De dag ervoor

Morgen is het zover, mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog. Dit keer heb ik er bewust voor gekozen om niet al eerder te gaan kijken. 

Na deze afspraak zal mijn zwangerschap weer een nieuwe fase in gaan. Hopelijk een mooie. Heb ik morgen een foto van ons klein won dertje die we dan aan de zusjes kunnen laten zien. Of het wordt weer een fase van afscheid nemen. Hoe dan ook het wordt anders.

Het verborgen houden van het nieuws in een gezin met 3 dochters om je heen vond ik erg lastig. Zeker doordat ik zo beroerd ben geweest, mijn oudste dochter vroeg vaak bezorgd waarom ik steeds zo misselijk was.

Twee weken geleden  was ik met mijn middelste dochter aan het zwemmen. Onder de douche stond een stralende hoogzwangere mama. Mijn dochter die erg petit is, stond met haar grote kijkers ongenegeerd naar de buik te staren, zoals een kleuter dat mag doen. 'Mooi he schat' benoemde ik het maar even. Later in de kleedkamer vroeg ze me:'mama denk je nou echt niet dat er nog een keertje één baby in je buik kan groeien?'  Oh wat wilde ik het graag vertellen, maar ik kon het haar niet aan doen. Als t fout zou gaan is het verdriet te groot. 

Wat zal het leuk zijn om het straks te kunnen delen...

Het was weer een bewogen tijd. Tranen van  vreugde konden me soms zomaar overspoelen. Het besef van 'wauw' er komt waarschijnlijk gewoon nog een kindje, dat kindje groeit nu in mijn buik.  Ik genoot daardoor ook nog bewuster van de drie meiden. Kinderen zijn echt zo mooi en uniek. Maar tijdens een chaotische avondspits overspoelde juist twijffels mij, help straks nog een baby erbij ook.

Dan nog de momenten met bruinverlies of heftige krampen. Een nacht voelde het als zulke sterke persweeën dat ik in paniek mijn man wakker riep, het bleken gewoon mijn verstopte darmen te zijn die zich eindelijk besloten te legen.

Het eind van mijn eerste trimester loopt gelijk met het afronden van dit schooljaar. Ik ben nauw betrokken bij de school en ik hou van het gevoel van afronden dat ernu heerst. Het helpt me met aftellen..straks na de zomer bij de start van het nieuwe schooljaar zal ik echt als zwangere op het plein en in de klas staan. Ik ben er wel aan toe. Het grote geheim heeft ook zijn charme, maar ik wil hetstraks kunnen delen, een eerste pakje kopen, mijn buik zien groeien ect...Kortom heel veel zin om zwanger te zijn!

Hopelijk zien we morgen met eigen ogen het bewijs dat ik al een tijdje zwanger BEN.

Ik ga slapen,deze avond ben ik zeker nog in blijde verwachting, zowel de vreugde als de pijn heb ik al meegemaakt. Please, laat het morgen de vreugde zijn. Kom bij ons kleintje, we hebben een fantastisch warm gezin.......