Bevallingsverhaal!

Ha dames,

As you know ben ik vrijdag de 13e om 13 uur 13 bevallen van een wolk van een dochter: Muriël. Wat was het een 'mooie' (lees: mooi in verhouding tot mijn vorige bevalling) bevalling. Na een heerlijk nacht slapen, werd ik 's ochtends wakker van het gezang van Lilian. Ja dat lieve schaapjes wordt iedere ochtend zingend wakker. Ik voelde een krampje waarvan ik dacht; 'he, dat kon wel eens een wee zijn'. Deze ging weg en er kwamen er niet meer dus ik heb manlief nog in het ongewis gelaten. Uiteindelijk ben ik lekker naar beneden gegaan om 9 uur en heb samen met man- en dochterlief ontbeten. Ik had Lilian beloofd om met haar te gaan douchen, dus wij lopen rond 10.00 uur de trap op om naar de douche te gaan en terwijl ik de laatste tree neem, voel ik een scheut vocht lopen in mn onderbroek. Oh oh...... ik wist direct dat het mijn vliezen waren, want ik was net daarvoor nog naar het toilet geweest, dus urine kon het absoluut niet zijn. Ik zet heel snel Lilian en man aan de kant op de trap en snel de badkamer in en ga op de wc zitten. Ik had inmiddels gemeld dat mijn vliezen waren gebroken, maar achteraf begreep ik dat manlief dacht dat ik een geintje maakte. Nou dat was het niet, want toen ik eenmaal op de wc kwam, gutste het er uit. Okayyyyyyy de bevalling is begonnen dus. (Oja, het vruchtwater was helder) Direct had ik de eerste echte wee al te pakken en ik wist dus dat die dag ons kindje geboren zou worden. Hahaha aan de datum te zien zou het dus al een bijzonder kindje worden.

Om even het gegeven te laten zakken, ben ik maar gewoon met Lilian gaan douchen zoals beloofd. Ze heeft nog lekker op mijn buik onder de douche gestaan. Ik vond het wel een goed idee, want dan zou het kindje ff lekker goed indalen (hihihi waar je al niet aan denkt als je weeën hebt!). Manlief besloot maar meteen mijn moeder te bellen zodat zij alle tijd zou hebben Lilian op te halen. Zij was er met een half uurtje en wenste me nog succes en nam dochterlief mee. Gelukkig is Lilian echt helemaal weg van opa en oma, dus dat was geen probleem.
Onderwijl waren de weeën duidelijk aanwezig, maar nog niet heel regelmatig en heftig. Manlief heeft even de vk gebeld en zij beloofde met een uurtje te komen. Prima!

Nou ik ben op bed gaan zitten en heb de computer aangezet om nog ff wat te internetten (op bb, hyves en facebook ff iedereen in de waan laten dat er nog steeds 'niets aan de hand' was, maar ondertussen zat ik om de 5min een wee weg te puffen). Op een gegeven moment heb ik toch maar de computer uitgezet, want ik merkte dat ik mijn aandacht ff op de weeën moest vestigen. Iets later kwam de vk en zij was blij te horen dat alles zo vanzelf op gang was gekomen en voelde dat ik op dat moment 3cm ontsluiting had. Prima, ik was eigenlijk pas, vanaf het breken van de vliezen tot nu, 1,5 uurtjes bezig. Ze kon me geruststellen dat de kleine inderdaad die dag zou komen, maar ze kon me niet garanderen dat dat al om 15.00 uur zo was. Welja, dat maakte mij ook niet uit, als het maar gebeurde. Ik had eerder aangegeven dat ik graag op de baarkruk wilde bevallen. Zij had deze meegenomen, maar ze had het idee dat ik daar niet op terecht zou komen. Hahaha ik zei: prima, want dat zou betekenen dat het lekker snel gaat. Ook goed! Ze raadde me aan ff lekker te gaan douchen om de weeën goed op gang te houden en dan zou ze vanmiddag rond 15.00 uur terugkomen.

Lekker op een stoeltje leunende heb ik de douchebeurt van daarvoor nog maar een dunnentjes overgedaan, maar dan zonder Lilian. Nou ik kan je vertellen dat wij wee-opwekkend-water hebben! Heftig zeg. Ik wist al snel niet meer waar ik het moest zoeken. Met 15.00 uur in gedachten dat de vk terug zou komen, raakte ik best wel een beetje in paniek, want dít kon ik echt niet zolang volhouden! Manlief stond maar een beetje machteloos te kijken en begon inmiddels het baby-bedje al op te maken en de kruikjes aan het vullen. Hij zei tegen me: 'Jij bepaald wanneer ik de vk weer moet bellen!'. Ja juist, dat is precies het lastige, want ik wilde dat ze pas terugkwam als het persen nabij was, anders had het toch geen zin. Inmiddels was ik toch wel een beetje in een weeënstorm terecht gekomen en toen was de kous af. In één zucht riep ik: 'NU vk bellen, help me NU onder de douche vandaag, Ik voel NU al persdrang!'. Tijdens één van mijn vele continue weeën heeft manlief me nog iets afgedroogd en begeleid naar het bed. Inmiddels was de vk verwittigd en onderweg naar ons stulpje.
Op bed aangekomen werden de weeën iets draaglijker, maar de persdrang kwam echt heftig opzetten. De vk kwam binnen, zag en overwon: Enitam, je bent volledig ontsloten en je mag persen.

Om dit, nu alweer veel te lange, verhaal kort te maken: 13 minuten later was Muriël geboren! En dan hebben we nog rustig aangedaan, om zo min mogelijk schade aan mijn onderkantje te richten. Helaas is dat niet helemaal gelukt want ik had toch nog 5 hechtinkjes nodig.
Wat een mooie ervaring is het om zooo bewust te bevallen. We hebben namelijk in de kamer een grote passpiegel en die is aan de achterkant van mijn bed gezet, zodat ik alles zou mee kunnen kijken. Zo zag ik dus dat het hoofdje naar buiten kwam. Ik zag het hoofdje 'staan' (helse pijn en vreselijk tegennatuurlijk om dan te moeten puffen) en uiteindelijk zag ik het schoudertje komen en nog een schoudertje. Op dat moment heb ik mijn handen onder de oksels van mijn kind gelegd en het leven in geleid..........(ik voel de tranen nu nog opkomen om het onroerende moment). Manlief zag direct dat het een meisje was en ohhhhh wat was ik blij met een 2e dochter. Een geweldig mooie dochter die direct het leven omarmde door KEIHARD te gaan janken. Hahahaha wat is dat dan een mooi geluid. Van te voren hadden we al afgesproken dat ik de navelstreng zou doorknippen. Zo gezegd zo gedaan!

Samenvattend: een prachtige, heel bewust meegemaakte bevalling van een kerngezonde dochter in 3 uur en 13 minuten. Als je dan toch moet bevallen, doe het dan zoals ik het heb gedaan! hahaha

Nu is het grote genieten begonnen! Het grote genieten van ons prachtige gezinnetje. Wat een rijkdom, 2 meiden!

Zo zal ik gaan verhalen van mijn kraamweek, die verliep iets minder rooskleurig, maar dat horen jullie zo wel in een aparte blog. Ik wil namelijk dit bovenstaande prachtige epos niet vermengen met wrede bv-verhalen.

Kus aan jullie van een intens gelukkige Enitam en familie