Groei maar, lieve jongen!

Dag lieve jongen,

Hier een berichtje van je mama. Inmiddels ben je bijna 23 weken in mijn buik. 23 mooie weken. Weken van misselijkheid en spugen, weken van onzekerheid. Weken van liefde, weken van vreugde. Al 23 heerlijke weken mag ik met jou doorbrengen.

Tegenwoordig begin ik je ritme te herkennen. Elke ochtend als ik wakker word, heel slaperig mijn ogen open doe, dan voel ik jou al lekker trappelen in mijn buik. Voor jou is de ochtend allang van start gegaan. Vaak moet ik me haasten naar het toilet, want die blaas is een leuke trampoline!

Overdag ga je liggen luieren, lijkt wel. Af en toe voel ik een draai, een schopje of een kriebel. Slaap maar, denk ik dan. Groei maar goed. Ik probeer op het werk wat rustiger aan te doen, hoewel ik dat af en toe wel moeilijk vind. Ik wil zo veel, maar mijn lichaam is druk bezig met jou. Hierdoor heb ik af en toe in de lunchpauze wanneer ik een wandeling maak, een harde buik. De wandelingen buiten worden daardoor ook steeds korter, maar dat geeft niet lieverd! Ik neem mijn rust voor jou.

Tegen het einde van de middag en voornamelijk de avond ben je lekker actief. Wat vind ik dat heerlijk! Schopjes, stompjes, gedraai. Rechtsboven in mijn buik zie je bolling. En plots linksonder een trapje. Soms probeer ik je bewegingen te filmen, maar het lijkt wel alsof je dat weet want je stopt abrupt! En net wanneer ik mijn telefoon weer weg leg, ga jij weer verder met je avondgymnastiek. Ook je vader vindt het super, hij legt steeds vaker zijn hand op mijn buik. En daar waar hij eerst zachte plopjes voelde, voelt hij nu ook hoe jouw kracht is toegenomen. 'Wow!', kan hij weleens verschrikt roepen. 'Doet dat geen pijn?'

Nee lieverd, je doet me (nog) geen pijn met je trapjes! Ik vind het heerlijk, die bevestiging van jou. Ik geniet er intens van. En ik zie mijn buik groeien met de dag. Het zorgt wel voor een jeukerige huid en ik probeer niet teveel te krabben. Lekker smeren dan maar. En hier reageer je ook steeds vaker op. Na een smeer-sessie ben je altijd even aanwezig.

En 's avonds voor het slapen is het echt ons momentje. Wanneer ik lekker tegen je vader aankruip en probeer de slaap te vatten, lijkt het wel alsof jij ook een lekker nestje in mijn buik wil maken. Vaak ben je dan nog even flink aan het draaien en duwen. Hoe lang je dat volhoudt, weet ik niet. Vaak val ik in slaap met je trapjes nog duidelijk voelbaar.

Vandaag ben ik gebeld door de verloskundige. In het overleg is besloten dat zij willen dat er nog een keer naar jou gekeken wordt naar aanleiding van de 20 weken echo. Je bent wat ze zeggen een grensgeval. Je beentjes zijn eigenlijk te kort. Maar verder was alles mooi op schema. En je ouders zijn ook niet groot. Maar het is protocol om nog een extra echo te maken. Gewoon uit voorzorg. En om in de gaten te houden of jij je eigen lijn blijft groeien en niet teveel achter gaat lopen.

Dus lieve jongen, ik ga nog meer rust nemen dan ik al deed. Nog vaker op de rem trappen. En ik ga duimen dat je aankomende dinsdag goed gegroeid bent. Dat je een heerlijke gezonde jongen mag zijn! En ook al ben je misschien wat klein, dat maakt ons niet uit, schat! Wij houden nu al zielsveel van je!

Liefs,

Je mama