Emoties

‘Joh, anders neem je toch nog een kind! Gewoon, hup spiraal eruit en gaan met die banaan!’

Twee vriendinnen van mij hebben een jolige conversatie terwijl zij lichtelijk zwalkend door de alcohol voor mij uit lopen. Mijn hart voelt koud na deze laatste opmerking. Natuurlijk is het niet voor mij bedoeld en ja, ze zijn aangeschoten en melig. Er zitten heus geen kwade bedoelingen achter. Maar het doet mij toch pijn. Juist op dat moment. Die ochtend was ik ongesteld geworden. Een pijnlijke bevestiging dat ook ronde zes niet gelukt was. Het laatste wat ik wilde was daaraan herinnerd worden en al helemaal niet door zo’n rare opmerking. Alsof je kinderen ‘neemt’. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. Beiden waren super snel zwanger. Voor hun is het waarschijnlijk echt gewoon een kwestie van stoppen met anticonceptie en ‘gaan met die banaan’.

Ik vind de hele weg naar het zwanger worden niet leuk. Dat heb ik zojuist maar besloten. Waar sommige meiden opgewekt kunnen uitkijken naar die spannende periode van ‘proberen’, is dit voor mij als controlfreak met faalangst helemaal niet zo romantisch en opwindend. Flashbacks van het jaar 2013 waarin ik maand na maand teleurstellingen te verwerken kreeg, komen geregeld terug in mijn hoofd en in mijn dromen. Dagen tellen tot de eisprong. Dagen tellen ná de eisprong. Symptomen voelen of juist niet. Vrijen op de ‘juiste’ dagen. Hebben we goed gegokt? Hadden we niet toch nog die dag moeten vrijen? Opkomende buikpijn. PMS klachten. Wegblijven van bruinverlies of soms ineens heel vroeg al bruinverlies. En keer op keer weer die stomme menstruatie. Nee, na zes maanden vind ik het niet meer zo romantisch. Ja, natuurlijk wil ik nog steeds dolgraag een tweede kindje. Natuurlijk wil ik niets liever dan nog een keer zwanger raken (en blijven). Het doet soms gewoon letterlijk pijn als ik eraan denk.

Waar ik in 2013 heel ontspannen begon aan het zwanger worden- avontuur en dit pas later lichtelijk hysterische vormen begon aan te nemen, ging het deze keer juist andersom. Ik wilde zó graag nu wel snel(ler) zwanger raken, dat ik er alles aan had gedaan om zo gezond mogelijk te beginnen aan ronde 1. Ik downloadde een cyclus- app, zorgde er wel voor dat manlief en ik vaak genoeg vreeën en dronk geen druppel alcohol. Ja, nu zou het wel goedkomen! Dacht ik. Hoopte ik. Wenste ik. En naarmate de maanden voorbij gingen, werd ik steeds relaxter in dit tweede avontuur. Of ja, relaxter? Misschien meer afgestompt. Neutraal. Onverschillig. En ik weet dondersgoed dat ik dat doe uit zelfbescherming. En ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik die gevoelens blokkeer. Misschien doet het teveel pijn. Misschien maakt de onzekerheid mij wel gek. Misschien wil ik gewoon niet onder ogen zien dat er een mogelijkheid bestaat dat er iets niet goed is bij mij of bij mijn man. Misschien wil ik mij niet aanstellen voor de buitenwereld. Alles in het eerste jaar zwanger worden wordt nog beschouwd als ‘normaal’,  dus vind ik dat ik geen recht van spreken (klagen) heb.

Soms voel ik mij bijna egoïstisch wanneer ik te lang nadenk over deze tweede kinderwens. Waarom kan ik niet tevreden zijn met wat ik al heb? Nee, dat is het niet. Want ik ben zeker wel tevreden met wat ik heb. Ik ben zo ontzettend dankbaar voor onze zoon. Ik voel me soms wel schuldig naar mijn zoontje toe. Is hij niet goed genoeg? Nee, ook dat is natuurlijk niet waar. Ik weet gewoon niet wát het precies is dat ik moeilijk vind aan het toegeven aan mijn gevoelens. Wellicht heeft het jaar 2013 er wel zo erg ingehakt dat er blijvend iets in mij is veranderd. Misschien zijn die muren om mij heen weer een stukje dikker geworden.

Het liefst sluit ik mijzelf op in mijn eigen wereldje. Geen vrienden en kennissen om mij heen met blij babynieuws en zwangerschapsaankondigingen. Geen commentaar uit mijn omgeving. Ik wil niet meer horen dat het snel raak was. Ik wil niets meer lezen of zien over über vruchtbare paren. Het maakt mij vreselijk onzeker en angstig. En misschien moet ik ook maar eens tijd voor mijzelf nemen. Zonder man en kind even een flink stuk fietsen. Ergens uithuilen. Emoties los laten komen. En dan weer door naar ronde 7.

Liefs