De kraamweek

Arrrgggggggg die kraamweek! Niks mis met de kraamhulp, niks mis met de kraamorganisatie, niks mis met de baby, niks mis met oudste dochter, niks mis met manlief, maar de rest............ Proat mien d'r niet van (om het maar eens op z'n Veluws te zeggen).

Als eerste gaat in de eerste nacht na de bevalling onze boven wc kapot. Je moet de situatie als volgt zien: onze slaapkamer staat in rechtstreekse verbinding met onze zeer luxe badkamer (wc, douchegrot, 2persoons jacuzzi). Dit is in onze vorige kraamweek al zeer handig gebleken, want je hebt met één stap uit je bed alles bij de hand wat je als kraamvrouw nodig hebt. Nu is dus de eerste nacht na de bevalling één van de meest cruciale onderdelen kapot gegaan. Dezelfde dag is er nog wel een storingsmonteur geweest, maar die kon het niet direct oplossen, met als gevolg dat ik de rest van de week elke keer mijn behoefte moest doen op de beneden wc. Je weet wel, zo'n kleintje, waar je net je kont kunt keren, maar meer niet.

Ten tweede is dag 2 van de kraamweek opgesiert door het ziek worden van onze kat. Hij is echt nooit ziek en wij verdachten hem er in eerste instantie dan ook van munchhausen by proxy-verschijnselen te hebben (als je die ziekte niet kent, dan moet je ff googelen). Helaas bleken zijn verschijnselen serieuzer van aard, waardoor hij as we speak een operatie en 6 dagen verblijf bij de dierenarts achter de rug heeft. Maandag hebben we overleg met de dierenarts of we verder gaan behandelen óf dat we hem laten inslapen. Nee daar zit je lekker op te wachten met al die ontploffende hormonen in je lijf.

Daarna ging ik zelf aan het kwakkelen. Bij Lilian is de bv niet gelukt, doordat zij niet wilde zuigen en nu heb ik mezelf enerzijds voorgenomen om de bv weer een goede kans te geven, maar niet meer zo lang door te klooien als we de vorige keer hebben gedaan. Muriël wilde direct wel redelijk zuigen...... op de vinger. Helaas nog niet aan de borst. We bleven proberen en ondertussen ben ik hard aan het kolven gegaan, zodat ze dat kostbare colostrum toch binnen zou krijgen. Pff dat kolven schiet al niet op, maar het kost zoveel dubbele tijd in de nacht. We hadden dus meteen dikke wallen onder onze ogen. Elke dag gingen we weer nieuwe technieken en trucjes proberen om toch Muriël te leren dat die uitsteeksels op je moeders borsten vol lekkere melk zitten. Helaas ging het niet echt beter en waren ik, de kraamhulp en de vk het eens dat de lactatiekundige moest langskomen met haar laatste oordeel. Als zij het nou ook niet wist, dan zouden we overstappen op kv. De lactatiekundige leerde ons een de natural breastfeeding methode. Wat dat inhoud zal ik je besparen, want dat maakt deze blog weer zo onnodig lang, maar het resultaat was dat onze dochter het wél snapte! Ze hapte goed naar mn tiet en begon te zuigen en kreeg er melk uit. Hulde aan de lactatiekundige.

Nadien is deze techniek niet meer gelukt, maar ze snapte het ook ineens met de andere houdingen. Wat was ik blij.......ware het niet dat inmiddels ontploffende borsten had en de stuwing m'n oren uit kwam. Wat een ellende en wat deed het pijn. Inmiddels (en ik praat nu 4 dagen verder) kan ik alleen nog maar op mijn rug slapen anders doen mijn borsten te pijn. Het is zo lullig om niet of zo min mogelijk te mogen kolven omdat je het anders in stand houd, maar aan de andere kant je het zoooo graag wilt, omdat je borsten op knappen staan. Pfff ik kon het soms wel uitjanken. Ik heb mezelf op mn kop gegeven en de knop omgezet: ik ga niet meer kolven, want ik wil zsm van de stuwing af. Dit heb ik 12 uur kunnen volhouden, maar het bracht niet verwachte verandering. Inmiddels dronk dochterlief best redelijk maar nog niet op het niveau dat het enige verlichting aan de borsten bracht.

Die nacht erop kreeg ik koorts. Niet gewoon meer! Ik lag echt te klappertanden onder de deken. Conclusie: beginnende borstonsteking. Ja geen wonder, ik had inmiddels allemaal dikke knobbels in mijn borst onwikkeld van de niet-leeggedronken-melkkanaaltjes. Nee hier zat ik ff lekker op te wachten. De volgende ochtend ging het al wel beter (oja, ik had inmiddels echt van alles geprobeerd om de knobbels weg te krijgen, maar weinig tot niets hielp), maar ik had/heb nog steeds iets verhoging en kan niet zonder pijnstilling. Nu is de stuwing wel iets minder geworden en de knobbels verdwijnen iets, maar Muriël vind het nu vooral heel leuk om de hele dag door om ongeveer 2 uur te komen voor voeding/aandacht. Pfff nu dus dubbele wallen onder onze ogen.

Gelukkig heeft de vk geregeld dat ik 2 dagen langer de kraamhulp heb. Hier ben ik echt heel blij mee, want ik ondervind nog steeds hinder en dus ongemak van de stuwing en de dreigende ontsteking. Verder is Muriël bijna alleen nog maar afgevallen deze week. Ze begon met een gewicht van 4100 gram en is nu op een gewicht van 3760 gram. Dit moet nu dus echt wel meer gaan worden, anders moeten we alsnog gaan bijvoeden en daar zou ik echt van balen. Ach we doen alles voor een gezonde dochter. Gelukkig gaat het verder met haar heel goed. Ze is een tevreden meisje die al heel alert de wereld in kijkt en de harten steelt van al haar familieleden inclusief haar zusje Lilian.

Met mij gaat het verder ook wel goed hoor. Van mijn onderkantje heb ik totaal geen last, mijn baarmoeder is mooi ingedaald, mijn energie is goed. We zijn zelfs al 4dgn na de bevalling een eindje wezen wandelen als gezinnteje. Wat was dat heerlijk zeg! (deze foto's zal ik zsm uploaden)

Morgen is de laatste dag kraamhulp en ik hoop echt dat ik dan van harte kan zeggen dat de bv gelukt is...... op dit moment voelen mijn borsten nog als grote ondingen aan, maar ik WIL dat het slaagt. punt uit!

Ik zal jullie op de hoogte houden van de bv-perikelen.

Ik ga nu weer even mijn borsten ter beschikking stellen aan het mooiste babietje van de wereld :-)

Liefs van Enitam en familie