Wat zouden jullie doen? Deze maand nog verhuizen..

Misschien is het geen slecht idee om het als een nieuwe start te zien. Nieuw huis, nieuwe kamer, nieuwe gewoontes. Dus hem van de eerste keer in zijn eigen kamertje te slapen leggen. Het zal waarschijnlijk niet meteen goed gaan maar effe volhouden. Het is beter dat hij maar 1 keer aan een nieuwe situatie moet wennen. Komt goed!

mijn zoon is bijna 3 en slaapt nog steeds op mijn kamer. Is niets mis mee. Ik denk niet dat ik mijn kind in een nieuw huis gelijk alleen zou leggen.

Meteen op de eigen kamer. Anders moet hij 2 keer wennen aan een nieuwe situatie. Als het echt niet gaat, dan kun je hem altijd nog weer op jullie kamer doen. Maar wie weet verrast hij je wel en voelt hij zich een grote jongen!

Mijn moeder dacht bijvoorbeeld ook dat ik nooit zonder speen zou gaan slapen. Was verknocht aan dat ding (alleen in bed trouwens). Maar toen ik naar de peuterschool zou gaan zei mijn moeder: "Je bent nu al een grote meid, want je gaat straks ook naar school. Grote meiden hebben geen speentjes meer. Zullen we de speen maar op het nachtkastje leggen?" Ik heb hem zelf er neer gelegd en er nooit meer naar omgekeken. Kleine kinderen kunnen soms 'groter' zijn dan je denkt. Alleen is het hierbij wel van belang dat je er niet te veel over gaat praten en het zwaar maken. Niet zeggen dat het spannend is om alleen te gaan slapen in een eigen kamer. Want door het te zeggen, maak je het nou juist spannend.

Omdat het sowieso een andere kamer wordt, zou ik hem meteen naar z'n eigen kamer doen. Dan hoeft hij als het ware maar een keer te wennen aan een nieuwe slaapkamer i.p.v. twee keer

Verhuizen is voor volwassenen al best een grote stap laat staan voor kinderen. Dat is echt even wennen. Ik zou hem zeker nog even bij ons op de kamer laten slapen (doe ik sws met allemaal tot ze 2,5 zijn), en dan stapje voor stapje als alles gesetteld is naar eigen kamer.

Kinderen voelen de gevoelens van ouders goed aan. Als jij het spannend of zielig vindt, gaat hij het misschien ook zo ervaren… ik zou super enthousiast zijn grote stoere EIGEN kamer showen, hij zal misschien wel super trots zijn. En er dan zelf bijblijven tot hij slaapt… wij hebben op de kamer van mijn zoontje een grote stoel staan waar ik even ik zit als ik hem naar bed breng. Eerst bleef ik zitten tot hij sliep, nu loop ik regelmatig even weg om bijvoorbeeld te plassen, de was op te hangen, z’n broertje naar bed te brengen etc.. dat vindt hij prima. Maar ik zit er wel eerst 5 minuten naast.

Maar maak er iets leuks, niet iets zieligs. Ik heb zelf tranen met tuiten gehuild hoor toen m’n zoontje naar een eigen kamer ging. Maar hij had er zelf geen last van😅

In mijn beleving kunnen wij altijd allerlei beren op de weg zien of er stress van hebben, maar is het zelden nodig om je zo druk te maken. Het lost zich vaak vanzelf op. Gewoon proberen en er vooral iets leuks van maken voor hem. Wow, je eigen grote jongens kamer want je bent al zo groot enz.

Komt vast goed!

Het is sowieso nieuw, dan beter meteen een eigen kamer ipv later weer een verandering.

Waarom zou het zielig zijn? En wanneer zou dat niet meer zijn?

Waarom is een eigen kamer zielig? Het kan juist ontzettend leuk zijn

Laat hem meehelpen met inrichten, samen af en toe op zijn kamer spelen. Laat hem er lekker slapen en anders kan hij altijd nog op jullie kamer als hij het echt niet leuk vind.

Tsja, ik ben de enige hier lees ik, maar mijn dochter van bijna 2,5 slaapt ook bij ons op de kamer. Ik vind het gezellig, zelf een fijn idee en als er ‘s nachts iets is, hoef ik m’n bed niet uit. Dus de vraag is: wat willen jullie? Vind je het fijn als hij in zijn eigen kamer slaapt, prima, lekker doen. Vind je het wel zo gezellig met hem, dan hou je het voorlopig zo, maar wel in samenspraak met je partner!

En hoe is je zoontje, is het een makkelijke slaper? Is hij een beetje flexibel? Dat zou ik ook mee laten wegen. Pakt hij die verandering makkelijk op of hebben jullie daar met zijn alle last van en gaat het makkelijker als hij eerst kan wennen/ spelen in zijn kamer?

Ik zou de dutjes overdag wel meteen in zijn eigen kamertje doen trouwens.

Lekker doen!

Het is inderdaad een mooi moment, goed met hem over praten . Betrek hem bij de inrichting van zijn kamer. Ze begrijpen meer dan je denkt.

Een eigen kamer is ECHT NIET zielig . Straal dat uit, komt vast goed!

Mocht het inslapen moeizaam gaan, blijf je er even bij. Niks aan de hand.

Gewoon eigen kamer, mooi moment er voor en ook voor je kind een logische verandering. Er is nu een eigen kamer, een eigen plek, dus gebruiken we die ook. En vindt hij het spannend of wat dan ook, dan help je hem wat en desnoods leg je nog even een matrasje bij jullie neer. Ik zou in elk geval niet zijn bed bij jullie neerzetten. Betrek hem bij het inrichten en decoreren van zijn kamer, laat hem er al wat tijd doorbrengen. Komt vast goed!

Lekker naar de eigen kamer

Heb vertrouwen in je kind. Hij kan dat echt wel. Het is geen baby meer, maar een grote jongen. Laat hem meehelpen met zijn kamer. En dan mag hij eindelijk in een grotejongenskamer slapen! Gaat vast helemaal goed. En zo niet, kun je altijd nog even bij hem zitten/liggen. Maar de basis is vertrouwen op je kind dat hij dit kan

Ik ben het eens met je vriend. Lekker naar eigen kamer.

Je kan het gewoon proberen toch? Misschien is er helemaal niks aan de hand. Als het niet gaat kan je altijd nog zien hoe je het doet.

Ik zou het proberen, lukt het niet kan je et altijd nog bij gaan liggen. Of desnoods paar keer slapend wegleggen 😊