Aftellen, de laatste wachtweek in..

Volgnde week zondag mogen we pas testen..
Maar zaterdag 5 oktober is het de sterfdag van mijn vader.
Al weer 10 jaar geleden dat hij moest bezwijken aan de vreselijke ^%!@%^!@(~^)#@~&^^%~*!@*#~!@%%$#@! ziekte kanker..
Ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee.
Heb vele littekens op mijn hart maar deze is de ergste..
Toch hoop ik dat deze litteken de ergste blijft..
Dat er niet het litteken geen kinderen krijgen er bij komt.

Dus volgende week is het de 5de..
En of hij gaat de boeken in als dubbel !@#$%@$!!@$*~@!~^!%..
Of het wordt een dag met een heel mooi goud randje..

Helaas ontbreekt bij mij het gevoel van vertrouwen in ons vruchtje.
Dat doet mij pijn want natuurlijk heb ik vertrouwen in ons kindje!!
Maar ik ben bang dat mijn lichaam gefaald heeft..
Dat mijn eitje niet sterk genoeg was om met het zaad van manlief door te groeien.

Ik heb een paar dagen niet veel gevoeld..
Vanaf vanochtend een soort ongesteldsheidspijn in mn onderbuik.
Normaal heb ik dat in mijn onderrug maar dat zal ben ik bang wel volgen.

Ook beginnen nu echt de zenuwen.
Een beetje een misselijk gevoel..
Helaas blijft het kotsen boven de pot uit..

Vanavond gaan we lekker uiteten..
Vieren dat onze eerste uk een week in mijn buik zit..
Tja soms steek ik ook ff mijn kop in het zand...
Doe ik me voor dat ik echt zwanger ben..
Misschien naief maar aangezien dat ik dat nie veel in mijn leven ben geweest moet het er maar is van komen..
PPPFFFFFFFFFF