Gisteren onze eerste afspraak bij de gynaecoloog gehad. Voor ons allebei spannend en nieuw, dus hadden we besloten het over ons heen te laten komen. Aangekomen op de afdeling zag ik dat de afspraak met destebtreffende man vertraagd was met 25 minuten. Waarschijnlijk iets gewoons in die wereld, want dat lees ik hier vaker. Wat me direct opviel was de onpersoonlijke manier waarop de man zijn patienten naar binnen riep. Hij kwam niet even de wachtkamer oplopen om de volgende te halen. Nee, meneer opende zijn kantoor en schreeuwde de naam zonder zich te laten zien. Dat gaf al een vervelende eerste indruk.
En ja, toen was het onze beurt. Bij binnenkomst een hand, maar hij stoomde direct allerlei vragen op ons af, die hij vanaf zijn computer oplas. Geen woorden als: hé, vervelend dat jullie al lang wachten...' Een simpelweg praatje om iemand op zijn gemak te stellen. Natuurlijk, die man moet in zijn vak een zakelijke afstand houden, maar dit was echt harteloos. Na de vragenlijsten kreeg ik direct een inwndige echo. Daarop zag hij alles netjs liggen. Het was zelfs te zien dat ik mijn eisprong deze maand aan de linkerkant gehad heb. Na de echo gaf hij allerlei formulieren. Bij mij ziet het er goed uit, dus hij wil met mij niet te snel. Volgende afspraak zou wel over 6 weken kunnen. ''What?'' 6 weken..? Zo lang wachten? Manlief kreeg een potje en formulier mee, dan kunnen we bellen voor een afspraak voor een zaadonderzoek. En na een klein 15 minuten stonden we weer buiten. Allebei overdonderd.
Deze gynaecoloog was duidelijk tegen de klok aan het inwerken. We voelden ons een nummer. Wij waren een klein onderdeel in een grote massaproductie. Waar was de ruimte en tijd om vragen te stellen? Thuisgekomen kreeg ik een flinke huilbui. Dit voelde zo niet goed!
Vanmorgen vraag ik overplaatsing aan naar een andere gynacoloog van het ziekenhuis. Dat zal geen vraag zijn, maar een wil...
reacties (0)