, dat is iets wat vroeger ook zo was. Geniet waar je kunt en laat het voor de rest maar los

De jongste jaren de mooiste tijd? Een vrouw hier uit de straat is gek op die kleintjes en zou zeggen ja! Maar ik vind de kinderen hoe ouder hoe leuker. Die kleintjes zijn soms wel schattig, maar ik vind het, net als jij, vooral zwaar. Zo zwaar dat we niet meer voor een derde gaan, iets wat we wel altijd wilden.

En 20/30 jaar geleden was het anders he. Moeders werkten vaak nog niet, er was een groter opvangnet beschikbaar en kids speelden vaker (en veiliger) buiten

toen onze zoon baby was, vond ik het zwaar. Toen hij 1 was, vond ik dat zwaarder. Toen hij 2 jaar werd vond ik het weer zwaarder. Het hield niet op! Toen hij bijna 4 jaar was vond ik het gelukkiger wat makkelijker worden.

Regelmatig vraag ik me af of ik die rollercoaster niet nog een keer veel beleven. Want het is de mooiste tijd van je leven. Maar nee, het is goed zo. Het zal waarschijnlijk inderdaad de mooiste periode zijn, zoveel mooie en bijzondere momenten maar tegelijkertijd is het ook een hele zware periode!

De tijd die je moeder bedoelde is lang geleden, dat is niet te vergelijken met tegenwoordig. Toen gingen kinderen nog niet naar een opvang en was het geen punt als je er 1 in de kofferbak van je auto had zitten. Het waren toen veel simpelere tijden. Tegenwoordig wordt er zo enorm veel van je verwacht, de druk die op je gelegd wordt als moeder door de maatschappij is niet normaal.

Plus invloeden van tv, tablets en telefoons heeft een hele andere werking op kinderen dan vroeger toen je dat allemaal nog niet had.

Ik vind de leeftijd die ze nu hebben echt een stuk leuker! Ze zijn nu 9 en 11. Er valt over het algemeen normaal mee te praten, de kleuter perikelen zijn voorbij en ze kunnen de tafel dekken , vaatwasser uitruimen en koken 😁

Wat zullen de kinderen herinneren? Dat ze altijd in een spic en span huis wonen, of de tijd die je met ze hebt doorgebracht? - Je zou kunnen overwegen om de oudste al een paar kleine klusjes te laten doen, zoals tafel dekken, afruimen, netjes haar bed opmaken, of haar spulletjes weer opruimen nadat er mee gespeeld is, kleine dingetjes die je je kinderen al kan leren, om ze later in het leven skills mee te geven waar ze wat mee kunnen. Je bent tenslotte niet alleen moeder, maar ook onderwijzer. Maak van alle dagelijkse dingetjes een spel, en betrek ze bij het huishouden, je zal zien, dat ze er veel zelfvertrouwen van krijgen, als ze iets goed hebben gedaan, ook al is 't soms in onze ogen niet helemaal goed, voor hun maakt 't een wereld van verschil, van ik kan het! Yes! Eerst onder begeleiding, en daarna als ze het goed kunnen, mogen ze het alleen doen ( namate de leeftijd )

Wat andere dames hier zeggen, wees niet te streng voor jezelf. Plan de avond van te voren 1 ding in die je ECHT gedaan willen hebben, en 1 ding die wel gedaan kan worden, als je al klaar bent met ding 1. Plan elke dag 1 belangrijke taak in, en maak dat af, neem je tijd, ontspan waar 't kan ( tijdens middagdutjes van de kleintjes bijvoorbeeld ) - Probeer hierbij ook je partner te betrekken, hij is misschien wel de hele dag aan het werk, maar ook hij is papa van je dochters, hij kan niet verwachten dat alle opvoedingstaken op jouw schouders komen.

Sterkte

Oi oi oi, zooo herkenbaar.. Soms staat her huilen me nader dan het lachen, de handen in het haar, een pittige periode is het als ze klein zijn. Ze vragen veel aandacht, begeleiding, verzorging, ik zie er absoluut naar uit dat ik kan doorslapen, de kids zelfstandiger worden en ik ietsss meer ademruimte krijg dan enkel de momenten op het toilet (als ik daar al rust krijg, zelfs daar ben ik niet veilig ;))..

Je bent echt niet de enige.. En ja ik geniet, heb de leukste en knapste kinderen van het land, zou ze de hele dag wel plat willen knuffelen, lig helemaal dubbel om hun grapjes, zie hun talenten in en vind ze beide super bijzonder... Maar wel met de rol behang in mn handen om ze daar ieder moment achter te kunnen plakken wanneer nodig ;)

Misschien kun je jezelf toestaan om wat minder van jezelf te eisen? Als je man zoveel werkt, begrijp ik heel goed dat er erg veel op jouw schouders terechtkomt. Als je wilt kunnen genieten, zul je daar tijd en gelegenheid voor moeten maken.... In dezesituatie lijkt mij dat ook onmogelijk: je blijft alleen maar rennen Sterkte!!!

Ik heb nog maar 1 kindje van nu 21 maanden en ben 7 maanden zwanger van de tweede. Ik mag wel echt van geluk spreken mijn dochtertje slaapt van 20u tot de volgende ochtend 9u en soms half 10. Dus qua nachtrust dat krijg ik genoeg. Maar overdag vindt ik het wel heel pittig, ze zit in de 'nee' fase en uitslag fase. En ze heeft heel goed door dat mama snel moe is en niet meer zo snel is dus daar wordt ook flink gebruik van gemaakt. Verder is ze ook superlief maar luisteren kan ze niet zo goed, ben dan savonds ook wel blij als ze op bed ligt😋 Hoe het net 2 gaat zijn weet ik niet, een baby en een peuter, vindt het best spannend hoor. Als ze net zo'n baby als haar zus wordt en vanaf week 3 doorslaat nja daar bedoel ik dan mee het maximale wat tussen de flessen mag zitten dan ben ik al heel blij. Verder denk ik ook dat elke leeftijdsfase wel voor en nadelen heeft. Babyface is heel erg leuk maar de dreumesfase is ook wel erg leuk.

Ik vind het wel mooie jaren, maar ook pittige jaren hoor! Desondanks probeer ik zoveel mogelijk te genieten. Laatst liepen we een blokje om met alle 4 kinderen en ineens besefte ik me dat er een tijd komt dat we niet meer met alle kinderen lopen, want dan willen ze niet meer. (Oudste is 11 nu) ze vliegen uit, het liefst wil ik ze zo graag klein houden, maar het is zeker wel zwaar soms! Misschien zit je er op dit moment ook even doorheen?

Ik riep van de week nog elke leeftijd heeft zijn charme, of het nou over mijn puberella van 12

gaat of mijn zoon van 8 jaarof de baby van bijna 6 maanden..

Dat is voor ieder persoon toch ook weer anders!!! En elke levensfase is anders... is het ook niet zo dat je achteraf pas kunt zeggen hoe je een periode hebt ervaren.. na een portie zelfreflectie 😝 Ik kan mijn fases wel duidelijk onderscheiden, maar niet iets als mooiste bestempelen.. Ze zijn allemaal heel anders en hebben mij ook verschillende dingen gebracht en gekost 😉 op dit moment ben ik zwanger van de 3e en vind ik het familiegebeuren echt geweldig!!! Ik hou van mijn leven en geniet er van, maar ik weet ook dat het eerste jaar met onze (nu nog) jongste echt overleven was.. gebroken nachten, veel ziekte, een paar overlijdens binnen de familie, veel werken en een dochter van 4 die dus naar school, zwemles, speelafspraken moest en heel erg haar plek weer moest vinden binnen het gezin.. dan wist ik het soms ook niet meer!! En dat allemaal tijdens het ontzwangeren (it’s a bitch) Maar nu 1,5 jaar later heeft alles zijn weg en de rust allang weer gevonden en ben ik weer zen!! Tot eind oktober 🙈 dan begint het weer.. maar ook dat zal zijn weg weer vinden!

Je bent 5mnd geleden bevallen.. en hebt een heel gezin te runnen! de hormonen gieren nog door je lijf.. Dat is echt wel even pittig.. en dat is OK!! Geef er aan toe dat het zo voor je voelt en probeer niet op te boxen tegen belevingen, verwachtingen etc. van anderen.. Dat scheelt vaak al een hoop. Het is helemaal niet gek dat je dit gevoel hebt. Je stelt je niet aan en je bent niet zwak! Je bent moeder van 3 in een veeleisende maatschappij. Zou het je helpen om eens meer tijd voor jezelf te hebben/maken met een hobby? Of gewoon eens een dagje shoppen of series kijken.. of eens langs de huisarts voor een verwijzing naar een therapeut in het kader van ontspanning of juist eens ongegeneerd je verhaal doen..

Ik vind de babytijd geweldig maar wel na een paar weken. Dan ben ik gewend. Wij hadden het geluk dat onze kinderen snel door sliepen. Maar ze willen nu nog met je knuffelen, ze vertellen je nu nog alles en ik vind het juist heerlijk. Tuurlijk is het soms pittig maar ik vind het echt niet erg

Ik kan me wel voorstellen dat dit achteraf de mooiste tijd van je leven is vind. Dan zijn de slapeloze nachten, kramp, doorkomende tandjes, ruzies alweer wat vervaagt Ik geniet van mijn kindjes en het moederschap, de ene dag meer dan de andere dag. Op sommige momenten kun je ze wel achter het behang plakken

Laat je bloed eens checken, misschien heb je een tekort van iets waardoor je zo extreem moe bent. Zou zomaar kunnen.

En soms is het ook gewoon erg zwaar. Dat mag je ook voelen hoor, je bent daardoor echt niet een minder mooi persoon.

Ik herken het plaatje zoals jij het beschrijft beter hoor :) ja ze zijn super schattig en ik ik word overladen met kusjes en knuffels maar ik vind het ook bere druk. Van het soort maar net genoeg energie om alle ballen een beetje in de lucht te houden. We genieten vanuit de overleefstand van de kleine dingen haha!