6. Pauze in de grote stad

Heel even geen blog geplaatst omdat ik even genoot van een paar dagen weg met vrienden. (geen zorgen, we zijn met zn 3en weggeweest gewoon in een hotelletje en verder keurig aan de regels gehouden ;-) ) 

Zoals ik al eens eerder schreef zit ik voor mijn werk door het hele land. Verzin het maar en ik kom er (ongeveer). Dit betekent ook dat wanneer ik pauze heb, dit niet altijd op dezelfde plek heb. Leuk voor de afwisseling, gevaarlijk voor de portemonee. Zo had ik vorige week een ruime pauze in Utrecht. Dus ik denk ik zal eens een rondje door de stad gaan lopen. De storm Francis was uitgeraasd en het was droog. Kon ik mooi de beentjes even strekken. Ik had een uurtje voor de winkels gingen sluiten. Niet dat ik iets nodig had hoor, maar kijken is altijd even leuk. Ik kom in de stad aan en besluit naar een van mijn favoriete winkels te gaan. Casa! Wat hebben die een leuke spullen voor in huis. Ik kan daar echt wel een tijdje vertoeven. Oke, en met tassen vol naar huis gaan. Maar goed, ik ben aan het werk dus ik hou me in. Want kopen is slepen!

Ik vervolg mijn weg naar Casa en dan valt mijn oog op een andere winkel. Een winkel waar ik tot op heden zelden binnenkwam omdat het zo “gevoelig” lag. Ik denk dat jullie het wel raden. Ik loop langs Prenatal Boutique. Loop door Loop door hoor ik het engeltje links zeggen. Loop naar binnen Loop naar binnen hoor ik het duiveltje rechts. En laat mijn band met mijn duiveltje nou iets sterker zijn en ik daar sneller naar luister dan naar het engeltje… dus voor ik er erg in heb, heb ik een mandje schoongemaakt en sta ik in de prenatal. Oke M, je mag 1 knuffeltje kopen en dan ga je weer hoor ik het engeltje zeggen. Voelen jullie hem al aankomen? Engeltje heb ik een zetje gegeven en zo van mijn schouder af, geen zorgen, ik kom het engeltje vanzelf weer tegen.

Met een tas gevuld met een knuffeltje, negenmaandenboek (why? Want ik durf er voorlopig niet in te schrijven!!!), rompertjes en nog wat dingen verlaat ik de winkel. 1 knuffeltje… sure! Ik app mijn vriend en show hem de aankopen. Hij vindt alles even leuk en om mijn reactie op het negenmaandenboek moet hij lachen! Pfieuw gelukkig, ik ben niet voor gek verklaard! Ik zeg hem ook dat ondanks de angst voor weer een miskraam, ik dit keer een heel sterk en goed gevoel had bij iets kopen. Bij de vorige zwangerschap kocht ik kadootjes voor de familie om het bekend te maken en het voelde niet goed. Zou mijn lichaam het aanvoelen?

Nu mezelf wel voorgenomen dat ik niks meer koop voorlopig. Nog precies 1 week en 1 dag tot de eerste echo. 1 week en 1 dag… zijn maar 7 dagen en 16uur… zijn maar 184 uren… zijn… ach het kan zo voorbij zijn!!

Toch?