Oh wat ga ik nu weer doen!
Ohhhh wat heb ik nou weer afgesproken!! Ik zal even de historie vertellen: ieder jaar doen we met onze vriendengroep mee aan diverse beachvolleybaltoernooien. Super gezellig, maar we gaan altijd voor de winst! Samen met 2 vriendinnen doe ik altijd mee met dames 2 tegen 2 op een best leuk niveau (voor de volleyballers onder ons: vergelijkbaar met de 1e klasse in de zaal). We doen dit beachcircuit dus met z’n drieën zodat een ieder ook wel eens een weekend vrij heeft. Vorig jaar zijn we in het circuit 3e geworden doordat we een aantal van die toernooien op ons naam hadden gezet. Echt gaaf dus. Dit jaar zouden we eis en wederdienende weer meedoen. Het liep even anders……
Zo bleek ik in augustus 2009 zwanger te zijn en inmiddels bevallen op 20 maart 2010. Dat was niet de enige kink in de kabel…….de andere 2 dames zijn nu ook zwanger. De ene verwacht haar baby op 2 augustus 2010 en die andere dame op 23 november 2010. Oja die laatste vriendin is zwanger geworden na 5xiui en 8x ivf. Echt geweldig! Zij verwacht trouwens in juni nog wel mee te kunnen doen met de toernooien. Desondanks snap je dat er niets van onze beachvolleybalplannen is terecht gekomen. We hebben dan ook besloten om niet voor de prijzen mee te gaan doen, maar dat we per weekend bekijken of en hoe we mee kunnen doen. Tot nu toe heb ik nog geen bal aangeraakt, maar dit weekend wordt het dus mooi weer, dus dacht ik samen met die vriendin wel te kunnen beachen op het Heerderstrand. Nu kan zij helaas niet.
Mijn broertje doet ook altijd mee met beachen, maar dan altijd samen met mijn man. Mijn man kan dit weekend niet omdat hij bij Lilian moet blijven (het is mama’s day out!) dus dacht ik dat hij mooi met mij mee kon doen. Het leek hem superleuk om met z’n zus mee te doen aan 2x2 mix.
Zo gezegd, zo gedaan: gisteravond heb ik ons online opgegeven. NU KAN IK DUS NIET MEER TERUG!
Ik ben stik zenuwachtig en heel bang dat ik na één wedstrijd niet meer op mijn poten kan staan…….laat staan dat ik ongeveer 8 wedstrijden moet ploeteren in het zware zand. Je moet wel bedenken dat ik sinds ik met 14wkn zwangerschap (ergens in september) ontzettende bandenpijn kreeg, ik niet meer gesport heb. Nu, met 10kg nog teveel aan het lijf, in de brandende zon, met de voeten in veel te mul zand, moet ik dus m’n stinkende best gaan doen met m’n broertje om zo’n veel te stuiterige bal over het veel te hoge net te krijgen en binnen de lijnen op de grond te smashen. Hmmmmm vraag me af of ik dat aankan.
Één voordeel: zondag ga ik met mijn vriendinnen naar de sauna, dus ik kan wel lekker bijkomen (als ik zondag mijn bed uit kan komen).
Ook is deze zaterdag een mooie opmaat voor het weekend in Ameland eind juni. Dan gaan we namelijk met die hele vriendengroep meedoen aan het beachtoernooi aldaar. Vet gaaf cool!! Dan doe ik samen met die vriendin mee aan 2x2 dames laag. We hebben ons dus een niveau laten degraderen omdat er anders niets overblijft van ons ego als we alles verliezen als zwangere en net-niet-meer-zwangere.
Nou dit was eigenlijk wat ik met jullie wilde delen. Niets over babies dit keer, maar een blog over het leven-na-de-zwangerschap.
Liefs Enitam
reacties (0)