Ben jij het?

Dag lief kindje,

Al sinds kerst 2013 weten wij van jouw komst. Toen was je nog onvoorstelbaar klein, niet veel groter dan een rijstkorrel. Ondanks dat je toen nog zo klein was, was je al zo groots! Onze harten vervulden ons met liefde, zoveel liefde voor jou.

Spannende dagen en weken volgden. Zou je je goed vast houden? Zou je goed groeien? Blijf je bij ons? Elke keer stelden wij ons die vragen, soms hardop en soms in ons hoofd. Je bent zo ontzettend gewenst!

Elke week houd ik bij hoe groot je ongeveer bent, wat je allemaal hebt en kan. Elke week verder is weer een week dichterbij jou. Dat je nu al, hoe klein ook, aanwezig bent, is zeker duidelijk. Ik ben heel erg misselijk geweest en nu nog steeds. Mijn lichaam verandert en mijn hormonen gaan ook lekker op en neer. Maar dat geeft allemaal helemaal niets! Je vader haalt met liefde ’s ochtends voor mij een bakje yoghurt, zodat de ergste misselijkheid overgaat. Of hij zet mij op de bank met een kop thee en gaat zelf alles stofzuigen, omdat ik aangaf een beetje rugpijn te hebben. Hij zorgt zo goed voor ons!

Vorige week waren wij blij verrast toen wij jou zo mooi zagen bewegen op het beeldscherm. Wat een geweldig gevoel dat jij goed groeit! Het besef dat jij écht komt straks, begint steeds meer door te dringen.

Sinds een paar dagen gebeurt er iets bijzonders. Eerst dacht ik dat ik het me verbeelde. Later dacht ik dat het mijn darmen waren. Maar met mijn geschiedenis van darmproblemen, weet ik zeker dat ik dit nog nooit heb gevoeld.

Ik begin steeds meer te denken dat jij het bent. Dat ik je voel! Het is nog zo ontzettend vroeg, het kan toch haast niet! Maar dan voel ik dat kriebeltje weer, diep onderin mijn buik. Alsof er een klein vlindertje langs fladdert. Alsof iemand mij van binnen kriebelt of met een vinger langs mijn baarmoeder gaat.

Ik lig vaak op de bank of in bed met mijn hand op mijn onderbuik. Ik voel vanaf het weekend steeds duidelijker mijn baarmoeder. Als ik zachtjes druk boven mijn schaambot, voel ik een soort bal. En precies ter hoogte van die bal, voel ik zo nu en dan gekriebel. Het is zo zacht, zo teder en zo klein. Ik denk echt dat jij het bent, lief kindje!

Daarnet weer. Ik was lekker aan het werk, het was druk en met mijn hoofd zat ik helemaal verdiept in een belangrijke mail. En ineens, weer dat gekriebel! Mijn hart sloeg over. Ben jij dat, lief kindje van ons?

Groei nog maar goed. Wordt maar groter en sterker. Ik kan niet wachten totdat ik je overduidelijk voel, dat ik het met zekerheid durf te zeggen. Maar neem je tijd, neem alle tijd die jij nodig hebt.

Wij houden van je!

Liefs,

Pluisje