Afgelopen vrijdag zouden we de laatste uitslagen krijgen van de onderzoeken die we hebben laten doen na het overlijden van Julia* in mijn buik.
Zoals al bleek uit metingen met de echo is ze overleden met 16/17 weken. Aangezien we 16+5 nog een echo hebben gehad, is het dus vlak erna gebeurd.
Uit alle onderzoeken bleek eigenlijk niks bijzonders. Ze hebben wel dingen gezien, maar dat zijn vaak dingen die ze zien met dit termijn en de dingen die niet horen,
waren zo klein dat het niet tot de dood van onze Julia* zullen hebben geleid. Het was dus eigenlijk gewoon pech hebben dat ze is overleden.
Want ook de andere uitslagen waren allemaal goed in de zin dat er niks uit is gekomen.
Het is misschien niet de leukste uitslag die je krijgt te horen, je wilt toch graag een oorzaak weten. Maar toch ben ik best opgelucht dat er niks uit is gekomen.
Het stelt me gerust voor als ons nog een kleine is gegund. We zijn er nu dan ook een stuk rustiger in. Mijn ongesteldheid had zich, ten tijde van deze afspraak nog niet herpakt.
En ze gaf aan dat als dat eind januari nog niet zo was, we weer een afspraak moesten maken. Maar je raad het vast, vanmiddag wat rozige afscheiding, dus de ongesteldheid komt er aan.
Verder moet ik eind december nog wel bloed laten prikken omdat 1 waarde veelte hoog was. Dit moet minimaal 3 maanden na de bevalling zodat alle hormonen die er invloed op hebben, uit je lichaam zijn.
Dat deze te hoog is, heeft echter niks te maken met Julia's overlijden, maar is eigenlijk gewoon puur toeval dat ze daarop zijn gestuit. Dus dat zit er nog wel aan te komen.
Wij hebben inmiddels onze levens weer aardig opgepakt. We willen wel graag nog een kindje, maar dat moet ons gegunt zijn. Vanaf morgen heb ik ook werk, dus dat zal ook wennen zijn voor iedereen want de kidneren gaan dan naar de kinderopvang en dat zijn ze niet gewend.
We hebben het nog veel over Julia en dat zal waarschijnlijk ook zo blijven. Ze zal altijd deel van ons uit maken, ook al is ze fysiek niet aanwezig.
reacties (0)