Evaluatiegesprek mislukte ivf
Vandaag, twee weken nadat wij het slechte nieuws hebben gekregen uitbehandeld te zijn, hebben we een evaluatiegesprek met onze ivf arts gehad. Nogmaals hebben we alles besproken en hebben we de vragen die we nog hadden gesteld. Mijn vriend maakte uit de antwoorden van de arts op dat IUI mss toch nog wel een hele kleine kans is voor ons en hij wil die graag benutten. Ik zie dat eerlijk gezegd helemaal niet zitten (klinkt mss heel raar omdat mijn wens zo groot is) omdat de twee IUI pogingen die we hebben gedaan in het najaar vorig jaar zeer slopend waren (emotioneel gezien) en we eigenlijk in overleg met onze arts besloten hadden een punt te zetten achter IUI omdat het ons geen eerlijke kans meer bood. We zouden toendertijd 4 IUI's krijgen maar 2 konden helemaal niet doorgaan ivm vreemde reacties van mijn lichaam. Ik dacht dus echt dat dit een afgesloten hoofdstuk was en eind januari stonden mijn vriend en ik daar ook echt achter. Ik merkte vanmorgen heel goed aan mijn vriend dat hij onze situatie nog niet wil accepteren (hetgeen zeer begrijpelijk is) en daardoor nu alles wil aangrijpen, ook al zijn de kansen heel erg klein en niet reëel. Ik begrijp dit goed maar denk ook dat het tijd wordt voor ons om onszelf te gaan beschermen tegen nog meer teleurstellingen en te stoppen onszelf ijdele hoop te geven. Dit zal niet gemakkelijk worden want er zullen nog veel momenten komen dat we ons afvragen: hadden we niet nog dit of dat moeten proberen ? maar dat is iets wat je altijd houdt, lijkt me. Eerlijk gezegd ben ik momenteel echt uitgeput van dit jarenlange gevecht en moet ik niet denken aan weer zo'n ellendige IUI periode (met weer een hoge dosering hormonen, om de dag naar het ziekenhuis voor echocontrole, nog meer inwendige echo's en dan is het nog maar de vraag of ik überhaupt een eitje ga aanmaken). Ik kan moeilijk geloven dat het nu wel gaat lukken. De wonderen zijn de wereld nog niet uit maar wanneer moet je tegen jezelf zeggen: het is goed nu, het is genoeg geweest. Dit moment hebben wij al heel vaak verschoven maar ik voel aan mezelf dat de koek echt op is bij me, hoe moeilijk ik het ook vind om dit toe te geven. Ik schrijf dit nu wel allemaal zo nuchter op maar stiekem gaat er ook door mijn hoofd: we hebben nu al zoveel doorstaan, mss moeten we die IUI gewoon nog eens 2 x proberen of mss moeten we toch wel voor eiceldonatie gaan....ik weet het even allemaal niet meer en zou zo graag eens wat rust in mijn hoofd willen krijgen.
Nou meiden, dit is de stand van zaken bij ons. Ik weet dus even niet hoe we nu verder gaan en zal jullie op de hoogte houden.
Ik wil jullie weer bedanken voor jullie super steun en wens jullie allemaal een fijn weekend toe.
Veel liefs van mij
reacties (0)