Mijn kerstwens

Op 29 september was het de eerste dag van mijn laatste menstruatie. Inmiddels dus bijna drie maanden geleden. Na een onzekere en verwarrende tijd de eerste weken na 'nod' van 1 november, had ik de hoop opgegeven en was ik rustig aan het wachten totdat mijn lichaam weer aan het werk zou gaan. Tussendoor, ergens eind november, heb ik nog een paar dagen licht (bruin)bloedverlies gehad. Verder geen noemenswaardige klachten. Geem buikpijn of hoofdpijn, dus het kon echt niet doorgaan voor een menstruatie, daar was het bloeden ook te licht voor.

Wel heb ik een periode redelijk positieve ovulatietesten gehad. Dit begon ook eind november. Bijna een week lang had ik een bijna even dikke streep op de ovu- test. Zelfs hier nog een foto van geplaatst. Een week later weer wat ovu-testen gedaan, omdat het vruchtbaar slijm bleef komen en gaan. Ook weer positieve testen gehad. Heel verwarrend. In het weekend na Sinterklaas had ik, volgens mij bijna zeker, een eisprong. Erg veel vruchtbaar slijm, veel zin om te vrijen, heftige steken bij mijn eierstokken en een gevoelige onderbuik. Dat weekend hebben wij onze kansen goed benut :-)!

Na dat weekend voelde ik ook duidelijk aan mijn lichaam dat mijn eisprong was geweest. Geen vruchtbaar slijm meer, een harde baarmoedermond, een warm lichaam (het gloeien), wat meer puistjes. Hoopgevend! Als het een goede eisprong was, en bij mijn vriend is ook alles ok down there, dan moet het toch niet kunnen missen....toch?

Inmiddels zit ongeveer op 10 dagen na mijn eisprong. Gisteren op 9 DPO had ik 's avonds ineens vreselijke ongesteldheidskrampen. Het trok helemaal door naar mijn benen. En ik zag een miniscuul klein veegje bruinverlies. Vandaag gloei ik nog steeds, mijn tempratuur is dus nog niet gezakt. Wel heb ik vandaag 1 x na het plassen weer bruin/roze slijm op het wcpapier aangetroffen. Daarnaast ben ik emotioneel, de tranen zitten hoog zeg maar en ook was ik nogal snel chaggie op het werk. Eigenlijk wijst alles erop dat ik een dezer dagen ongesteld wordt. Flink balen. En dubbel balen dat dit nu al de derde keer is dat het bruinverlies al ongeveer een week na de eisprong komt opzetten. Wel iets dat ik tegen de gynaecoloog zal zeggen in januari.

En toch... Toch blijf ik hopen... Als ik Google en de ervaringsverhalen mag geloven, dan kunnen die krampen van gisteren en het lichte bruinverlies van vandaag nog duiden op een innesteling. Daarnaast voel ik me erg emotioneel, heb ik al een paar dagen veel hartkloppingen en lig ik al 3 nachten achter elkaar lang wakker om vervolgens de volgende ochtend nauwelijks mijn ogen open te kunnen krijgen.

Een hoop signalen van mijn lichaam. En daardoor groeit natuurlijk ook weer de hoop. De hoop dat het toch tekenen zijn van een innesteling en geen menstruatie. De hoop op een zwangerschap. En hoe mooi zou het zijn, dat we met kerst 2013 weten dat we met kerst 2014 niet meer met zijn tweeën, maar met zijn drieën zijn...

Een zwangerschap, een kindje van ons... Dat is mijn kerstwens!