Ik wens je

Dag lief kindje, 

Waar blijf je toch? Ik kan soms niet anders dan zo ontzettend naar je verlangen. En dat terwijl ik je nog niet eens ken. Ik weet niet hoe je eruit ziet, of je een jongen of meisje bent, hoe je voelt en ruikt. Maar toch mis ik je en verlang ik naar je. Ergens voel ik dat ik je al ken. Een onderdeel van mij en je vader. Een onderdeel van ons gezin. 

Je toekomstige grote broer zal heus heel lief met je spelen. Hij heeft zoveel speelgoed, dat wordt echt heus met je gedeeld. En samen knuffelen. Oke, er zal soms weleens ruzie zijn. Maar dat is normaal tussen broers en zussen. Daar leer je ook veel van. 

Ik kijk er zo naar uit. Het moment dat ik weet van jouw komst. Twee streepjes op een test. De spanning in je buik. Kriebels van verliefdheid en toch wat onzeker uitkijken naar de eerste echo. De eerste keer dat wij jou mogen bewonderen. Het wonder van zo dichtbij kunnen aanschouden, een knipperlichtje op een zwart-grijs scherm. Ik kijk zelfs uit naar die weken misselijkheid. Overal van moeten kokhalzen en je zo beroerd voelen dat je het soms even niet meer weet. Ondanks dat vervelende gevoel is het wel een bevestiging van jouw komst. Ook al geeft het geen garanties, het is een dagelijkse herinnering aan jou. 

Ik kijk er zo naar uit om het allereerste trapje te voelen. Het weten: je leeft! En je beweegt! Ik vond dat bij jouw grote broer zo magisch. Zo bijzonder. Ik kan het soms nog missen, ook al wordt hij over een paar maanden al twee. Lief kindje, ik wens dat ik je snel mag voelen. 

Die bollende buik. Er trots mee pronken in een strak shirt. Met het mooie weer van de laatste weken zie ik steeds meer zwangere vrouwen om mij heen. Allemaal prachtige buiken. Het voelt soms zo dubbel om dat te aanschouwen. Stuk voor stuk zijn het allemaal wonderen. Sommige mensen vinden dat misschien zweverig klinken, maar ik beschouw het echt als een wonder. Het doet mij meer en meer beseffen hoe intens ik naar je verlang. Naar het moment verlang dat ik jou mag dragen en jouw gewoel voel in mijn buik. En dat ik mijn buik trots vooruit steek. 

Je kamertje klaar maken. Met zorg en liefde alle spulletjes bij elkaar zoeken en kopen. Je eerste outfit klaarleggen en daar in die laatste weken van de zwangerschap zwijmelend naar kijken en aan ruiken. Je grote broer voorbereiden op jouw komst. Met hem boekjes lezen over het krijgen van een broertje of zusje. Genieten van de laatste momenten alleen met hem, momenten dat hij nog heel even mijn enige kind is. 

Lief kindje, ik kijk zelfs uit naar de bevalling. Ondanks het trauma dat ik opliep bij de bevalling van je grote broer. Ondanks dat het nooit een fijne herinnering wordt en ik er nog altijd niet graag aan terugdenk. De bevalling is nodig om jou ter wereld te helpen. En daar doe ik het voor. Ondanks dat ik je nog niet ken. Nog niet voel of ruik. Ondanks dat je nog mijn droom bent. Ik verlang naar bevallen van jou. 

Ik ben vandaag weer ongesteld geworden. Ik wist en voelde al dat jij nog niet bij me was. Maar ik hoop heel intens dat je snel een teken van leven geeft. Dat je snel bij mij komt. Je vader, je broer en ik, wij zijn er klaar voor. Klaar voor jou. Ik ken je nog niet. Ik voel je nog niet. Maar ik wens je. Lief kindje, ik wens je zo!