Ongepland zwanger

Dit is echt een moeilijke situatie!

Ik hoop dat mijn reactie je toch een gevoel van liefde mag geven voor je kindje waarmee j e al verbonden bent. Maar ook van liefde richting je partner. Probeer je in te leven dat hij ook erg geschrokken is. Mannen hebben meer tijd nodig om het te verwerken. En hij weet ook doordat jullie al kindjes mochten ontvangen, dat een kleine baby ook veel vreugde kan brengen in het gezin. Want het is altijd alzo geweest en zal altijd zo blijven: leven geeft vreugde, dood geeft verdriet.

Een abortus is niet meer terug te draaien..denk aan je!!!

Wat heftig meid! Maar geef hem de tijd... waarschijnlijk zegt hij deze dingen nu uit paniek en onmacht. Zijn gevoelens mogen er zijn, de manier hoe het nu brengt zijn alleen echt niet oké. Zelf zou ik m’n kind niet weg laten halen, dan vertrekt hij maar... maar misschien denkt hij er over 2 maanden wel anders over. Praat erover met een mediator, dat is zo goed voor je relatie! Dan kan je hierover praten maar komen er ongetwijfeld nog andere dingen aan het licht, want jullie relatie klinkt niet heel gezond ): Succes en heel veel sterkte deze periode.. ik zou willen dat ik je even een knuffel kon geven in deze bizarre tijd.♥️

Pfoe wat een heftige situatie zeg!

Mocht je besluiten om het kindje wel weg te halen komt het dan nog wel goed tussen jullie? Hij zet je nu voor een onmenselijke keuze zonder hier echt over te praten of te communiceren. Gaat dit niet voor altijd tussen jullie in staan, ook iets om in je besluit mee te nemen.

Ik zou kijken of jullie samen terecht kunnen bij een relatie therapeut of praktijk ondersteuner van de huisarts om in ieder geval tot een goede communicatie te komen en samen een gedegen beslissing te maken.

Jeetje wat naar...ik denk dat alles al wel gezegd is hieronder. Maar 1 ding, kies altijd voor jezelf en je kinderen. De angst dat je t niet zou redden met 4 kids is n slechte raadgever. Adem in, alles komt goed....

Als hij hierom wil gaan, was hij toch wel gegaan. Sorry is hard.

Heel veel sterkte!!

Wat een afschuwelijke situatie zit je in. Ik hoop zo voor je dat je man bij draait en jullie hier op een normale manier over in gesprek kunnen gaan, en dat jullie uiteindelijk allebei blij kunnen zijn met dit wondertje.. Heel veel sterkte

Als ik je verhaal lees komt deze vraag bij mij op..

Hoeveel houd hij van jou?!

Als dit een reden is om jou en jullie kinderen te verlaten vind ik dat echt erg.

Dit kindje zit er al en als jij besluit om het te houden en hij weggaat dan ben jij niet diegene die alles kapot maakt maar hij!!!!!!! Hij wil zijn verantwoording niet nemen.

Pak zijn koffer en zeg hem maar dat hij kan gaan. Zoals hij met je omgaat en je dwingt iets te doen wat je niet wil is niet acceptabel. Hierin moet jij ballen hebben en hem duidelijk laten weten dat abortus geen optie is ongeacht wat er gaat gebeuren.

Ik heb een jaar geleden voor dezelfde verscheurende keuze gestaan, alleen waren we wel schuldig aan het feit dat ik terug zwanger was door onvoorzichtig te zijn. Ik heb de test alleen gedaan en moest het even laten bezinken, omdat ik ook wist dat mijn partner dit niet wilde.

Een dag later heb ik het hem dan verteld en ook hij heeft toen niks meer tegen me gezegd en deed alsof er niks aan de hand was. Ik moest de keuze alleen maken.

Hij zou me niet verlaten, want daar heeft hij me nooit iets over gezegd maar toch was ik bang dat hij dat wel zou doen omdat ons 3de kindje ook al een ongelukje was en toen heb ik wel voor mijn kindje gekozen. Dat kindje kon er niet aan doen dat wij onze verantwoordelijkheid niet hadden genomen om het te voorkomen.

Ik wilde mijn gezin en partner ook niet verliezen en mijn partner wilde er niet over praten, dus heb ik vorig jaar toch afscheid genomen van mijn 4de kindje. De ingreep heb ik volledig alleen gedaan en eigenlijk op automatische piloot ik wilde toen geen enkele emotie voelen, want ik ging in tegen mijn eigen gevoel. Ik heb daarna geprobeerd te doen zoals mijn partner dat er niks gebeurd was en ging gewoon verder met mijn leven alle dat probeerde ik toch, maar begin van dit jaar werd ik toch geconfronteerd met mijn gevoelens die ik toen niet onder ogen wou zien. Ik heb na de ingreep dikwijls huilbuien en angstaanvallen gehad en kon hiervoor niet met mijn partner terecht. Toen ik hem er toch over sprak en na lang aandringen zei hij mij dat hij het er ook moeilijk mee had en er niet meer over wilde praten omdat hij achteraf bekeken toch ook liever dat kindje had gehouden en toen brak mijn hart helemaal.

Het is nu meer dan 1 jaar geleden en ik heb het er nog steeds moeilijk mee met wat ik gedaan heb. Mijn partner is daardoor niet korter naar mij toe gekomen, hij houd zich nog steeds bezig met zichzelf en ik met alles om het gezinsleven draaiende te houden. De angstaanvallen zijn veel minder, maar een baby horen huilen of een zwangere vrouw zien doet nog steeds pijn en brengt dikwijls die emoties terug naar boven.

Als ik er naar terug kijk is de enigste fout die ik heb gemaakt, dat ik hem niet verplicht heb om samen met mij heel openlijk te praten over dit en naar oplossing te zoek, dan had mijn kindje er waarschijnlijk toen wel geweest.

Blijf met hem praten hoe moeilijk ook of ga samen met iemand praten om alles duidelijk te stellen. Dat hij dit zegt is mss ook maar een eerst schrik reactie. Het gesprek in de abortuskliniek heeft het leven van mijn de 3de kindje toen gered, maar omdat ik de 4de keer alleen was heb ik mijn gevoel opzij geschoven en dat is een pijn dat ik de rest van mijn leven ga meedragen.

Ik snap wat je zegt: wat je ook kiest je lijkt altijd verliezer. Ik heb me pas echt verliezer gevoeld met het verlies van mijn 4de kindje.

Ik wens je veel moed en succes voor jullie beide en hopelijk vinden jullie samen de weg. Als je wil praten, mag je me altijd een berichtje sturen.

Wat lastig. Want er komt ook nog een praktische kant bij kijken.

Roepen dat je bij deze man weg moet gaan, terwijl je al 3 kinderen hebt en niet eens werkt. En dan een 4e op komst, dat is ook alles behalve ideaal en ook dat word echt rete zwaar. Wat een moeilijke situatie. Alleen jullie kunnen kiezen welk pad jullie gaan bewandelen.

Alleen ik zelf, alleenstaande met maar 2 kinderen, alles echt alleen doen - werken, het huishouden draaiende houden, kinderen naar sport en feestjes alles wat er bij komt kijken... pff ik vind het met 2 al heftig en alles behalve ideaal. Laat staan met 4 en dan moet je ook nog in deze tijd aan een baan zien te komen als je er daadwerkelijk alleen voor komt te staan..

Ook iets om echt goed over na te denken.

Er zijn twee volwassen mensen die sex hebben gehad en van sex kan je een baby verwachten veilig of niet niks is betrouwbaar.Reactie van je man vind ik een beetje vreemd is jullie relatie al niet gedoemd.Krijg jij spijt als je het gaat weghalen of ga je hem een plezier doen en jij in de knoop komt te zitten.Ben bijna 15 jaar bij mijn man mijn geluk en leven maar als hij mij de keus zou geven dan zal ik zeggen ga

Jeetje wat heftig allemaal en wat moet dit zwaar zijn. Wel vind ik dat jou partner jou schandalig behandelt. Ik zou m ijjn zelf afvragen of je nog met zo man wilt zijn? Bedoel als zoiets gebeurd hoor je hier samen mee om te gaan en niet je partner te chanteren!

Ik vraag me af of je relatie ooit weer hetzelfde word als je Abortus doet. Na alles wat hij heeft gezegd lijkt me dat bijna onmogelijk. Moeilijk, Moeilijk.

Een kennis van ons kregen ook een kind die niet gepland was. Van abortus was toen geen sprake, maar na 30 jaar was juist dat kindje die (niet gewild was) besloot te zorgen voor haar ouders en de enige die altijd bij ze is en helpt met alles. Soms zitten hele goede dingen schuil in dingen die onjuist lijken.

Ik begrijp heel goed hoe het over komt.

Maar ik heb mezelf echt niet zitten insimineren met zijn zaad uit het condoom in het toilet ofzo hoor.

Ik stond Niet achter zijn vasectomie en dat wist hij.

Maar het was zijn keuze - zijn lijf.

Ook wist ik dat als er een "ongelukje" zou gebeuren, hij zal willen dat ik abortus zal laten plegen.

Dat wetende ga je het dan toch niet plannen.

Maar misschien is dat voor mij heel vanzelfsprekend.

Tuurlijk hoopte ik dat ik tot zijn vasectomie had plaats gevonden nog tot hem door ook dringen om het uit te stellen. Maar ik ging echt niet beuwst mezelf bezwangeren met zijn zaad.

In je vorige blog van vorige maand, sprak je duidelijk je wens voor nog een 4e kindje uit en dat je niet wilde dat je man een vasectomie zou doen. Wel heel toevallig dat je nu toch ineens zwanger bent. Hoop echt dat het niet gepland was en het per ongeluk is gebeurt, anders is deze situatie nog zuurder voor het het hele gezin en jullie relatie.

De keuze gaat ten koste van je man of je ongeboren kindje. Vreselijk. Hoop dat jullie eruit komen.

Oi, moeilijk zeg. Doe niks waar je ooit spijt zou kunnen krijgen. Ga in gesprek met vk of met huisarts, desnoods je moeder, vriendien.

Hij wil het niet?! Bizaar, het was toch zijn sperma, kan een beetje verantwoordelijk tonen. Verschrikkelijk zijn zo'n mannen. Tenzij zie ik het verkeerd?

Sterkte zowel voor jou als je man.

Oh wat vreselijk zeg dat je man zo reageerd maar ik denk dat je hem ook even de tijd moet geven om laten bezinken mannen reageren vaak zo bot kunnen hun emoties niet kwijt, maar zeg ook hoe jij je voelt doe niet zo maar abortus hier ga echt spijt van krijgen als je er niet achterstaat zeg ook tegen je man dat je geen abortus kan dat dit kindje ook mag zijn dat we samen voor gaan hoop echt dat goed komt tussen jullie dat je man bij draait . Maar doe geen dingen waar jij later spijt van krijg wat je voor hem heb gedaan.

Oh wauw wat heftig! Ik heb geen oplossing, ik heb geen ervaring hiermee. Wil eigenlijk alleen sterkte zeggen!!

Het is allemaal te toevallig dat je nog geen maand terug een blog plaats over je man die een ingreep wil en jij die babykriebels hebt voor nr4. Het lijkt wel gepland. Door jullie niet goed te beschermen moet jij een keus maken waar bij elke keus slachtoffers zijn. Heel triest😔

Wat een herkenbare verschrikkelijke situatie. Hier hetzelfde meegemaakt. Man wilde absoluut geen 3e. Toch was ik zwanger. Hij wilde ook een abortus, zou bij ons weggaan, ik zou onze 2 andere kinderen hun vader afnemen. Ik heb echt van alles naar m’n hoofd gekregen.

Ik heb voor mijn kindje gekozen. Heb hierdoor wel heel de zwangerschap alleen moeten doen. Zelfs het kiezen van de naam. Ook gaf hij aan niet te weten of hij ooit van dit kindje kon houden omdat hij geen kinderen meer wilde.

Ik kan je vertellen het was echt heel eenzaam. De hele zwangerschap. Tsja en toen het een meisje bleek te zijn deed ie nog een snap naar achter.

Inmiddels is ze bijna 2. Hij vindt het nog steeds zwaar. Maar houden doet ie zielsveel van haar. Ik moet zeggen dat haar babytijd eenzaam en zwaar was omdat ik alles alleen moest doen. Nachtvoedingen verzorging en dan natuurlijk nog de 2 oudere kids.

Lang verhaal maar wil je aangeven dat je moet doen wat jij wilt of er samen rustig over praten. Mocht je meer over mijn situatie willen weten stuur me gerust een berichtje.

Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe!!

Ja, ik moet toegeven dat ik dom ben geweest.

Ik heb meerdere malen voorstel om een spiraal te laten plaatsen of de pil desnoods weer te gaan slikken, totdat hij zijn vasectomie heeft ondergaan.

Maar dit wilde hij niet, omdat mijn gedrag erg word beïnvloed door hormonen. En bij de koperspiraal en de mini pil was ik constant ongesteld. Elke dag.

Maar eigenlijk had ik gewoon moet zeggen, zolang jij niet geholpen bent ga ik aan de pil of een andere anticonceptie.

Mijn man geeft wel aan dat hij zich voor het blok gezet voelt.

Want hij wilde geen vierde. En nu ben ik zwanger. Dus moet het weg. Hij begrijpt het probleem niet. Het was van tevoren al duidelijk.

Als je man je deze keuze geeft, abortus of hij is weg, dan dus weg bij hem. Dat is geen manier van met elkaar omgaan. Sterkte

oo wat een lastige situatie! heel veel sterkte! Probeer ook echt bij jezelf te blijven ook al zal dat zo moeilijk zijn nu.

Moeilijke situatie. Wij zitten niet in deze relatie ej kunnen niet oordelen. Maar zo je verhaal. Ik snap je man ergens wel. Die denkt waarschijnlijk dat hij erin is geluisd. Wat ik snap,ergens ook mijn gedachte en van vele met mij. Dus dat hij dat denkt is niet zo raar. Alleen jij weet dat. Wel vind ik jullie allebei dom om voor deze anticonceptie te gaan. Want wie is nu uiteindelijk de dupe? De kindjes die jullie nu al hebben. Daar hebben jullie allebei de verantwoordelijkheid voor. Dan laat je toch zoiets niet gebeuren?

Want jij hebt toch diep van binnen ook wel geweten dat deze anticonceptie niet waterdicht was?? Je zit op een babyforum waar iedere dag wel een dergelijke vraag wordt gesteld. Gun je man de tijd om aan het idee te wennen,en praat veel met elkaar. Ik hoop voor je kindjes dat hij bij zal draaien.

Voor sommige,heel makkelijk om de man direct zo slecht af te schilderen. Dit is maar 1 kant van het verhaal. Er zal echt ook nog wel een andere kant zijn.

Wat een ontzettend nare en moeilijke situatie voor je! Ik hoop dat je man snel tot inkeer komt en je gaat steunen, je hebt het zwaar genoeg met 3 kleine kinderen en een zwangerschap. Ik geloof niet dat je er ooit spijt van gaat krijgen als je je kindje houdt. Dan zal je er de kracht voor krijgen om voor jullie 4 kinderen te zorgen. Zijn er mensen in je omgeving waar je op terug kan vallen?

Heel veel sterkte, ik bid voor je.

Als je man je deze keuze geeft, abortus of hij is weg, dan dus weg bij hem. Dat is geen manier van met elkaar omgaan. Sterkte

Ik hoop dat jullie er samen goed uitkomen!

Jullie hebben met je volle verstand seks gehad en dan heb je altijd een kans om zwanger te raken! Dat zou je man ook moeten weten! Ik denk dat hij het nog moet verwerken! Sorry dat je in deze situatie zit en snap jou ook helemaal!

Weet je ook waarom hij absoluut niet wilt? Praat er met elkaar over! Jullie moeten hier toch uit gaan komen. Het zou zonde zijn om uit elkaar te gaan met al 3 kindjes! Veel sterkte en zeg ook wat je hart je zegt!

De situatie is nu dat je zwanger bent en hoe vervelend de situatie ook is. Als je het laat weghalen, dan neem.je het hem ook kwalijk en dan gaat de relatie ook fout. Echter heb je dan geen kindje en geen partner meer. Ik zou hoe dan ook voor mijn kind kiezen en hopen dat je partner bijdraait.

Lieverd, stel je kiest voor abortus. Ga jij dit jezelf en hem ooit kunnen vergeven? Gaat jullie relatie weer hetzelfde zijn als wat het was voor dit dilemma? Eerlijk, ik denk het niet. Ik denk dat dit jullie gaat opbreken. En wellicht gebeurt dat ook met dit kindje erbij, maar dan kun jij jezelf wel recht in de spiegel aankijken en weet jij diep in je hart dat je het juiste hebt gedaan door te kiezen voor het leven.

Heel veel sterkte, deze keus kan alleen jij maken. Ik wens je de wijsheid die je nodig hebt 🍀

Het klinkt alsof er een professional nodig is

A) om jullie te helpen om hier rustig over in gesprek te gaan

B) om de keuze te maken of dit kindje blijft

C) om voor jou de keuze te maken of je in deze relatie wil blijven.

Bovenstaande gaan anders teveel door elkaar heen lopen en dat maakt het zoveel ingewikkelder. Het klinkt niet alsof jullie hier samen uit komen. Ik zou de huisarts inschakelen en daar informeren naar een instantie die hier hulp bij kan bieden.

Lekker brutaal dat sommigen roepen dat ze hem misschien wel erin geluisd heeft, belachelijk.

Van wie mag ik de glazenbol ook even lenen? Interessant te lezen dat sommigen hier denken te weten hoe het is gegaan en dan maar één van beide partners de 'schuld' geven van zwanger worden. Nou, voor die dames die dát nog niet helemaal snappen, zwanger worden doe je samen, ja echt! De afspraken waren wellicht niet zo handig, maar ja, als je echt niet wilt, dan moet je gewoon geen seks hebben totdat je geholpen bent. Want ja, voorbehoedsmiddelen zijn nu eenmaal niet waterdicht. En verdere conclusies kunnen we hier niet trekken, want we kennen noch haar, noch haar partner.

En dat maakt ook dat ze samen verantwoordelijk zijn voor de gevolgen. Er zijn maar 3 keuze mogelijkheden, of ze dragen die verantwoording samen, of zij alleen en hij niet, of allebei niet. En alle 3 de keuzes hebben gevolgen, de eerste keuze zou de beste zijn, maar als dat niet gaat, dan hoop ik toch dat je voor het leven kiest, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Maar als je niet achter een abortus staat, zal dit altijd tussen jullie in staan, en onderschat de gevolgen niet. Wens je heel veel sterkte!

Kom op, ik heb hem niet erin geluisd. Ik wist inderdaad dat hij geen kind meer wil en dat hij bij een "ongelukje" abortus zou willen. Dus ik ga echt niet bewust in deze situatie zitten zo net voor de feestdagen.

Ik twijfel ook nog steeds heel erg. Ik zie niet hoe ik het alleen kan redden met vier kleine kinderen.

En ondanks dat mijn man zegt wat hij zegt en het mij enorm raakt, hou ik wel van hem.

En dan heb je abortus gedaan en gaat de relatie alsnog kapot. Ben je alles kwijt ... want dit lijkt me geen gezonde relatie

wie is dan belangrijker; kind of man?

Je kindje in je buik is er nu. Laat je niet manipuleren door hem, Marley. Want dat is wat hij doet door te dreigen dat hij weggaat als je het kindje niet laat weghalen. Hou voet bij stuk en als hij weg wil gaan, moet hij dat vooral doen. Ik vind het echt heel erg voor je dat hij zo doet tegen je!! Als ik jou was , zou ik niets meer erover zeggen. Hij weet hoe je erin staat en hij kan nu zelf de keuze maken om in alle liefde bij jullie te blijven of om weg te gaan.

Voor je kindjes gaan meis fuck it als hij het niet wilt.

Dan rot je maar op het spijt me.. het is een leven.

Had ie zijn ... maar niet bij je naar binnen moeten steken. Wat word ik hier kwaad om.

Kies voor jezelf want met de dingen die hij zegt over het kindje.. je weet wat er van sex kan komen he

Hij verlaat jou en de kinderen als je het weg laat halen? Ik zou het wel weten. De dagen bijhouden en de rest met condoom is niet een veilig genoeg anticonceptie methode, maar die keuze heb je samen gemaakt. Hij is dus net zo goed verantwoordelijk. Als je het weg laat halen dan kan je enorm spijt krijgen, en het hem het de rest van je leven verwijten. Wellicht is hij nu gewoon bang en onzeker en daarom boos. Ga er met hem over praten, op een rustige wijze, zonder te schreeuwen. Luister naar zijn angsten en bespreek de jouwe. Stel hem gerust. Hier samen uitkomen is de enige oplossing. Want waarom zou je bij iemand willen zijn die je dreigt te verlaten als je het kindje houdt? Dan is de relatie allang verloren.

goh, geeft hij zo makkelijk zijn drie andere kinderen opgeeft klinkt heel bizar. Hoe ziet hij dat voor zich??! Hop kinderen weg?

Wat een lastige sittuatie, erg vervelend hoe je man reageert ook, ik kan me wel voorstellen dat hii baalt etc, als je niet meer wilt en het gebeurt is ook lastig, maar zulke uitspraken zijn wel erg heftig. Hopelijk komen jullie samen eruit.

Stel je man zou efht weg gaan zie het dan zitten met 4 kleintjes alleen?? Zoubdat het waard zijn? Maarja een kleintje opgeven voor een ander is dat het wel waard ook?? Hoop echt dat jullie samen er uit komen, met dit kleintje erbij. Veel sterkte de aankomende tijd. En laat ie niet gek maken door die mensen hier die denken dat je hem er in luist of wat dan ook.

Jee, als ik het zo lees is jullie relatie al over. Met of zonder vierde kind.

Ik heb gelukkig geen ervaring met zulke situaties, maar ik wil je sterkte en wijsheid wensen 🍀