Steeds terug in bed leggen zonder een woord te zeggen, is de lol er snel af voor ze
Ik volg volgens mij een iets andere lijn dan in de meeste reacties hieronder - doe er mee wat je wilt. Uiteraard ben ik niet voor een kind forceren als het echt ergens niet aan toe is. Maar als je eenmaal aan een verandering begint, werkt het in mijn optiek soms beter om dat heel duidelijk en in één keer te doen, zeker op die leeftijd. Als het niet helemaal duidelijk is, of je legt de verantwoordelijkheid van een keuze bij een kind, dan kan dat juist ook onveilig of verwarrend zijn.
Mijn dochter is niet per se de allermeest flexibele van de wereld als het gaat om verandering en bij haar werkt dat dus juist goed. We hebben haar toen ze net 2 was de overgang laten maken, als volgt. We hebben het aangekondigd, ze mocht samen met papa het ledikantje uit elkaar halen en het nieuwe bed in elkaar zetten (leuk!!), even proberen hoe het lag. We hebben samen beddengoed uitgezocht (ook leuk!!) en een nachtlampje geregeld. We hebben voor de zekerheid de deurklink van de slaapkamer omhoog gezet, zodat ze er niet op eigen houtje uit kon. En vanaf dat moment was het nieuwe bedje haar 'echte eigen grote meisjes bedje' en ze vond het leuk om daar in te slapen. Het is eigenlijk altijd goed gegaan.
Het hoort er wel bij dat ze in de nieuwe situatie de nieuwe grenzen gaan opzoeken en testen, gewoon om te weten hoe het nu werkt. Jullie als ouders bepalen dat en geven dat aan. Dat is even een paar dagen volhouden en dan is het vaak duidelijk en niet meer bespreekbaar.
Erbij blijven zitten bij je kind, doe je om het een veilig gevoel te geven. Maar weet dat je ook iets anders kan uitstralen, namelijk: 'het is inderdaad heel spannend, er is iets engs, je hebt ons nu nodig'. Bovendien kunnen kinderen van die leeftijd ook vaak juist moeilijk in slapen komen als je erbij zit, omdat ze steeds willen checken of je er nog wel bent. En als ie dan even later wakker wordt en merkt dat papa weg is, ja, logisch dat dat dan juist spannend is. Ik zou er zelf om die redenen dus nooit aan beginnen, maar eerder het vertrouwen uitstralen: alles is goed, je bedje en je kamer zijn veilig, we zijn in de buurt, maar je kan het alleen. Bedritueel afdraaien als anders, en iets vasts bedenken om te doen als hij gaat huilen (om de 5 minuten even terug komen, of met een steeds grotere interval, of na 5 minuten terug, nog één verhaaltje en daarna om de zoveel tijd door de babyfoon terugpraten - als je het maar een tijdje op dezelfde manier doet).
Je kan ook nu even terug naar het ledikant, en over een paar maanden opnieuw proberen, maar dan wel iets duidelijker.
Ik sluit me hier bij aan.
Hij slaapt in zijn ledikant wel goed? Een ledikant geeft veel meer geborgenheid dan een groot bed. Dus ik kan me voorstellen dat hij zich onveilig en verloren voelt in dat grote bed. Hij vraagt ook om nabijheid/veiligheid door niet alleen in te slapen en in de nacht bij jou te komen liggen.
Ik zou hem dus voorlopig lekker terugdoen naar zijn ledikant. Er komt vanzelf een moment dat hij wél toe is aan een groot bed.
Ik heb er nooit een punt van gemaakt dat ze bij mij in bed kwamen, als baby sliepen ze sowieso bij ons in de kamer/ in bed. Wel maakte ik de afspraak dat ze, vanaf dat ze een eigen bed wilde, de nacht beginnen in hun eigen bed. Dus deed het slaapritueel op hun eigen kamer, legde ze in hun eigen bedje, kus en knuf en dan lekker slapen. Als ze dan wakker werden en wij lagen in bed dan mochten ze bij ons kruipen.
Inmiddels zijn ze bijna 4 en 7 en liggen ze langer in hun eigen bed dan bij ons. Maar ik vind nog zo'n 3 tot 4 ochtenden een mini mannetje in mijn bed 
Maar ach, ze zijn maar zo kort klein, ga er vanuit dat als ze 18 zijn ze echt niet meer bij mij in bed liggen
Dus wanneer ze me nodig hebben dan zijn ze welkom. Merk dat het fases zijn waarin de behoefte hoger is, dus dat is voor mij gewoon oké omdat het accepteren me het minste stress geeft.
Precies zo hebben wij het ook gedaan bij de oudste en zo doen we het nu ook bij onze jongste van net 4. Soms slaapt ie een aantal nachten in zijn eigen bed, soms ook bij ons maar ze beginnen wel in hun eigen bed. Vind het ook helemaal prima en stiekem geniet er ook wel van haha.
Belonen voor in bed blijven liggen. Stickers plakken. Werkt bijna altijd wel. Hier kenden ze op die leeftijd cijfers, weet niet of dat voor jouw kind ook geldt maar we hadden een digitale wekker dus zodra de 7 in beeld was mochten ze eruit. Boekje naast bed voor vermaak
Hier even bij ons geslapen en daarna afbouwen
Komt hij , dan legde ik hem terug en ging ik even bij m liggen
Hebben slaap wekker en na half 6 mag hij bij ons liggen.
Heel af en toe is het eerder en dan laten we het zo
Idd Slaapwekker introduceren! Kan veel houvast geven ook voor je zoontje.
En positief belonen als het een keer goed is gegaan. Ook met in slaap vallen.
Ik benoem vaak richting mijn kinderen hoe groot ze al zijn en dat het zo knap is dat ze al in (bijv) een groot bed kunnen slapen.
Wij hebben een wekker. Als je blauw is dan moeten ze in bed blijven. Als de wekker oranje is mogen ze eruit. Het is even werken maar gewoon de ‘regel’ blijven herhalen en dus steeds terug brengen naar bed. Onze jongste was nog geen 2 met een groot bed en begreep dat al prima.
En voor wat betreft het verdrietige zou ik gewoon er even bijblijven en dat afbouwen door bijv in de deuropening te gaan zitten totdat je op de gang zit. Misschien is er nog wel iets anders waardoor hij verdrietig is? Zou daarin nooit heel streng zijn.
reacties (10)