Nestelen, nu al?

Dag lief kleintje!  Vandaag zit jij al ongeveer 19 weken en 5 dagen in mijn buik. Een bijzondere wetenschap en nog elke dag ben ik ontzettend dankbaar dat dit wonder ons is gegund. Elke dag houd ik meer van je en kijk ik uit naar je komst.

Deze week bereiken wij onze tweede mijlpaal. Na de 12 weken grens, komt nu de 20 weken grens in zicht. Wat fijn dat we al zo ver zijn gekomen, jij en ik! Inmiddels begint mijn buikje steeds sneller te groeien. Mijn lichaam verandert razendsnel en als ik in de spiegel kijk, zie ik nog maar vaag de contouren van mijn ‘oude’ lichaam. Ik vind het prachtig. De ronde vormen, de zachtheid in mijn gezicht. Het voelt heel moederlijk, heel natuurlijk. En die breder wordende heupen? Ach, ik weet dat dat nu gebeurt zodat jij er straks doorheen past. Bijzonder mooi hoe de natuur werkt.

Ook voel ik je steeds vaker en duidelijker trappelen. Voorheen waren het kriebeltjes en plopjes. Heel lief en zacht, net een klein vlindertje of luchtbelletjes. Nu voel ik steeds duidelijker je bewegingen. Het lijkt dan alsof je even lekker uitrekt, of een koprol maakt. Heerlijk, dat gevoel! Ik denk dat je graag met je voetjes naar beneden ligt, want ik krijg regelmatig in de avond wat trapjes richting blaas.

Afgelopen week was ook een bijzondere week. Doordat ik je steeds beter voel, probeer ik je ook van de buitenkant te voelen. Dan leg ik mijn hand snel op mijn blote buik als ik je weer voel zwemmen. Eerst voelde ik niets aan de buitenkant, dus toen ik vorige week automatisch mijn hand op mijn buik legde, verwachte ik ook nog niets. Samen met papa op de bank, was het ineens daar! Plop! Een trapje! Aan de buitenkant… toch? Of verbeelde ik het me nou?

Papa legt sindsdien regelmatig zijn warme hand op mijn buikje, nadat ik hem zeg dat jij beweegt. Meestal ben je dan abrupt stil. Alsof je papa nog lekker wil plagen. Alsof je wil zeggen: ik bepaal wanneer jullie mij voelen! Maar afgelopen weekend was je zó druk, dit moest papa echt wel kunnen voelen. Dus ik vroeg hem snel zijn warme handen weer op mijn buik te plaatsen. Wachten, nog meer wachten, en toen ineens: Plop! Plop, plop, plop … tegen  papa’s hand! Met grote, verbaasde ogen en een big smile keek hij me aan. Wat een geweldig moment was dat! En sinds dat moment wil papa ook steeds vaker weten of jij beweegt en voelt dan aan mijn buik. Net alsof het voor hem ook weer een stukje échter is geworden.

Afgelopen week werd ook duidelijk dat ik toch echt last begin te krijgen van nesteldrang. Normaal gesproken houd ik wel van een opgeruimd en schoon huis, maar ik ben ook vrij relaxt als niet alles op 1 dag af komt. En met de misselijke en vermoeide eerste 16 weken van de zwangerschap, vond ik het allang best als alles een beetje aan kant was en er af en toe gestofzuigd werd. Maar nu? Pff… ik heb al drie kastjes leeg getrokken om vervolgens uit te soppen en opnieuw in te delen. Alle losse rommeljes irriteren mij en moeten opgeruimd worden. De zolder staat mij zo tegen met alle dozen en spullen, dat moet toch netter kunnen? En die babykamer, zullen we daar dan gelijk maar mee beginnen? En nu ik toch bezig ben met dweilen, kan ik net zo goed gelijk de wc even soppen…en de badkamer.

Ik word soms moe van mezelf, lief kleintje. Want als ik dit nu al heb, hoe erg gaat het nog worden? Gelukkig weet ik mijzelf nog wel af te remmen, want harde buiken zijn niet fijn en bandenpijn is ook geen pretje. Dus ik neem mijn rust, ga ook lekker op de bank luieren en laat ook papa wat dingen overnemen. Maar o, wat vind ik het moeilijk. Het liefst heb ik alles al in orde. Gelukkig komen we er wel, in fases. Afgelopen weekend de zolder al aan kant gemaakt. Nu kan de logeerkamer naar zolder verhuisd worden, en daarna kunnen wij de logeerkamer omtoveren tot jouw kamertje!

Vrijdag ook nog een gesprek gehad met mijn leidinggevende over mijn verlof. Ik ga 6 weken van te voren met verlof en doordat ik er mijn vakantieverlof aan vast mag plakken, zal ik hoogst waarschijnlijk pas weer in januari 2015 beginnen met werken! En die thuiswerkdag? Ook daarvoor heb ik akkoord gekregen. Wat heerlijk dat dat nu geregeld is! Echt een opluchting en een stressfactor minder. Begin nu stiekem ook al een beetje met aftellen.. nog iets meer dan 13 weekjes werken! En daarna alleen maar tijd om mij voor te bereiden op jouw komst. Tijd voor jou en mij.. en opruimen, haha!

Lief klein ventje van ons. Wat houden wij al veel van jou! We zijn ontzettend nieuwsgierig naar je. Hoe je eruit ziet, hoe je klinkt en hoe je ruikt. Wat voor karakter je zal hebben. Donderdag mogen we weer even naar je kijken tijdens de 20 weken echo. Wel heel spannend, hopelijk ben je (zo ver ze kunnen zien) gezond! Want dat is toch wel het allerbelangrijkste!

En terwijl ik dit typ, kriebelt het enorm op mijn werkplek op te ruimen en opnieuw in te delen… oeps!

Liefs,

Mama