ICSI

Het werd eens weer tijd om wat te gaan schrijven. Ik ben een poosje niet echt actief geweest op BB, en wat afstand nemen heeft me goed gedaan. Sinds een aantal weken ben ik begonnen met hardlopen. Omdat het geen mooi weer was om te gaan fietsen en ik wou wat gaan doen voor mijn lichaam (en geest), ben ik begonnen met hardlopen. En ik vind het ook nog eens leuk! Ergens anders mee bezig zijn, je gedachtes verzetten op iets anders dan zwangerschap werkt voor nu even goed bij mij. Nou, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er helemaal niet mee bezig bent, want dat is niet zo... Mijn focus ligt nu niet alleen op zwangerschap. We zijn ook nog bezig met verbouwen van ons nieuwe huis. Dat vraagt ook enorm veel energie maar resulteert in mooie resultaten en geeft ook wel weer positieve energie. Het is leuk om je huis helemaal naar je smaak te maken. Aan het begin kon ik niet zo opgaan in ons groot verbouwproject en voelde ik alleen de leegte als ik in het huis was. Gelukkig is dat wat veranderd.

En middels zijn we begonnen met onze tweede poging. Dit keer wordt het ICSI. Morgen hebben we alweer de eerste fm. ik ben erg benieuwd hoe het deze keer gaat, hoeveel eicellen zich ontwikkelen etc. Maar het meeste wat er nu door mijn hoofd spookt is: krijgen we embryo's...? Ik weet wat ik kan verwachten wat betreft de follikelmetingen, punctie etc... Dat maakt dat het proces niet zo heel erg spannend is als de eerste keer  met IVF.  Ik hoop dat we nu verder komen, dat we ook een terugplaatsing krijgen als de meeste die in het traject zitten en daar maak ik me wat ongerust. Ik bedenk alleen niet scenario's 'wat als we geen een embryo verkrijgen', dat heb ik met mezelf afgesproken. Ik probeer het nemen zoals het is, want ik heb daar zo ie zo geen invloed op en uiteindelijk loopt het zoals het loopt. Geloof me, dat is al wat voor mij, de koningin van het bedenken van slechte scenario's voor zichzelf ;)!

Het enige wat ik miet doen, is me zo prettig mogelijk voelen voor de punctie. ik let nog meer op mijn voeding, sport regelmatig, slaap en rust voldoende, naast de vitaminepilletjes en de acupunctuur. De rest ligt helaas niet in onze handen... Ik hou de moed erin en blijf hopen en geloven dat er de dag komt dat ik ons kindje in mijn armen zal vasthouden! In mijn hart ben ik al lang mama...