Schuldgevoel omdat ik er van uit gaat dat we niet zwanger zijn

We zitten nog lang in op het wachtbankje, pas volgende week zondag weten we meer..
De hele icsi behandeling was ik positief maar nu durf ik niet meer te hopen.
Men zegt wel positief blijven maar toch ik ben zo bang dat ik daardoor alleen maar meer pijn krijg te verwerken.
Door mijn manier van denken voel ik mij ook weer schuldig, alsof ik niet in mijn embryo geloof.
En als ik positief weer denk voel ik mij zo schuldig dat ik zo veel verwacht van ons embryotje.

Jaren geleden gingen we voor een kindje.
Zo wat elke maand was ik overtijd omdat mijn menstruatiecyclus niet goed op gang kwam nadat ik gestopt was met de pil.
Elke keer hadden we hoop en iedere keer hadden we de pijn..
De pijn van weer een negatieve zwangerschaps test de pijn dat ik maar niet ongesteld werd of wel een nieuwe kans bleef op zich wachten..
En zo ging het cirkeltje maar rond..

We hebben de MMM uitgesteld en daar hebben we ook helemaal geen spijt van maar daardoor hebben we wel heel lang moeten leven met pijn.
Sinds gisteren voel ik mij steeds boos..
Waarom wij waarom weer al die pijn??
We hebben genoeg mee gemaakt!!
Waarom moet dit er ook nog is bij komen??

En daar komt mijn schuld gevoel weer..
Want we moeten dank baar zijn met deze kans!!
We moeten al blij zijn dat er iets van ons is gaan groeien.
We moeten blij zijn dat het traject voor de punctie echt geweldig verlopen is..

En dat zijn we ook absoluut!!
T is alleen allemaal zo dubbel..

Zaterdag komt mn dinneke gezellig..
We gaan lekkere chocolade oreo taart maken..
Gisteren werd ik verblijd met een berichtje van Vriendin op mijn startpagina van Facebook.
Ze hadden er zelfs een fototje bij gedaan, mn middag kon nie meer stuk!!
Alleen er al naar kijken en de ingredienten oplezen gaf mij een gelukszalig gevoel..
Hopelijk kan ik door de gezellige dag en het lekkere gebak weer mij vrolijk voelen..
Even blij worden van chocolade en eventjes afleiding..

Misschien is dat het ook wel..
Vanaf vandaag ga ik weer werken, weer bezig zijn met mijn leven..
Even afleiding..