Onverwachte uitslag na overlijden Julia*

Voor de mensen die eerder niet hebben meegelezen in mijn blogs, afgelopen september hebben wij met 20 weken te horen gekregen dat ons derde kindje, onze tweede dochter, was overleden in de buik. Ik ben 25 september van onze dochter bevallen.
Waar we eerder eigenlijk alle uitslagen al binnen hadden, moest ik alleen een bloedonderzoek opnieuw doen omdat die te hoog was. Dit ging om de homocysteïne. Het leek toen weinig weinig bijzonders, aangezien ik al 2 gezonde zwangerschappen had gehad en eigenlijk werd ookndaar niks van verwacht.

Maar dus toch 2 weken geleden opnieuw bloed laten prikken(moest minstens 3 maanden na de geboorte van onze Julia tussen zitten) en vandaag eind van de middag gebeld met de uitslag. Ik kon zelf al inzien dat het opnieuw te hoog was, maar kan er zelf natuurlijk weinig mee. Ze zei al dat het inderdaad weer te hoog was en gaf daarbij aan dat ze vaak zien dat dit zorgt voor miskramen. Nu was dit natuurlijk geen miskraam, maar in een enkel geval zien ze wel eens dat het wel een oorzaak is later in de zwangerschap.
Om eerlijk zijn dat ik het best wel lastig vind om te horen. Er is misschien dus wel een oorzaak, ook al was ze wel heel voorzichtig met die uitspraak omdat ze het zelden zien zo ver in de zwamgerschap en er daardoor ook geen echt onderzoek naar gedaan is, maar het kan wel. Het plaatst alles toch even in een ander daglicht, ook omdat we wel al aan het proberen zijn voor een nieuwe zwangerschap. Daarbij had ik inmiddels ook geaccepteerd dat er geen oorzaak was gevonden voor Julia's vroegtijdige overlijden. Maar nu blijkt er dus wel een mogelijke oorzaak te zijn en die oorzaak kan ook miskramen veroorzaken...
Op dit moment is niks echt zeker en ik denk dat we onze wens voor nog een kindje even in de koelkast gaan parkeren(ijskast wil ik niet, dat is wel heel ver weg). Heb a.s. zaterdag/zondag mijn NOD, dus wie weet is het wel al raak. Dan moet ik toch maar bellen met hoe nu verder. Maar ik hoop op dit moment dat het niet zo is, oom al is dat gevoel heel dubbel.

Voor nu is het plan van aanpak dat ik opnieuw ga bloedprikken voor de mogelijke oorzaken waardoor de homocysteïne te hoog is. Dat kan te maken hebben met een tekort aan vitamine b6, b12 of foliumzuur. Als daar een te kort aan is, is er wel wat aan te doen door bijvoorbeeld vitamines te nemen. Nu kan het ook zijn dat die vitamines niet goed worden opgenomen, maar dat kunnen ze pas oordelen nadat ik 6 weken lang eventuele extra vitamines heb gehad, dus dan zijn we nog weer een stap verder. Voor nu dus eerst weer bloedprikken en een week later op gesprek bij de gyneacoloog voor meer uitleg en hoe verder als er wel te korten zijn of als daar niks uit komt, hoe dan verder.
Nu eerst dit maar verwerken en het nieuwe bloedonderzoek afwachten voor het hoe en wat. We wachten maar weer af.