Verlof

En zo ben je al bijna twee weken thuis aan het genieten van je verlof... Vrijdag 11 juli was mijn allerlaatste werkdag van het jaar 2014. Met dank aan een super aardige manager mag ik tot en met de feestdagen thuisblijven bij onze kleine man. Wekenlang heb ik er naar uitgekeken. De laatste paar weken telde ik de dagen, soms zelfs de uren af. Want zodra mijn verlof zou starten, zou ik ook volledig gaan genieten van de laatste weken van de zwangerschap. Zónder piepende werktelefoon, drammerige collega's en veel te veel e-mails.

De eerste dagen van mijn verlof begonnen goed. Het feestgedruis was in Nijmegen inmiddels losgebarsten voor de Vierdaagse feesten. Deze beginnen altijd al op zaterdag, terwijl de lopers pas op dinsdag starten. Normaal gesproken zijn manlief en ik bijna elke dag in de stad te vinden voor een drankje en een hapje. Dit jaar ging dat even wat anders. Door de bolle buik, de bekkenklachten én de warmte was ik niet zo mobiel. Een rondje stad was dan ook de enige activiteit die ik op een dag kon doen, daarna lag ik gebroken op de bank. En de dag erna had ik nodig om weer bij te komen. Dus dit jaar zijn we maar een paar keer de stad in gegaan. Toch was het erg gezellig en heb ik er zeker van genoten. Nog iets heel bijzonders mijn eerste verlofweek: vriendlief en ik zijn nu officieel geregistreerd partners van elkaar! Voelt heel goed om het nu officieel gemaakt te hebben! Daarna samen lekker uiteten geweest om het te vieren.

De tweede week van mijn verlof staat eigenlijk in het teken van twee dingen: de hitte doorkomen, en het nieuws over de vliegramp. Het voelt allemaal een beetje apart. Zo had ik mijn verlof niet voorgesteld. Ik wilde schoonmaken, opruimen, lekker in huis bezig zijn en alle babykleertjes wassen. Wegdromen over de kleine man, tijdschriftjes lezen op de bank met een kop thee en het boekje over de bevalling lezen. Door de hitte en de aanhoudende bekkenklachten, heb ik moeten accepteren dat dat even niet ging. Zwetend en plakkend en waterijsjes-etend op de bank met de gordijnen dicht. Zo kom ik de afgelopen week de dagen door. Niet ideaal, maar je past je aan. Lichamelijk merk ik ook dat de laatste weken zijn aangebroken. Gelukkig zijn de harde buiken echt een stuk minder, dus dat kwam echt grotendeels door het werk en 'te druk zijn'. Maar ik heb helaas genoeg andere klachten. Zeer pijnlijke heupen bijvoorbeeld wanneer ik wakker wordt. Veel bekkenpijn. Meer afscheiding en soms zelfs stukjes slijm (deeltjes van de slijmprop?). Soms wanneer ik een harde buik heb, is deze echt vervelend. Dan kan ik even niet praten en moet ik hem wegzuchten. Je voelt dan echt dat de baarmoeder naar beneden drukt. En tegenwoordig ook veel menstruatiekrampen. Ik weet dat het erbij hoort, ik maak me er ook niet druk om. Het is alleen wel vermoeiend met die hitte. Na zo'n flinke harde buik met kramp, breekt het zweet me uit. Ik leef erg mee met de vrouwen die tijdens deze omstandigheden moeten bevallen ;-).

Het klinkt allemaal best wel negatief als ik zo teruglees wat ik heb geschreven. Maar ik moet ook zeggen dat ik echt even twee mindere weken heb gehad fysiek. En mentaal was het ook afzien, want voor mijn gevoel dringt de tijd en moeten er nog duizend-en-een dingen gedaan worden in huis. Gelukkig helpt manlief mij goed, en neemt hij veel werk uit handen. Maar hij moet volgende week weer werken en dan ben ik alleen thuis. Hopelijk voel ik me dan fit genoeg om mijn nesteldrang te kunnen bevredigen :).

Afgelopen week ook nog naar de verloskundige geweest. De kleine man lag al iets ingedaald in het bekken (vandaar die pijnlijke steken down there). Verder was mijn buik weer goed gegroeid en mochten we weer naar een prachtig hartje luisteren. Ook hebben we al kort besproken wat ik verwacht tijdens de bevalling. En gisteravond ben ik naar de voorlichtingsbijeenkomst geweest over de bevalling, georganiseerd door de praktijk. Ineens kreeg ik het een beetje benauwd. Die bevalling, die komt wel erg dichtbij. We zitten echt in de laatste weken. Wow, wat gaat de tijd snel! Maar ook: wat ben ik nieuwsgierig naar ons ventje! Ik vind het spannend, maar ook leuk-spannend!

Hopelijk volgende week een iets positievere blog. Ik las op mijn weer-app dat het in ieder geval de komende dagen iets afkoelt en daar werd ik al heel blij van!

Liefs,

Pluisje