De vierde kans

Op een druilerige dag als vandaag zit ik het liefst met een grote kop thee op de bank. Dekentje, wat chocolaatjes en een heerlijke feel good movie. Nu gaat dat sinds de komst van zoonlief niet zo makkelijk meer en buiten dat moet ik gewoon werken. Dus zit ik nu in een lege kantoortuin (want, meivakantie) te werken terwijl ik de regendruppels tegen het raam zie slaan.

De rust op kantoor zorgt ook voor een momentje van bezinning. De afgelopen maanden was het rennen, vliegen, haasten. Geen tijd om ergens bij stil te staan en thuis was ik vooral druk met het op orde brengen van het huishouden en natuurlijk met het huiswerk voor de studie die ik doe. Mijn directe collega kreeg een nieuwe baan, dus het gat dat ontstond moest tijdelijk door mij worden opgevangen. Heerlijk, hoor, af en toe zo lekker druk. Zeker als je bezig bent met zwanger worden. Ik had nauwelijks tijd om stil te staan bij het berekenen van mijn eisprong, de dagen te tellen van de LF en voor het ik het wist was het weer NOD.

En zo zit je alweer in ronde vier. Ook ronde drie is niet gelukt, hoewel ik toch wel hoopvol was. Het was de eerste ronde waarbij ik niet ziek was en manlief ook niet. We zaten lekker in ons vel, hebben genoten van diverse leuke uitstapjes met het gezin en zoals gezegd had ik veel afleiding van mijn werk. Mijn eisprong kwam twee dagen eerder dan verwacht, dat kon ik merken aan mijn temperatuur, maar gelukkig hadden we rond die dagen genoeg gevreeën. Ongeveer een week na de eisprong voelde ik wat lichte klachten. Ergens had ik heel sterk het gevoel dat het weleens raak was. Ik sprak het niet uit, veel te bang om teveel hoop te krijgen. Ook manlief zei ineens, 5 dagen voor NOD: “volgens mij is het raak!”

Ondanks ons goede gevoel begon toch op dag 28 het bruinverlies en op dag 29 ongesteld. Het was een vreemde menstruatie. Erg heftig. Ik lag op de grond te spelen met zoonlief toen ik ineens een warme plek op mijn onderrug voelde. Toen ik opstond, lag er een plasje bloed op de grond en was mijn broek doorweekt. Een dag later ben ik weer zo ontzettend doorgelekt. Ik moet zeggen dat de krampen ook wel aanvoelde als lichte weeën en mijn bekkenbodem voelde ook beurs. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken, maar ik ben blij dat het nu na ruim 7 dagen eindelijk bijna voorbij lijkt te zijn.

Op naar ronde vier dus. Even de twijfel of ik voor ovulatietesten moest gaan. Hoewel mijn cyclus mooi regelmatig is, ben ik toch af en toe bang dat ik teveel afga op mijn lichamelijke klachten en daardoor de dag van de eisprong verkeerd inschat. Maar hoe dan ook, we vrijen regelmatig genoeg, dus wat is de toegevoegde waarde? Ergens maakt het mij onrustig dat wij nu alweer in ronde vier zitten. Het leeftijdsverschil tussen zoonlief en het toekomstig broertje/zusje wordt steeds groter. Aan de andere kant ben ik heel rustig eronder. Ach, ronde vier. De tijd gaat snel. Ik heb heerlijke afleiding door zoonlief. Ik geniet van het leven zoals het nu is.

Ik ben benieuwd hoe ik mij voel als ook deze ronde niet lukt. Ik hoop dat ik rustig kan blijven, dat ik positief kan blijven. En natuurlijk hoop ik gewoon dat deze ronde wél lukt! :)