Pijnlijke opmerkingen

Tot op heden kinderloos zijn, wat betekent dat in je dagelijks leven? Dat het een gemis is kan iedereen bedenken, maar als je er zelf niet mee te maken hebt (gehad), kun je je moeilijk voorstellen hoe het voelt. En dat blijkt maar weer als je je kwetsbaar opstelt en eerlijk antwoord geeft op de vraag als: hebben jullie nog geen kinderen?


Onlangs had ik mijn zus aan de telefoon en ik zei eerlijk: ‘Bij ons lukt het niet, dus we gaan binnenkort naar de dokter.’’ Hoewel ze begripvol reageerde heeft ze verder nooit meer gereageerd of vragen gesteld. Sterker nog: het lijkt of ze me de laatste tijd vermijd.


Vorige week een bezoekje gebracht aan mijn moeder. In de keuken, toen ze thee zette, gezegd dat we halverwege november naar de gynaecoloog gaan. Ze werd zichtbaar nerveus en reageerde haastig: ‘Ja, goed dan. Goed dan dat je dat doet’. En weg liep ze. Geen arm, geen knuffel, geen bemoedigende woorden.


Of gisteren nog, toen een collega, moeder van twee schatten van kindjes, op de thee kwam. Op de vraag: ‘En willen jullie het al?’ antwoordde ik dat het anders liep dan we hoopte, en we bezig zijn met medische vervolgstappen.‘Je moet er ook niet veel mee bezig zijn joh, door onbevangenheid heb ik twee kinderen gekregen hoor...’ Zonder dat ik het wilde schoot de opmerking als een peil scherp naar binnen.


En dan de veroordelingen die mensen snel met je willen delen over allerlei mogelijkheden die de medische wereld biedt. De meeste hebben wel iets gehoord over de mogelijkheden en hebben wel een mening over ‘hoever je mag gaan’. Vooral over IVF bestaan er veel verschillende meningen. Maar hallo, ongewilde kinderloosheid is veel meer dan een medische behandeling. Het is vaak een lange en moeizame weg van onderzoeken en behandelingen, van hoop en teleurstelling.


Nu ik typ voel ik weer tranen naar boven komen. Van boosheid en ongeduld. Ook van pijnlijke reacties van anderen. Ik bedoel, ga alsjeblieft met respect om met mijn gevoelens. Het is niet prettig om te merken dat mijn lichaam niet doe, wat ik zo graag wel wil hebben. En elke maand opnieuw de teleurstelling moeten verwerken omdat het wéér niet is gelukt.


Laten we wel voorop houden: Een kind neem je niet, maak je niet even met IVF, maar krijg je misschien!

164 x gelezen, 0

reacties (0)


  • chocolademonster

    Wederom, mooie en zeer wijze woorden!

  • Pluisje19

    Heel herkenbaar en ik kan zelf ook wel wat opmerkingen toevoegen aan het rijtje. Maar hetgeen dat ons het meeste pijn doet op het moment, is dat twee bevriende stellen die allebei onlangs hun eerste kindje hebben gekregen ons nu negeren. Blijkbaar denken ze dat ze ons kwetsen met het baby-geluk, ze weten volgens mij niet hoe ze ermee om moeten gaan. Het is en blijft pijnlijk en helaas, mensen die het niet kennen, zullen nooit weten hoe het voor ons voelt...

  • one wish

    Ik kan me niet in jouw situatie verplaatsen want heb het zelf niet meegemaakt, maar wel jullie wel heel veel sterkte in het medische traject wensen...

  • onze 2 wondertjes

    Ik was jouw leeftijd toen ik stopte met de pil... Het heeft mij 5 jaren geduurd, voordat ik gezegend werd met mijn eerste kindje. Ik kreeg ook vaak te horen, oohhh je hebt genoeg tijd enzo... Ik snap helemaal wat je bedoeld. En naarmate de jaren verstreken kreeg ik de opmerkingen, wil jij geen kinderen? Daarvoor heb ik een miskraam gehad (3 jaar waren we bezig) en toen kreeg ik de opmerking van een goede vriendin (toendertijd) 'Maar bij mij kan het ook mis gaan', ze was toen 5 maanden zwanger van haar 2e kind. Ik denk nu ik terugkijk dat mensen het soms echt goed bedoelen, maar niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Ze weten niet hoe wij intens verdrietig kunnen zijn. Die onzekerheid, je hoop die elke keer een deuk oploopt, etc. etc...

    Maar ook bij mij, hoe cliché het klinkt... Ik werd zwanger (alle drie keren) toen ik niet in de medische molen zat en even een pauzetje inlaste... In november 2009 kwam ik erachter dat ik zwanger was van mijn zoontje en in januari 2010 was de start van de eerste IVF gepland...

    Heel veel succes en have Faith...

  • butterfly2013

  • danika

    Helemaal waar en heel herkenbaar... ik vrees dat elke vrouw die problemen heeft (gehad) met zwanger worden deze voorbeelden herkent en iedereen zijn eigen trieste rijtje kan toevoegen helaas... vooral de opmerkingen dat je het moet loslaten en er teveel mee bezig bent... alsof we daar mee gestart zijn, dat is nou eenmaal door al het verdriet en teleurstelling gegroeid en niet de oorzaak....
    Voor naasten is het ook wel lastig, ik ben erg close met mijn moeder maar die heeft ook wel moeten leren hoe ze steunend kon reageren, daar kan wel onmacht bij zitten... maar van buitenstaanders is het helaas gewoon dommigheid die erg pijn kan doen... en daarom hebben we babybytes, toch?

  • Vogelmeisje

    meid je hebt zo gelijk en mensen die dit niet hebben meegemaakt dat ze via de MM verder moesten voor de kinderwens die begrijpen het gewoon echt niet is mijn ervaring. Je kan het ze uitleggen maar ze snappen het niet..want ik snapte het eerst ook niet, totdat ik er zelf in kwam. Loslaten en dan komt het wel.. dat is echt onzin. Hoeveel kids worden er niet geboren via de MM en dat is pas stressy. Meissie laat de tranen lopen, je moet het kwijt en probeer voor jezelf alvast een antwoord te vinden op dit soort vragen, zodat ze je hopelijk niet zo raken. Alhoewel dat moeilijk is dat snap ik.. want het raakt, punt. Maar als zij jou raken, mag je ook best rake opmerking terugzeggen.. juist om te laten weten dat het niet zo simpel is als men denkt..

  • missa

    Ontzettend herkenbaar meid, woord voor woord!!
    Delen is fijn, zo voelt t als je t deelt tenminste ... maar de reacties zijn lang niet altijd even tactisch of wat je zou willen horen.
    Scherm je dr een beetje voor af, voor zover als dat mogelijk is ... ze weten niet beter, gelukkig voor hen, maar helaas voor jou.
    Ik loop er ook vaak tegen aan hoor ... wennen doet t nooit, maar je leert wel dat je eigenlijk niet meer dan dat kan verwachten van veel ... des te specialer is het dan juist, als je iemand treft die t wel snapt en je steunt en naar je luistert!

  • mama.van.ivy

    Meid ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik heb dit ook jaren mee gemaakt. Had ook een partner die niks wou. Uit eindelijk is die relatie uit gegaan. Nu heb ik een nieuw e relatie en wel zwanger. Meid mensen die dit niet kennen weten niet waar ze over praten. Mensen om mij heen deden dat ook. Neem je tijd en ga neutraal de onderzoeken in. Een vooral praten met je partner over wat je dwars zit. S6 meid

  • ZijnMoedertje

    mijn broer en zijn vrouw zijn ook ontzettend lang bezig geweest om zwanger te kunnen raken.mijn broer heeft een ziekte waardoor het niet lukken wilde. ook bij de Gynaecoloog in behandeling , en gelukkig toch ook na jaren van inspanning is het toch op natuurlijke weg gelukt en hebben ze nu een prachtige zoon. Hopelijk toch een inspiratie voor jullie meid ! heeel veel sterkte !!

  • Ikhebjullielief

    Zo is het meid! Leef met je mee!

  • keesjes76

    Auw... Ik deel je pijn, meissie... Hier word een mens ook niet vrolijker van... Heeeeeeeele dikke knuffel van mij!!!

  • Sweetdreams2004