In tien stappen zindelijk

Extra lange blog. Bereid je voor :)

17 augustus 2012

Voor mijn lieve jongen,

Vandaag de dag dat we jou je eigen kleine wcbril hebben laten zien. Een groene met een leuk printje. Gelijk hebben we hem geintroduceert. Zoveel hebben we je erover verteld, filmpjes laten zien en zelfs voorgedaan. Zovaak volgde je ons naar dat 'geheime' kamertje. Dat kamertje wat niet open kan als iemand binnen is. Wat gebeurd daar? Maar vandaag ging het voor het eerst echt beginnen. Jij mag erop. Supertrots zijn papa en ik als we je erop zien. Je zat er een half uur op en toen moest je drukken. 'Mama?' vroeg je bang. Wat gaat er gebeuren, dacht je zeker. Ik heb geen broek aan! 'Doe maar schat, hier moet de poep.' Verward keek je me aan. 'Mama!' nog een laatste poging, maar volhouden kon niet meer. Plons! 'Jeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeejjj!!!!!' riep ik luid en klapte als een klein kind in mijn handen. Super super super trots!! De angstige blik verdween uit je gezicht. Mama was blij, dat is een goed teken. Gelijk kwam het hele stickervel jouw kant op. 'Kies er maar 1 uit.' En dat deed je gelijk. Na je luier weer aangedaan te hebben, rende je naar papa. 'Jeeeeeej! Poep! Pappaaaaa! Titter (sticker)!' en liet vol trots je handje zien. 'Echt waar??! Oh lieferd, wat knap!'

Vandaag kon mijn lach niet meer ophouden. Ik werd gebeld door de moeder van het driejarig kind waar ik een maand geleden langs geweest was. De familie was en is gevlucht en wonen in één van de studentenwoningen. Ze zaten er al drie maanden toen ik langs kwam. Kleine man was half zindelijk toen hij nog thuis woonde, dat wil volgens haar zeggen dat hij geen luier aanhad, maar wel dagelijks grote en kleine ongelukjes deed. Sinds de 'verhuizing' is de luier weer aan en heeft het kind een soort angst gekregen, wat begrijpelijk is. Moeder gaf aan dat ze het jammer en veelste duur vond dat haar jongen nog in de luiers zat. Rondkomen kon ze amper. Ik legde mijn manier voor, ging twee dagen op en neer voor het jongetje (moeder wist niet hoe ze ermee om moest gaan) en wenste haar toen veel succes. Ze mocht me altijd bellen. Vandaag het mooie nieuws; haar zoon is zindelijk! Trotse moeder aan de telefoon die me hartelijk bedankte. De manier van belonen ipv straffen is alweer gelukt! Super.

Deze blog vandaag omdat de 6 moeders van hun kinderen me hartelijk bedankten (4 kids van de familie, 2 van buitenaf). Ook hier op BB heb ik drie keer een berichtje gekregen. Ze vroegen me, nadat ik hun 'help me, mijn kind is niet zindelijk' vraag beantwoord had, of ik meer tips of manieren had. Dus vandaag spoelde de emmer over. Ik geef MIJN manier van training.

MIJN manier: Elk kind is anders. Dwing je kind niets dat hij of zij nog niet kan of wil. Dat werkt alleen tegen. Stimuleer het en beloon. Zo zijn er kinderen zindelijk geworden die jonger zijn dan Jame (Jame is nog niet zindelijk). En zo ook kinderen die ouder zijn. Je kind geeft aan wat hij kan en wil. Succes. En zoals eerder gezegd, mijn manier. Dwz dat er honderduizenden andere manier zijn en ieder kind uiteindelijk zindelijk wordt. Jij als mamma weet wat het beste werkt voor je kind, ik geef alleen mijn tips.

STAP 1: Praten

Praten, praten, praten, praten, praten, praten, praten, praten, praten, praten, en nog veel meer praten. Een kind leert iets door het te herkennen. Praat met je kind over plassen en poepen. Wees duidelijk. Vertel dat papa en mama ook plassen en poepen op de wc. Praat met andere ouders over plassen en poepen, waar je kind bij zit. Kleine potjes hebben (hele grote) grote oren.

STAP 2: Wees positief

Wees positief over je kind. Een kind dat zijn eerste verjaardag al gevierd heeft, is geen baby meer. Behandel hem dan ook niet als een baby. Vertel jezelf dat hij het kan. En geloof erin. 

Wees positief over jezelf. Jij wilt het. Het is jouw kind en voor hem/haar ga je je inspannen. Met een lach op je gezicht.

STAP 3: Herkennen

Herkennen is de volgende stap. Hij moet het herkennen.  Laat hem filmpjes zien (via youtube bijv.). Voor de filmpjes die niet in zelfde taal zijn als je kind begrijpt.. Zoek een filmpje op waar de tekeningen duidelijk zijn, in welke taal dan ook. Zet het geluid uit en vertel jouw verhaal. Wijs aan, laat hem herkennen.  Zing liedjes, al is het zelf verzonnen. Lees boekjes voor. Doe het voor.

STAP 4: Introduceren

Laat hem de wc zien (Ik leer trouwens gelijk op de wc (kleinere wcbril) en niet op het potje. Waarom niet, lees je hier onder). Introduceer de wcverkleiner, of het potje. Vertel hem dat hier de poep en plas moet. Kom op ooghoogte en maak hem weer duidelijk wat en waar de poep en plas is. Zet hem er evt op en laat hem de bril of pot voelen.

STAP 5: Laten zien

Laat hem daadwerkelijk zien wat poep en plas is. Je zult het hem zeker al weleens laten zien hebben, maar herhaal het. Laat het daadwerkelijk zien. We kunnen zoveel vertellen erover, maar als hij niet weet wat het precies is, kom je ook niet veel verder. 

1 mei 2013

... Vandaag was je op de grond gevallen. Gewoon vol op je gezichtje. Gebeurd vaker, je bent een druk jongetje en telkens is het weer troosten. Je stapte het (zelfgemaakte) huisje uit, zonder op te merken dat er opeens een kussen voor de ingang was. En struikelde. Over het kussen, en dat terwijl er ook een tapijt op de grond ligt. Even keek ik je aan en gaf je een dikke knuffel. 'Neus vies' zei je. 'Oh, is je neus vies?' Tot opeens papa naar je keek van over mijn schouders. 'Er is bloed!' Niet schrikken, daar worden ze gefrustreerder van, maar ik deed het wel. 'Wat, bloed?' En ja hoor, het bloed was over zijn mond en kin gevloeid en zo over mijn schouders. Heel veel bloed. Nee, nee, dacht ik. Gelijk rende ik naar de kraan en onderweg gaf papa mij een zakdoekje. Vegen en spoelen, je krijste en gilde het uit, vooral toen het ijs kwam. Uiteindelijk op de bank laten liggen en ik kwam naast je zitten. 'Wat was er nou gebeurd, schat?' vroeg ik je. 'Neus vies' Ja, dat zei je ook net. Maar ik verwachtte geen bloed! En toen gilde je opeens, een nephuil. Haha, papa en ik lachten ons rot.  Gekkerd. 'Ja, toen ging je zo huilen, toch? En toen kwam er allemaal bloed!' 'Bloed?' 'Ja, bloed, uit je neus, hier' Jij even voelen aan je neus. 'Neus zien!' riep je. 'Je wilt je neus zien?' 'Ja, neus bloed! Neus zien!' En toen snapten we het. We praten over het bloed, wijzen het aan, maar je had het niet gezien. Je wist niet hoe het eruit zag, wat we er precies mee bedoelden! Slimme kerel!

Na het gesprek stelde ik voor om samen een filmpje uit te zoeken. Wat je natuurlijk gelijk accepteerde. Zo zagen we gelijk de aflevering 'ik heb bloed' van het zandkasteel (Foto's van bloedneuzen vond ik nog eng. Was bang dat er heftige plaatjes tussen zaten).

En zo is het met de poep en plas ook. We praten erover, wijzen aan, maar wat is het eigenlijk precies?

Poep: Door de luier uit te doen en de poep daadwerkelijk aan te wijzen. 'Dit is poep. Dat komt uit je bil, hier. Maar kijk eens hoe vies het is om het hier te doen. Papa en mama doen het op de wc. En jij kan het ook, toch?

Plas: Plas is moeilijker aan te wijzen in de luier. Kleine man liet ik wel voelen aan de luier hoe zwaar hij is, maar dat snappen die kinderhersenen nog niet. Plas laat je hem zien door het hem daadwerkelijk te laten doen. Elke keer als hij de badkamer ingaat om te douchen, laat ik hem een plasje op de grond doen. Dan zeg ik, 'Doe maar een plasje, hier.' En wijs ik hem de plek ook aan. Na een keer aankijken en herhalen, 'plas?' begreep hij het. En deed hij het ook echt. Dat is plas. En de laatste dagen zegt hij weleens 'Mama, geen plas!' en doet hij ook echt niks.

STAP 6: Belonen

Belonen is beter dan straffen. Wie weet, misschien werken ze allebei, iedere ouder heeft zijn of haar manier van leren. Zo heb ik ook een meid gezien (zo zielig) dat elke keer, als ze een ongelukje deed, haar hand met kaarsvet bedruppeld werd. Toen kwam ik een keer langs en deed ze expres een 'ongelukje', gaf haar moeder de kaars en zei, 'mama, hand'. Zo van ajb, hier is mijn hand, bedruppel maar. Oplossing? Nee, zeker niet. Daarom geldt hier: Belonen voor de plas is beter dan straffen voor geen plas. Want dat werkt ook op langer termijn. 

Hier doe ik het altijd met stickers. Die vinden kleintjes vaak geweldig. Hier alleen geen stickersystemen. Vele ouders kunnen er niet goed mee omgaan, of het wordt vergeten. En mijn ervaring is dat de kinderen de stickers eruit willen trekken, wat zorgt voor vechtende mama's en kids. Kleintjes snappen het vaak niet (ik spreek niet voor allen). Hier is de hip om de sticker op de hand van het kind te plakken. Pas nádat de luier, of het broekje weer aangedaan is. Want soms zorgt kleine man hier ook voor kleine problemen, in zijn (half) nakie lopen bijvoorbeeld. En als de sticker (ik knip ze los van elkaar) geplakt is, rent hij als een speer naar papa, of wie dan ook in huis, en laat vol trots zijn handje zien. 'Jeeeeej!' wordt er ook geroepen, en papa klapt dan hefig. Supertrots loop ik met lach van oor tot oor achter hem aan.

STAP 7: Herinneren

Hem/haar aan zijn nieuwe 'opdrachtje' herinneren is belangrijk. 'Moet je een poepje doen?' of 'Niet vergeten om mamma te zeggen als je moet plassen.' Vraag het hem, herinner hem er dus aan. Elk half uur, uur, of langer. Maakt niet uit. Soms vergeten ze dat de wc er nog is. Dat geeft ook niet. Samen, hier hand in hand, lopen we dan naar de wc. ALS hij wil. Zo niet, dan niet. We gaan niet dwingen. Maar herinner hem wel, hoe stout toch van mij!, dat hij een sticker misloopt (niet elk kwartier dan, haha). Want als je een sticker wil, moet de poep op de wc en niet in de luier.

STAP 8: Niet dwingen

Maar laat dat laatste niet dreigend overkomen. Een kind is er klaar voor als hij dat zelf aangeeft. De beloning voor poep/plas op de wc is een sticker. Lukt het hem niet, dwing dan zeker niet. Misschien is je kind er nog niet aan toe. Wat ik gemerkt heb in directe omgeving, is dat een kind gaat verstoppen als hij het wil doen. Als je het ziet gebeuren, herinner hem aan de wc. Aan de sticker. Ik heb weleens geroepen, 'kom maar, dan gaan we het op de wc doen en krijg jij van mij een autosticker.'. Ja, autostickers. 

Tip: Kies voor stickers die ze herkennen. Die ze leuk vinden om te krijgen. Stickers van spiderman en mickey mouse kent hij niet en geeft hij ook niet om. Hier is hij dol op stickers van voertuigen en dieren. Meiden zijn dol op dora en bloemen. Harten en andere animatie vonden ze niks. Hangt af wat het kind leuk vind. Belangrijk ook is om de training niet te vergeten. Als het kind niet mee wil werken, of er gewoon nog niet aan toe is, vergeet niet hem eraan te herinneren. En vooral, poep hoort op de wc. En niet in de luier. Daarom gooiden we de poep ook in de wc.

STAP 9: Voorbereiden

Nu hij weet wat poepen en plassen is, gaan we hem voorbereiden op het 'echte werk'. Zoals ik al zei, elk kind is anders. Hier begint de procedure met de luier aan. Pas als hij het goed doorkrijgt, gaan we over op het uitdoen van de luier (scheelt ook opruimwerk, heb je hier wel nodig ook als je in een kamertje zit of samen met anderen in een huisje woont). Ik heb gezien dat deze manier beter werkt dan de luier gelijk uit te doen. Omdat het kind begrijpt wat er komen zal. Zo zal het kind minder gefrustreerd raken en dat zal zorgen voor minder ongelukjes. Bereid het kind voor op wat gaat komen. 'Luister lieferd, vandaag gaan we de luier uit doen.'(1) 'Van mama krijg je een mooie onderbroek die je inplaats van de luier aan doet.'(2) 'Maar in de onderbroek plassen of poepen mag niet. Anders word je helemaal nat.'(3) 'Poep en plas moeten op de wc.'(4) En belangrijk: plan drie dagen tot een week vrij. Dagen dat je thuis 'moet' blijven, zodat je het kind niet weer zijn luier aan/uit/aan/uit moet doen. Ga het balkon op ipv, alleen deze dagen. Zodat het kind rustig en zonder teveel stress de luierloze dagen doorkomt.

STAP 10: Uitvoeren

Herhaal dat wat je gezegd had en voer daadwerkelijk uit. 

(1) Samen doen we de luier uit en gooien we hem weg. Luiers zijn vies.

(2) Laat zijn nieuwe onderbroek zien, voelen en dan gaan we hem samen aandoen. Voelt dat niet veel lekkerder aan?

(3) Spreid met je handen, wees duidelijk op zijn manier. Ga met je handen over zijn benen en vertel dat ze anders nat worden.

(4) Loop samen weer naar de wc/pot en zet hem erop.

Ongelukjes zijn niet erg. Wees juist blij bij de allereerste ongelukjes. Dat is gelijk een hele goede les voor je kleintje. Wees niet boos, schreeuw niet. Wees streng op een manier die je kind begrijpt en wees duidelijk en verbaasd. 'Oeps! Nu ben je helemaal nat!' Laat hem evt een minuutje staan zodat hij de natheid duidelijk voelt. 'Dat voelt niet zo lekker, toch?' Loop samen naar de badkamer toe en spoel hem schoon. Tip voor de kids die van douchen houden: Niet laten douchen. Gewoon snel zijn/haar beentjes spoelen en dan genoeg. Niet met het water laten spelen, hangt natuurlijk helemaal van jezelf af of je dat wilt of niet, maar anders blijf je bezig. Straks vinden ze het nog leuk ook.

Einde..

Hier bij wens ik elke moeder heel veel succes toe bij de zindelijkheidtraining van jullie kind(eren). Zoals eerder gezegd, ik geef mijn tips en mijn manier van zindelijk maken. Deze procedure kan een week duren, het kan ook een maand of maanden duren. Dat hangt helemaal af ten eerste, aan je kind en ten tweede aan jezelf. 

Jame heb ik voor de winter 2012 begon, hem poepzindelijk kunnen krijgen. Zo was de winter gelukkig goed verlopen en nu met het mooie weer zijn we begonnen aan het plassen. 

3 mei 2013

Vandaag heb ik je weer in de badkamer je plasje laten doen. Trots als ik was en jij natuurlijk ook, heb je het weer gedaan. 'Plas!' riep je toen je zag dat het er weer uitkwam. Het is dat er nog een tapijt op de grond ligt, anders had ik je zeker je luier al uitgedaan. Ik heb heel veel met je gelezen. We hebben tientalle keren de filmpjes herhaalt en je hebt het al een paar keer echt op de wc gedaan. Met als beloning een ballon. Want als je een plasje op de wc doet, krijg je van mamma een ballon.  Misschien zul je het na één ongelukje begrijpen, misschien na tien nog niet. Wat je ook doet, jij mag het bepalen. En als je er nog niet klaar voor bent, blijven we gewoon hangen waar we nu zijn. Dat geeft echt niet. Ik ben trots op je, met of zonder luier. En als het echt niet lukt, proberen we het gewoon over een paar maandjes weer. Niemand die je zal dwingen. Jij bent de baas. Ik hou van je.

Beloofd te noteren: Waarom IK niet voor het potje ga.

- Omdat je, nadat je je kind de pot aangeleerd hebt, je hem weer de grote wc aan moet leren.

- Op het potje blijven ze niet lang zitten. Op de wc zitten ze 'vast'. En om ze op het potje stil te houden, las ik laatst, geven vele een boekje of de ipad in de hand. Maar wat als je kind er niet meer af wil, omdat jij een half uur zinloos pot + ipad wel genoeg vind?

- Als ze net een plas of poep gedaan hebben, gaan ze vaak ook gelijk opstaan. En druppelen.. Heb je toch wat extra veegwerk na elk plasje.

- De poep moet je weggooien. De pot weer schoonmaken. Zo blijf je bezig.

- Vooral hier waar je van huis naar huis gaat. En niet altijd de pot kunt meenemen (wcbril nemen we wel mee als we zeker weten dat er geen te vinden is daar). 

- Ze leren het toch. Waarom niet gelijk dan?

MAAAAAAARRRRRRRRRRRR............ Zo zijn er ook talloze tegenargumenten te bedenken voor de WC. Kijk naar wat voor jouw kind en de situatie het gemakkelijkste is. Misschien is je kind wel bang voor de WC (al werkt dat argument niet bij mij)? Heel veel succes met de zindelijkheidstraining! En laat je trouwens een berichtje achter als je er niet mee eens bent, of juist wel gewerkt heeft? Ik hou van strenge reacties, maar ook van bedankjes! 

Thnxx,

DC