Ons onzichtbaar kindje..
Mijn partner komt uit een omgeving waar eigenlijk alles maar schoneschijn moet zijn.
Over gevoelens praat je niet en alles wat een taboe is moet maar een taboe blijven
Ik ben echt totaal precies anders opgevoed en heb hele andere normen en waarde mee gekregen.
Gelukkig heeft mijn partner nog al de nodige patronen doorbroken.
Patronen die voor hem eigenlijk eerst heel normaal waren en veilig.
Maar helaas kan dan nog al is botsen met zijn familie die leeft zoals het hun mee gegeven is in de opvoeding.
Zijn zus ja weer denkt weer zo makkelijk over onze wens.
Na 2 weken toen de icsi was mislukt spoorde ze mn schoonmoeder aan om naar zn 'vreetschuur' restaurant te gaan
dat helemaal gericht is op kinderen, leuk voor haar kids.
Lees: een restaurant vol blije gezinnetjes...
En ze is ook van de opmerkingen van dat we onze wens alleen maar moesten delen in de familie..
En we kunnen ook adopteren...
Nou heb ik te vergeefs meerdere pogingen ook gedaan om haar aan het verstand te brengen dat als we zwanger zijn we nietop vakantie gaan. De rede ik ben 1 nog al dol op zitten in de zon en das niet zo verstandig dan en 2 ik moet er nie aan denken dat er dan iets mis gaat of wat dan ook we hebben voor de zwangerschap al genoeg zorgen.
En 3 we hebben genoeg kostens.
Nu hebben ze het financiel weer is minder.
Of wij komende zomer met hun ccaravan op vakantie willen en hem daar laten staan.
Ze konden geen stalling meer betalen of zoiets en op een camping kan je vaak achteraf je stallingsgeld betalen.
Op een kamping uiteraard die zij kiezen.
Ze vroeg het door de telefoon aan man lief.
Hij is behoorlijk teleur gesteld dat hij het weer moest uit leggen.
Samen hebben we er best verdriet van ons wens wordt gewoon nie eens gezien.
Het zijn steeds van die dingen waar ik mij meer en meer aan kan ergeren.
Laatst ging ze even vertellen dat ze bewust bleef roken tijdens de zwangerschap.
Ivm haar suiker zou het kindje groter zijn bij de geboorte en roken vertraagd het groeiproces.
Zucht..
reacties (0)