Test der testen

Ik heb in mijn leven al heel wat zwangerschapstesten versleten. Officieel is dit mijn 9de zwangerschap. Helaas heb ik ook heel wat tranen gelaten om onvervulde toekomst dromen, om oh zo prille en kwetsbare mini wezentjes die net zulke leuke kinderen hadden kunnen worden als mijn dochters. Sommige  van hen heb ik eerst nog levend op een echo gezien, sommige zijn altijd verborgen gebleven voor het menselijk oog, voor sommigen waren hun kansen twijffelachtig en heb ik een week gehoopt dat de volgende echo goed zou zijn.

Maar gelukkig ging er tussendoor dan weer een zwangerschap goed en werd ons leven verrijkt met weer een prachtige en unieke dochter.

Maar tussen al die zwangerschappen door heb ik ook weleens een schijnzwangerschap gehad. Meestal als ik een baby van een paar maanden had en nog nooit een menstruatie vanwege de borstvoeding. Ik meende van alles te voelen, overtuigd van getrappel ect. Op testen meende ik toch heeeel vaag een streepje te zien staan. Een keer dacht zelfs de huisarts mijn baarmoeder vergroot te voelen en lag ik een dag later bij de gynaecoloog in de stoel..Waar natuurlijk niets te zien was...Dat hielp, alle symptomen verdwenen.

Het lijkt wel alsof meer moeders dit ervaren maar het nooit delen. Achteraf schaam je je natuurlijk ook dood. Maar toen ook mijn schoonzusje met baby aan mij soortgelijke dingen begon te vertellen en ook zij ervan overtuigd was dat ze toch zwanger kon zijn en een negatieve test kon hebben, heb ik haar mijn hele verhaal verteld. Het hielp haar om het steeds te benadrukken, zij had gelukkig geen echo nodig.

Dan was ik ook kampioen in testen voor de NOD. Ach wie weet, weer een plasje waarna ik minstens een uur kneep met mn ogen terwijl ik de teststrook uit de cassete had gesloopt om m goed in het licht te kunnen houden. Ja t leek toch echt wat te zijn...waarna als ik ongesteld werd eerst nog hoop hield op een nestelingsbloeding. Pas als de sluizen van mijn baarmoeder volledig geopend werden accepteerde ik het. Dit gedrag moest maar eens over zijn besloot ik. Heeel erg vermoeiend voor mezelf en nog kostbaar ook.

En alsof ik het dit x ook gewoon zeker wist. Ik had mijn NOD bereikt zonder testen, fora lezen ect. Ik weet nog dat ik die bewuste ochtend wakker werd en zenuwachtig was. Zou ik ongesteld worden? Ik had wel vage buik en rugpijn die er bij zou kunnen passen. Het was een vrije dag en we hadden een uitstapje met t gezin op t programma staan, dus lang bleef ik er niet bij stil staan. Voor de zekerheid plakte ik een maandverbandje in mn onderbroek om vervolgens helemaal op te gaan in de dag. Enfin, er gebeurde niets, ook niet de dagen erna.

3 dagen overtijd, ik keek in de spiegel voor het douchen en dacht:'He, mijn kleinere borst lijkt wel weer even groot'. En eigenlijk was het geen verassing, ik had een soort rustig innerlijk besef. 

Vlak voor de dagelijkse gang naar t schoolplein toch maar ff gauw de Kruidvat in voor de beroemde 2 v 5 euro testen.

Thuis  gekomen deed ik de test, ff snel voor het naar bedje brengen van mn peuter. Nog nooit zag ik bij een eerste test zo snel de testlijn verschijnen. Een testlijn net zo donker als de controlelijn, zo kan het dus ook! Wat een gepruts was dan al dat getuur naar onzichtbare lijntjes. Zo kon het ook, en wat een effect heeft zo n lijn, alsof je emoties direct aan de wave beginnen. Ik ben zwanger☺☺☺