Einde IVF2
Het zit er weer op. De bloedname over enkele uurtjes is enkel een formaliteit die nog even uitgevoerd moet worden om de poging af te sluiten...
Wat had ik er deze keer een goede hoop in. Ik had gehoopt nooit in ronde 30 te komen en nu ik er was kreeg ik een bijna perfect verloop met als kers op de taart een dubbele terugplaatsing. Ik kon me nog net bedwingen of ik ging al op zoek naar aankondigingen en geboortekaartjes :-)
Maar het mocht dus weermaals niet zijn. Ongenadigd hard knalde Moeder Natuur me tegen de grond en fluisterde net niet 'GAME OVER' met de meest miserable lach die ze bezit op haar gezicht.
En nu? Nu zit ik hier, te denken wat het beste gaat zijn... Nooit gedacht dat ik hier zou belanden! Geen seconde in de afgelopen 29 rondes bedacht ik me dat het wel eens heel jammerlijk zou kunnen aflopen. Ik bleef erin geloven dat iedere dag die voorbij ging je een dag dichter bij ons kwam. Leefde ik in een sprookje? Was ik onrealistisch, te hoopvol of te positief? Niet dankbaar genoeg voor het wonder wat we al bezitten?
Een zee van vragen overspoeld mijn heldere gedachten en zorgen voor troebel Noordzeewater in mijn hoofd. En toch; toch blijf ik me tussendoor wel bewust dat ik in een luxepositie zit qua problemen. Ik wil gewoon nog gelukkiger worden dan dat ik nu al ben, gevallteje gulzigheid... En toch; doet het met momenten pijn dat het bij anderen wel in een wip gebeurd is (letterlijk dan nog wel!)
Ben ik klaar om het los te laten en op te bergen? Ben ik klaar om anderen een welgemeende proficiat te geven zonder te wensen dat ik nu de volgende mag zijn? Kan ik de baby uitzet eruit zwieren?
'Komt tijd komt raad en tot die tijd van raad is gekomen modderen we maar wat aan in het grijze speculatiegebied.
reacties (0)