Einde IVF 1

Zoals de titel al zegt, ben ik beland aan het einde van de eerste IVF poging.

ik heb even tijd nodig gehad om de eerste klap te verwerken en alles op het rijtje wee te zetten vandaar een latere blog... 9 dagen geleden, op e dag dat de terugplaatsing was gepland hebben we het telefoontje vanuit het ziekenhuis in de ochtend gehad dat er geen embryo's zijn ontstaan. Op dat moment had ik het idee dat de wereld stopte, mijn wereld want zag mensen op straat lopen, auto's rijden, alles ging net zo snel door als 5 minuten voor dat telefoontje. Het was een heel bizar gevoel, ik was verslagen... Ik kon op dat moment ook niets meer uit me krijgen behalve 'oké, echt helemaal geen embryo's??! Of zijn sommige eicellen bevrucht en in de periode van die 3 dagen gesneuveld?' - 'nee, niks' zei de laborante, 'sterkte'. Natuurlijk een tel later ben ik in janken uitgebarsten en mijn manlief gebeld dat hij meteen thuis moest komen en door de tranen verteld hoe het zat. Daarna heb ik in mijn eigen wereld geleefd, wereld van verdriet, pijn en machteloosheid. Maar zoals een vriendin van me zei 'laat je pijn toe, huil zoveel je wil en wees verdrietig, totdat er een moment komt dat je merkt dat je wat anders wil dan alleen huilen en verdrietig zijn'. En ja, dat moment kwam een paar dagen daarna. Geleidelijk ben ik weer de andere dingen gaan voelen  op deze wereld.

Het is de trend om in alle situatie iets positiefs te zoeken en het meer te gaan waarderen toch...? - Dat heb ik ook gevonden. Ik heb ervaren wat het betekent voor mijn relatie  met mijn manlief. Ik heb me nog meer gaan realiseren hoeveel onze relatie voor mij betekent. We hebben veel met elkaar gepraat, elkaar getroost en de ruimte gegeven om op eigen manier deze klap te verwerken.

Ondertussen hebben we het gesprek met onze arts al gehad. Wat eruit is gekomen dat de 10 van de 12 eicellen supermooi waren, er waren soort van 2 beginnende bevruchtingen geweest ( arts noemde het geen macro's maar was wel te zien dat de eicellen en de zaadcellen wat samen hebben gedaan) en de zaadcellen zwommen om de eicellen heen ipv erop zitten (geen interesse in de eicellen?). Het aantal zaadcellen was goed genoeg voor IVF volgens de arts en de zaadcellen bewogen goed. Mijn vraag was namelijk 'was het niet beter gelijk om ICSI te gaan doen gezien eerdere slechte resultaten van de semenanalyse. Ik begrijp de motivatie van de arts om toen van IVF te gaan kiezen.

De planning is dat ik  vanaf vandaag met de pil begin (microgynon 30), over 3.5 week op controle echo kom en als alles rustig is, mag ik dan starten met Decapeptyl en later Gonal-F. Gezien geen embryo's vanuit IVF (bij een mooi aantal eicellen) gaan we nu voor ICSI.

Ik heb nog erg getwijfeld over de switch naar een andere ziekenhuis, namelijk het VU in Amsterdam. Niet dat ik me niet verhoord voel bij mijn eigen ziekenhuis, maar wil het maximale van onze tweede poging krijgen en gezien goed slagingspercentages van het VU heb ik dat even in overweging genomen. Echter heb ik het snel van de baan geschoven gezien logistisch gezien is dit makkelijker voor ons.

We hopen het beste voor onze tweede poging!  Nu nog even wat rust nemen en ons opladen voordat we daadwerkelijk aan de nieuwe poging mogen beginnen. Onze gedachtes gaan nu oom even naar de verbouwing van ons nieuw huis dus dat is ook een aangename afleiding.